Job 23
1 Then Job answered and said,
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Even today is my complaint rebellious: my stroke is heavier than my groaning.
“Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
3 Oh that I knew where I might find him, that I might come even to his seat!
Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
4 I would order my cause before him, and fill my mouth with arguments.
Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
5 I would know the words which he would answer me, and understand what he would say unto me.
Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
6 Would he contend with me in the greatness of his power? Nay; but he would give heed unto me.
Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
7 There the upright might reason with him; so should I be delivered for ever from my judge.
Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
8 Behold, I go forward, but he is not [there]; and backward, but I cannot perceive him:
Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
9 On the left hand, when he doth work, but I cannot behold him: he hideth himself on the right hand, that I cannot see him.
Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
10 But he knoweth the way that I take; when he hath tried me, I shall come forth as gold.
Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
11 My foot hath held fast to his steps; his way have I kept, and turned not aside.
Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
12 I have not gone back from the commandment of his lips; I have treasured up the words of his mouth more than my necessary food.
Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
13 But he is in one [mind], and who can turn him? and what his soul desireth, even that he doeth.
Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
14 For he performeth that which is appointed for me: and many such things are with him.
Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
15 Therefore am I troubled at his presence; when I consider, I am afraid of him.
Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
16 For God hath made my heart faint, and the Almighty hath troubled me:
Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
17 Because I was not cut off before the darkness, neither did he cover the thick darkness from my face.
Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
