Job 10
1 My soul is weary of my life; I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
3 Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 Hast thou eyes of flesh, or seest thou as man seeth?
Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 Are thy days as the days of man, or thy years as man’s days,
Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 That thou inquirest after mine iniquity, and searchest after my sin,
Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 Although thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand?
Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Thine hands have framed me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Remember, I beseech thee, that thou hast fashioned me as clay; and wilt thou bring me into dust again?
Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 Yet these things thou didst hide in thine heart; I know that this is with thee:
Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet shall I not lift up my head; being filled with ignominy and looking upon mine affliction.
Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 And if [my head] exalt itself, thou huntest me as a lion: and again thou shewest thyself marvelous upon me.
Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and warfare are with me.
Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? I had given up the ghost, and no eye had seen me.
Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
21 Before I go whence I shall not return, [even] to the land of darkness and of the shadow of death;
Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 A land of thick darkness, as darkness [itself]; [a land] of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
