Job 3
1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
Kalpasan daytoy, nagsao ni Job ket inlunodna ti aldaw a pannakaiyanakna.
2 And Job answered and said:
Kinunana:
3 Let the day perish wherein I was born, and the night which said, There is a man child conceived.
“Mapukaw koma ti aldaw a pannakaiyanakko, ti rabii a nagkuna, 'Adda ubing a lalaki a naisikog.'
4 Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
Agbalin koma a kinasipnget dayta nga aldaw; saan koma a malagip ti Dios manipud iti ngato daytoy, wenno saan koman a lawagan ti init daytoy.
5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that maketh black the day terrify it.
Tagikuaen koma daytoy iti kinasipnget ken ti anniniwan ti patay; agnaed koma ti ulep iti daytoy; butbutngen koma nga agpayso daytoy dagiti amin a banag a mangpaspasipnget iti aldaw.
6 As for that night, let thick darkness seize upon it: let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
Maipapan iti dayta a rabii, tiliwen koma daytoy iti nakaro a kinasipnget: saan koma nga agrag-o dayta kadagiti aldaw ti tawen; saan koma nga umay daytoy iti bilang dagiti bulan.
7 Lo, let that night be barren; let no joyful voice come therein.
Adtoy, aglupes koma dayta a rabii; awan koma ti naragsak a timek a dumteng iti daytoy.
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
Ilunodda koma dayta nga aldaw, dagiti makaammo no kasano ti mangriing iti Leviatan.
9 Let the stars of the twilight thereof be dark: let it look for light, but have none; neither let it behold the eyelids of the morning:
Sumipnget koma dagiti bituen ti sardam iti dayta nga aldaw. Agsapul koma dayta nga aldaw iti lawag, ngem awan ti masarakanna; wenno saanna koma makita dagiti kalub ti mata ti parbangon,
10 Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, nor hid trouble from mine eyes.
gapu ta saanna nga inrikep ti aanakan ti inak, wenno saanna nga inlemmeng ti riribuk manipud kadagiti matak.
11 Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?
Apay a saanak a natay idi rimuarak manipud iti aanakan? Apay a saanko nga inyawat ti espirituk idi impasngaynak ti inak?
12 Why did the knees receive me? or why the breasts, that I should suck?
Apay nga inawatnak dagiti tumengna? Wenno apay a pinasangbaynak dagiti susona tapno agsusoak kadagitoy?
13 For now should I have lain down and been quiet; I should have slept; then had I been at rest:
Ta nakaiddaak koma itan a siuulimek; nakaturogak koman ken agin-inana
14 With kings and counsellors of the earth, which built up waste places for themselves;
a kadua dagiti ari ken dagiti mammagbaga iti daga, a nangipatakder kadagiti pagitaneman a para kadagiti bagida a madaddadaelen ita.
15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
Wenno nakaiddaak koman a kaduak dagiti prinsipe nga addaan idi iti balitok, a nangpunno kadagiti balbalayda iti pirak.
16 Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.
Wenno mabalin a natayak koman iti tiyan ti inak, kasla kadagiti maladaga a saan pulos a nakakita iti lawag.
17 There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.
Sadiay, agsardeng dagiti nadangkes manipud iti panangriribuk; agin-inana sadiay dagiti nabannog.
18 There the prisoners are at ease together; they hear not the voice of the taskmaster.
Natalna a sangsangkamaysa sadiay dagiti balud; saanda a mangmangngeg ti timek ti agmanmando.
19 The small and great are there; and the servant is free from his master.
Adda sadiay dagiti nanumo ken natan-ok a tattao; nawaya sadiay ti adipen manipud iti amona.
20 Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;
Apay a naited ti lawag kenkuana nga agrigrigat; apay a naited ti biag iti maysa a tao a nanpnoan ti pait ti kararruana;
21 Which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
iti maysa a tao nga agkalkalikagum iti patay, ngem saan a dumteng; iti maysa a tao nga ad-adda nga agsapsapul iti patay ngem kadagiti agsapsapul iti nakalemmeng a gameng?
22 Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
Apay a naited ti lawag iti maysa a tao nga agragrag-o iti kasta unay ket maragsakan inton masarakanna ti tanem?
23 [Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
Apay a naited ti lawag iti maysa a tao a ti dalanna ket nakalemmeng, iti maysa a tao nga inaladan ti Dios?
24 For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like water.
Ta napasamak ti panagsenna-ayko imbes a ti pannangan; ti panagasogko ket naibukbok a kasla danum.
25 For the thing which I fear cometh upon me, and that which I am afraid of cometh unto me.
Ta ti banag a pagbutbutngak ket immay kaniak; ti pagbutbutngak ket immay kaniak.
26 I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; but trouble cometh.
Saanak a makatalna, saanak a makaulimek, awan ti inanak; immay ketdi ti riribuk.”
