Job 11
1 Then answered Zophar the Naamathite, and said,
| و صوفر نعماتی در جواب گفت: | ۱ |
2 Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?
| «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟ | ۲ |
3 Should thy boastings make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?
| آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟ | ۳ |
4 For thou sayest, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.
| و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم. | ۴ |
5 But Oh that God would speak, and open his lips against thee;
| و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید، | ۵ |
6 And that he would shew thee the secrets of wisdom, that is manifold in effectual working! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.
| و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است. | ۶ |
7 Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty unto perfection?
| آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟ | ۷ |
| مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585) | ۸ |
9 The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.
| پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است. | ۹ |
10 If he pass through, and shut up, and call unto judgment, then who can hinder him?
| اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟ | ۱۰ |
11 For he knoweth vain men: he seeth iniquity also, even though he consider it not.
| زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند. | ۱۱ |
12 But vain man is void of understanding, yea, man is born as a wild ass’s colt.
| ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود. | ۱۲ |
13 If thou set thine heart aright, and stretch out thine hands toward him;
| اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی، | ۱۳ |
14 If iniquity be in thine hand, put it far away, and let not unrighteousness dwell in thy tents;
| اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود. | ۱۴ |
15 Surely then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:
| پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید. | ۱۵ |
16 For thou shalt forget thy misery; thou shalt remember it as waters that are passed away:
| زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد، | ۱۶ |
17 And [thy] life shall be clearer than the noonday; though there be darkness, it shall be as the morning.
| و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت. | ۱۷ |
18 And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt search [about thee], and shalt take thy rest in safety.
| و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید. | ۱۸ |
19 Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.
| و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود. | ۱۹ |
20 But the eyes of the wicked shall fail, and they shall have no way to flee, and their hope shall be the giving up of the ghost.
| لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.» | ۲۰ |
