Job 6

1 Then Job answered and said,

۱ و ایوب جواب داده، گفت:

2 Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances together!

۲ «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

3 For now it would be heavier than the sand of the seas: therefore have my words been rash.

۳ زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up: the terrors of God do set themselves in array against me.

۴ زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?

۵ آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

6 Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?

۶ آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

7 My soul refuseth to touch [them]; they are as loathsome meat to me.

۷ جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

8 Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for.

۸ «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

9 Even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!

۹ و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

10 Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain that spareth not: for I have not denied the words of the Holy One.

۱۰ آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

11 What is my strength, that I should wait? and what is mine end, at I should be patient?

۱۱ من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?

۱۲ آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

13 Is it not that I have no help in me, and that effectual working is driven quite from me?

۱۳ آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

14 To him that is ready to faint kindness [should be shewed] from his friend; even to him that forsaketh the fear of the Almighty.

۱۴ حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;

۱۵ اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

16 Which are black by reason of the ice, [and] wherein the snow hideth itself:

۱۶ که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

17 What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.

۱۷ وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

18 The caravans [that travel] by the way of them turn aside; they go up into the waste, and perish.

۱۸ کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

19 The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.

۱۹ کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

20 They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.

۲۰ از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

21 For now ye are nothing; ye see a terror, and are afraid.

۲۱ زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

22 Did I say, Give unto me? or, offer a present for me of your substance?

۲۲ آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

23 Or, Deliver me from the adversary’s hand? or, Redeem me from the hand of the oppressors?

۲۳ یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

24 Teach me, and I will hold my peace: and cause me to understand wherein I have erred.

۲۴ «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

25 How forcible are words of uprightness! but what doth your arguing reprove?

۲۵ سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

26 Do ye imagine to reprove words? seeing that the speeches of one that is desperate are as wind.

۲۶ آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

27 Yea, ye would cast [lots] upon the fatherless, and make merchandise of your friend.

۲۷ یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

28 Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.

۲۸ پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

29 Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.

۲۹ برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

30 Is there injustice on my tongue? cannot my taste discern mischievous things?

۳۰ آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟