Job 16

1 Then Job answered and said,

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

2 I have heard many such things: miserable comforters are ye all.

Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

3 Shall vain words have an end? or what provoketh thee that thou answerest?

Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

4 I also could speak as ye do; if your soul were in my soul’s stead, I could join words together against you, and shake mine head at you.

Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

5 [But] I would strengthen you with my mouth, and the solace of my lips should assuage [your grief].

Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

6 Though I speak, my grief is not assuaged: and though I forbear, what am I eased?

Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

7 But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.

Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

8 And thou hast laid fast hold on me, [which] is a witness [against me]: and my leanness riseth up against me, it testifieth to my face.

At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

9 He hath torn me in his wrath, and persecuted me; he hath gnashed upon me with his teeth: mine adversary sharpeneth his eyes upon me.

Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

10 They have gaped upon me with their mouth; they have smitten me upon the cheek reproachfully: they gather themselves together against me.

Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

11 God delivereth me to the ungodly, and casteth me into the hands of the wicked.

Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

12 I was at ease, and he brake me asunder; yea, he hath taken me by the neck, and dashed me to pieces: he hath also set me up for his mark.

Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

13 His archers compass me round about, he cleaveth my reins asunder, and doth not spare; he poureth out my gall upon the ground.

Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

14 He breaketh me with breach upon breach; he runneth upon me like a giant.

Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

15 I have sewed sackcloth upon my skin, and have laid my horn in the dust.

Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

16 My face is foul with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;

Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

17 Although there is no violence in mine hands, and my prayer is pure.

Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

18 O earth, cover not thou my blood, and let my cry have no [resting] place.

Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

19 Even now, behold, my witness is in heaven, and he that coucheth for me is on high.

Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

20 My friends scorn me: [but] mine eye poureth out tears unto God;

Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

21 That he would maintain the right of a man with God, and of a son of man with his neighbour!

Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

22 For when a few years are come, I shall go the way whence I shall not return.

Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.