Job 39
1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?
Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
2 Canst thou number the months that they fulfill? or knowest thou the time when they bring forth?
Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
3 They bow themselves, they bring forth their young, they cast out their sorrows.
Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
4 Their young ones are in good liking, they grow up in the open field; they go forth, and return not again,
Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
5 Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?
Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
6 Whose house I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place.
kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
7 He scorneth the tumult of the city, neither heareth he the shoutings of the driver.
Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
9 Will the wild-ox be content to serve thee? or will he abide by thy crib?
Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
10 Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
11 Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave to him thy labour?
Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
12 Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, and gather [the corn of] thy threshingfloor?
Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
13 The wing of the ostrich rejoiceth, [but] are her pinions and feathers kindly?
Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
14 For she leaveth her eggs on the earth, and warmeth them in the dust,
Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
16 She is hardened against her young ones, as if they were not hers: though her labour be in vain, [she is] without fear;
Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
17 Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.
tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
18 What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.
Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
19 Hast thou given the horse [his] might? hast thou clothed his neck with the quivering mane?
Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
20 Hast thou made him to leap as a locust? the glory of his snorting is terrible.
Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
21 He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth out to meet the armed men.
Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
22 He mocketh at fear, and is not dismayed; neither turneth he back from the sword.
Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
23 The quiver rattleth against him, the flashing spear and the javelin.
Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
24 He swalloweth the ground with fierceness and rage; neither believeth he that it is the voice of the trumpet.
Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
25 As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
26 Doth the hawk soar by thy wisdom, [and] stretch her wings toward the south?
Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
27 Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
28 She dwelleth on the rock, and hath her lodging [there], upon the crag of the rock, and the strong hold.
Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
29 From thence she spieth out the prey; her eyes behold it afar off.
Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
30 Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
