Job 4
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 If one assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast confirmed the feeble knees.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now it is come unto thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Is not thy fear [of God] thy confidence, [and] thy hope the integrity of thy ways?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? or where were the upright cut off?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 According as I have seen, they that plow iniquity, and sow trouble, reap the same.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of his anger are they consumed.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered abroad.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a whisper thereof.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up.
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 It stood still, but I could not discern the appearance thereof; a form was before mine eyes: [there was] silence, and I heard a voice, [saying],
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his Maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Behold, he putteth no trust in his servants; and his angels he chargeth with folly:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 Betwixt morning and evening they are destroyed: they perish for ever without any regarding it.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Is not their tent-cord plucked up within them? they die, and that without wisdom.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
