Job 11
1 Then answered Zophar the Naamathite, and said,
| آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد: |
2 Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?
| آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟ |
3 Should thy boastings make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?
| ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟ |
4 For thou sayest, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.
| ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! |
5 But Oh that God would speak, and open his lips against thee;
| ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست. |
6 And that he would shew thee the secrets of wisdom, that is manifold in effectual working! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.
| ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است. |
7 Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty unto perfection?
| آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟ |
| آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585) |
9 The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.
| طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر. |
10 If he pass through, and shut up, and call unto judgment, then who can hinder him?
| وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟ |
11 For he knoweth vain men: he seeth iniquity also, even though he consider it not.
| زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. |
12 But vain man is void of understanding, yea, man is born as a wild ass’s colt.
| دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید! |
13 If thou set thine heart aright, and stretch out thine hands toward him;
| حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛ |
14 If iniquity be in thine hand, put it far away, and let not unrighteousness dwell in thy tents;
| گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛ |
15 Surely then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:
| آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد. |
16 For thou shalt forget thy misery; thou shalt remember it as waters that are passed away:
| تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود. |
17 And [thy] life shall be clearer than the noonday; though there be darkness, it shall be as the morning.
| زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت. |
18 And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt search [about thee], and shalt take thy rest in safety.
| در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید. |
19 Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.
| از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد. |
20 But the eyes of the wicked shall fail, and they shall have no way to flee, and their hope shall be the giving up of the ghost.
| اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود. |
