Job 19
1 Then Job answered and said,
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 How long will ye vex my soul and break me in pieces with words?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye deal hardly with me.
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 Know now that God hath subverted me [in my cause], and hath compassed me with his net.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry for help, but there is no judgment.
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and hath set darkness in my paths.
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 He hath broken me down on every side, and I am gone: and mine hope hath he plucked up like a tree.
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as [one of] his adversaries.
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 His troops come on together, and cast up their way against me, and encamp round about my tent.
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are wholly estranged from me.
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 I call unto my servant, and he giveth me no answer, [though] I entreat him with my mouth.
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 My breath is strange to my wife, and my supplication to the children of my [mother’s] womb.
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Even young children despise me; if I arise, they speak against me.
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 All my inward friends abhor me: and they whom I loved are turned against me.
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 Oh that my words were now written! oh that they were inscribed in a book!
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 That with an iron pen and lead they were graven in the rock for ever!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 But I know that my redeemer liveth, and that he shall stand up at the last upon the earth:
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 And after my skin hath been thus destroyed, yet from my flesh shall I see God:
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another. My reins are consumed within me.
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 If ye say, How we will persecute him! seeing that the root of the matter is found in me;
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 Be ye afraid of the sword: for wrath [bringeth] the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
