Hebrews 3
1 Wherefore, holy brethren, partakers of a heavenly calling, consider the Apostle and High Priest of our confession, [even] Jesus;
Daarom, heilige broeders! die deel hebt aan de hemelsche roeping, let op den Apostel en Hoogepriester onzer belijdenis, Jezus,
2 who was faithful to him that appointed him, as also was Moses in all his house.
die getrouw is aan dengene die Hem heeft aangesteld, zooals ook Mozes getrouw was in geheel Gods huis.
3 For he hath been counted worthy of more glory than Moses, by so much as he that built the house hath more honour than the house.
Want deze is meer glorie waardig geacht dan Mozes, zooveel als hij die het huis bouwt meerder eere heeft dan het huis.
4 For every house is builded by some one; but he that built all things is God.
Elk huis toch wordt gebouwd door iemand, maar die alles gebouwd heeft is God.
5 And Moses indeed was faithful in all his house as a servant, for a testimony of those things which were afterward to be spoken;
En Mozes was wel getrouw in geheel zijn huis als een bedienaar, om getuigenis te geven van de dingen die zouden aangekondigd worden,
6 but Christ as a son, over his house; whose house are we, if we hold fast our boldness and the glorying of our hope firm unto the end.
maar Christus als een Zoon over Godshuis, wiens huis wij zijn, als wij maar de vrijmoedigheid en den roem der hope vasthouden tot het laatste.
7 Wherefore, even as the Holy Ghost saith, Today if ye shall hear his voice,
Daarom, zooals de Heilige Geest zegt: Heden, als gij zijn stem zult hooren,
8 Harden not your hearts, as in the provocation, Like as in the day of the temptation in the wilderness,
verhardt uw harten niet, zooals in den opstand, ten dage der bekoring in de woestijn,
9 Wherewith your fathers tempted [me] by proving [me], And saw my works forty years.
waar uw vaderen Mij in bekoring brachten en op de proef stelden, en veertig jaar lang mijn werken zagen.
10 Wherefore I was displeased with this generation, And said, They do alway err in their heart: But they did not know my ways;
Daarom had Ik een afkeer van dit geslacht en Ik zeide: altijd dwalen zij in het harte! — Maar zij kenden mijn wegen niet,
11 As I sware in my wrath, They shall not enter into my rest.
zoodat Ik in mijn toorn heb gezworen: zij zullen niet ingaan tot mijn ruste!
12 Take heed, brethren, lest haply there shall be in any one of you an evil heart of unbelief, in falling away from the living God:
Ziet toe, broeders, dat niet misschien in iemand van ulieden zij een boos harte des ongeloofs in het afwijken van den levenden God;
13 but exhort one another day by day, so long as it is called Today; lest any one of you be hardened by the deceitfulness of sin:
maar vermaant elkander dagelijks, zoolang als men spreken kan van het Heden, opdat niemand uit ulieden verhard worde door de verleiding der zonde.
14 for we are become partakers of Christ, if we hold fast the beginning of our confidence firm unto the end:
Want wij zijn deelgenooten van Christus geworden, indien wij althans het begin van het vertrouwen tot het laatste toe vasthouden, terwijl er gezegd wordt:
15 while it is said, Today if ye shall hear his voice, Harden not your hearts, as in the provocation.
Heden, als gij zijn stem zult hooren, verhardt uw harten niet zooals in den opstand.
16 For who, when they heard, did provoke? nay, did not all they that came out of Egypt by Moses?
Want wie van degenen die gehoord hadden zijn tot opstand gekomen? Immers allen die door Mozes uit Egypte gegaan zijn?
17 And with whom was he displeased forty years? was it not with them that sinned, whose carcases fell in the wilderness?
En van wie had Hij veertig jaar lang een afkeer? Is het niet van degenen die gezondigd hadden, wier lijken zijn gevallen in de woestijn?
18 And to whom sware he that they should not enter into his rest, but to them that were disobedient?
En over wie heeft Hij gezworen dat zij niet zouden ingaan tot zijn ruste? Immers over degenen die ongehoorzaam geweest waren?
19 And we see that they were not able to enter in because of unbelief.
Wij zien dus dat zij niet hebben kunnen ingaan door ongeloof.
