< Job 27 >
1 And Job again took up his parable, and said,
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 As God liveth, who hath taken away my right; and the Almighty, who hath vexed my soul;
«Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
3 (For my life is yet whole in me, and the spirit of God is in my nostrils; )
Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
4 Surely my lips shall not speak unrighteousness, neither shall my tongue utter deceit.
Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
5 God forbid that I should justify you: till I die I will not put away mine integrity from me.
Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
6 My righteousness I hold fast, and will not let it go: my heart shall not reproach [me] so long as I live.
Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
7 Let mine enemy be as the wicked, and let him that riseth up against me be as the unrighteous.
Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
8 For what is the hope of the godless, though he get him gain, when God taketh away his soul?
Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
9 Will God hear his cry, when trouble cometh upon him?
Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
10 Will he delight himself in the Almighty, and call upon God at all times?
У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
11 I will teach you concerning the hand of God; that which is with the Almighty will I not conceal.
Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
12 Behold, all ye yourselves have seen it; why then are ye become altogether vain?
Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
13 This is the portion of a wicked man with God, and the heritage of oppressors, which they receive from the Almighty.
Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
14 If his children be multiplied, it is for the sword; and his offspring shall not be satisfied with bread.
Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
15 Those that remain of him shall be buried in death, and his widows shall make no lamentation.
Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
16 Though he heap up silver as the dust, and prepare raiment as the clay;
У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
17 He may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.
Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
18 He buildeth his house as the moth, and as a booth which the keeper maketh.
Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
19 He lieth down rich, but he shall not be gathered; he openeth his eyes, and he is not.
У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
20 Terrors overtake him like waters; a tempest stealeth him away in the night.
Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
21 The east wind carrieth him away, and he departeth; and it sweepeth him out of his place.
Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
22 For [God] shall hurl at him, and not spare: he would fain flee out of his hand.
Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
23 Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.
Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».