Job 6
1 Then Job answered and said,
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances together!
Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas: therefore have my words been rash.
Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up: the terrors of God do set themselves in array against me.
Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
6 Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?
Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
7 My soul refuseth to touch [them]; they are as loathsome meat to me.
Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
8 Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for.
Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
9 Even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
10 Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain that spareth not: for I have not denied the words of the Holy One.
Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
11 What is my strength, that I should wait? and what is mine end, at I should be patient?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
13 Is it not that I have no help in me, and that effectual working is driven quite from me?
Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
14 To him that is ready to faint kindness [should be shewed] from his friend; even to him that forsaketh the fear of the Almighty.
Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
16 Which are black by reason of the ice, [and] wherein the snow hideth itself:
Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
17 What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
18 The caravans [that travel] by the way of them turn aside; they go up into the waste, and perish.
Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
19 The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
20 They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.
Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
21 For now ye are nothing; ye see a terror, and are afraid.
Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
22 Did I say, Give unto me? or, offer a present for me of your substance?
Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
23 Or, Deliver me from the adversary’s hand? or, Redeem me from the hand of the oppressors?
Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
24 Teach me, and I will hold my peace: and cause me to understand wherein I have erred.
Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
25 How forcible are words of uprightness! but what doth your arguing reprove?
Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
26 Do ye imagine to reprove words? seeing that the speeches of one that is desperate are as wind.
Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
27 Yea, ye would cast [lots] upon the fatherless, and make merchandise of your friend.
Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
28 Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.
Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
29 Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.
Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
30 Is there injustice on my tongue? cannot my taste discern mischievous things?
Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
