Job 10
1 My soul is weary of my life; I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 Hast thou eyes of flesh, or seest thou as man seeth?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 Are thy days as the days of man, or thy years as man’s days,
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 That thou inquirest after mine iniquity, and searchest after my sin,
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 Although thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Thine hands have framed me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Remember, I beseech thee, that thou hast fashioned me as clay; and wilt thou bring me into dust again?
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 Yet these things thou didst hide in thine heart; I know that this is with thee:
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet shall I not lift up my head; being filled with ignominy and looking upon mine affliction.
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 And if [my head] exalt itself, thou huntest me as a lion: and again thou shewest thyself marvelous upon me.
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and warfare are with me.
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? I had given up the ghost, and no eye had seen me.
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 Before I go whence I shall not return, [even] to the land of darkness and of the shadow of death;
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 A land of thick darkness, as darkness [itself]; [a land] of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
