Hebrews 12
1 Therefore let us also, seeing we are compassed about with so great a cloud of witnesses, lay aside every weight, and the sin which doth so easily beset us, and let us run with patience the race that is set before us,
අතෝ හේතෝරේතාවත්සාක්ෂිමේඝෛ ර්වේෂ්ටිතාඃ සන්තෝ වයමපි සර්ව්වභාරම් ආශුබාධකං පාපඤ්ච නික්ෂිප්යාස්මාකං ගමනාය නිරූපිතේ මාර්ගේ ධෛර්ය්යේණ ධාවාම|
2 looking unto Jesus the author and perfecter of [our] faith, who for the joy that was set before him endured the cross, despising shame, and hath sat down at the right hand of the throne of God.
යශ්චාස්මාකං විශ්වාසස්යාග්රේසරඃ සිද්ධිකර්ත්තා චාස්ති තං යීශුං වීක්ෂාමහෛ යතඃ ස ස්වසම්මුඛස්ථිතානන්දස්ය ප්රාප්ත්යර්ථම් අපමානං තුච්ඡීකෘත්ය ක්රුශස්ය යාතනාං සෝඪවාන් ඊශ්වරීයසිංහාසනස්ය දක්ෂිණපාර්ශ්වේ සමුපවිෂ්ටවාංශ්ච|
3 For consider him that hath endured such gainsaying of sinners against themselves, that ye wax not weary, fainting in your souls.
යඃ පාපිභිඃ ස්වවිරුද්ධම් ඒතාදෘශං වෛපරීත්යං සෝඪවාන් තම් ආලෝචයත තේන යූයං ස්වමනඃසු ශ්රාන්තාඃ ක්ලාන්තාශ්ච න භවිෂ්යථ|
4 Ye have not yet resisted unto blood, striving against sin:
යූයං පාපේන සහ යුධ්යන්තෝ(අ)ද්යාපි ශෝණිතව්යයපර්ය්යන්තං ප්රතිරෝධං නාකුරුත|
5 and ye have forgotten the exhortation, which reasoneth with you as with sons, My son, regard not lightly the chastening of the Lord, Nor faint when thou art reproved of him;
තථා ච පුත්රාන් ප්රතීව යුෂ්මාන් ප්රති ය උපදේශ උක්තස්තං කිං විස්මෘතවන්තඃ? "පරේශේන කෘතාං ශාස්තිං හේ මත්පුත්ර න තුච්ඡය| තේන සංභර්ත්සිතශ්චාපි නෛව ක්ලාම්ය කදාචන|
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, And scourgeth every son whom he receiveth.
පරේශඃ ප්රීයතේ යස්මින් තස්මෛ ශාස්තිං දදාති යත්| යන්තු පුත්රං ස ගෘහ්ලාති තමේව ප්රහරත්යපි| "
7 It is for chastening that ye endure; God dealeth with you as with sons; for what son is there whom [his] father chasteneth not?
යදි යූයං ශාස්තිං සහධ්වං තර්හීශ්වරඃ පුත්රෛරිව යුෂ්මාභිඃ සාර්ද්ධං ව්යවහරති යතඃ පිතා යස්මෛ ශාස්තිං න දදාති තාදෘශඃ පුත්රඃ කඃ?
8 But if ye are without chastening, whereof all have been made partakers, then are ye bastards, and not sons.
සර්ව්වේ යස්යාඃ ශාස්තේරංශිනෝ භවන්ති සා යදි යුෂ්මාකං න භවති තර්හි යූයම් ආත්මජා න කින්තු ජාරජා ආධ්වේ|
9 Furthermore, we had the fathers of our flesh to chasten us, and we gave them reverence: shall we not much rather be in subjection unto the Father of spirits, and live?
අපරම් අස්මාකං ශාරීරිකජන්මදාතාරෝ(අ)ස්මාකං ශාස්තිකාරිණෝ(අ)භවන් තේ චාස්මාභිඃ සම්මානිතාස්තස්මාද් ය ආත්මනාං ජනයිතා වයං කිං තතෝ(අ)ධිකං තස්ය වශීභූය න ජීවිෂ්යාමඃ?
10 For they verily for a few days chastened [us] as seemed good to them; but he for [our] profit, that [we] may be partakers of his holiness.
තේ ත්වල්පදිනානි යාවත් ස්වමනෝ(අ)මතානුසාරේණ ශාස්තිං කෘතවන්තඃ කින්ත්වේෂෝ(අ)ස්මාකං හිතාය තස්ය පවිත්රතායා අංශිත්වාය චාස්මාන් ශාස්ති|
11 All chastening seemeth for the present to be not joyous, but grievous: yet afterward it yieldeth peaceable fruit unto them that have been exercised thereby, [even the fruit] of righteousness.
ශාස්තිශ්ච වර්ත්තමානසමයේ කේනාපි නානන්දජනිකා කින්තු ශෝකජනිකෛව මන්යතේ තථාපි යේ තයා විනීයන්තේ තේභ්යඃ සා පශ්චාත් ශාන්තියුක්තං ධර්ම්මඵලං දදාති|
12 Wherefore lift up the hands that hang down, and the palsied knees;
අතඒව යූයං ශිථිලාන් හස්තාන් දුර්බ්බලානි ජානූනි ච සබලානි කුරුධ්වං|
13 and make straight paths for your feet, that that which is lame be not turned out of the way, but rather be healed.
යථා ච දුර්බ්බලස්ය සන්ධිස්ථානං න භජ්යේත ස්වස්ථං තිෂ්ඨේත් තථා ස්වචරණාර්ථං සරලං මාර්ගං නිර්ම්මාත|
14 Follow after peace with all men, and the sanctification without which no man shall see the Lord:
අපරඤ්ච සර්ව්වෛඃ සාර්ථම් ඒක්යභාවං යච්ච විනා පරමේශ්වරස්ය දර්ශනං කේනාපි න ලප්ස්යතේ තත් පවිත්රත්වං චේෂ්ටධ්වං|
15 looking carefully lest [there be] any man that falleth short of the grace of God; lest any root of bitterness springing up trouble [you], and thereby the many be defiled;
යථා කශ්චිද් ඊශ්වරස්යානුග්රහාත් න පතේත්, යථා ච තික්තතායා මූලං ප්රරුහ්ය බාධාජනකං න භවේත් තේන ච බහවෝ(අ)පවිත්රා න භවේයුඃ,
16 lest [there be] any fornicator, or profane person, as Esau, who for one mess of meat sold his own birthright.
යථා ච කශ්චිත් ලම්පටෝ වා ඒකකෘත්ව ආහාරාර්ථං ස්වීයජ්යේෂ්ඨාධිකාරවික්රේතා ය ඒෂෞස්තද්වද් අධර්ම්මාචාරී න භවේත් තථා සාවධානා භවත|
17 For ye know that even when he afterward desired to inherit the blessing, he was rejected (for he found no place of repentance), though he sought it diligently with tears.
යතඃ ස ඒෂෞඃ පශ්චාද් ආශීර්ව්වාදාධිකාරී භවිතුම් ඉච්ඡන්නපි නානුගෘහීත ඉති යූයං ජානීථ, ස චාශ්රුපාතේන මත්යන්තරං ප්රාර්ථයමානෝ(අ)පි තදුපායං න ලේභේ|
18 For ye are not come unto [a mount] that might be touched, and that burned with fire, and unto blackness, and darkness, and tempest,
අපරඤ්ච ස්පෘශ්යඃ පර්ව්වතඃ ප්රජ්වලිතෝ වහ්නිඃ කෘෂ්ණාවර්ණෝ මේඝෝ (අ)න්ධකාරෝ ඣඤ්භ්ශ තූරීවාද්යං වාක්යානාං ශබ්දශ්ච නෛතේෂාං සන්නිධෞ යූයම් ආගතාඃ|
19 and the sound of a trumpet, and the voice of words; which [voice] they that heard entreated that no word more should be spoken unto them:
තං ශබ්දං ශ්රුත්වා ශ්රෝතාරස්තාදෘශං සම්භාෂණං යත් පුන ර්න ජායතේ තත් ප්රාර්ථිතවන්තඃ|
20 for they could not endure that which was enjoined, If even a beast touch the mountain, it shall be stoned;
යතඃ පශුරපි යදි ධරාධරං ස්පෘශති තර්හි ස පාෂාණාඝාතෛ ර්හන්තව්ය ඉත්යාදේශං සෝඪුං තේ නාශක්නුවන්|
21 and so fearful was the appearance, [that] Moses said, I exceedingly fear and quake:
තච්ච දර්ශනම් ඒවං භයානකං යත් මූසසෝක්තං භීතස්ත්රාසයුක්තශ්චාස්මීති|
22 but ye are come unto mount Zion, and unto the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to innumerable hosts of angels,
කින්තු සීයෝන්පර්ව්වතෝ (අ)මරේශ්වරස්ය නගරං ස්වර්ගස්ථයිරූශාලමම් අයුතානි දිව්යදූතාඃ
23 to the general assembly and church of the firstborn who are enrolled in heaven, and to God the Judge of all, and to the spirits of just men made perfect,
ස්වර්ගේ ලිඛිතානාං ප්රථමජාතානාම් උත්සවඃ සමිතිශ්ච සර්ව්වේෂාං විචාරාධිපතිරීශ්වරඃ සිද්ධීකෘතධාර්ම්මිකානාම් ආත්මානෝ
24 and to Jesus the mediator of a new covenant, and to the blood of sprinkling that speaketh better than [that of] Abel.
නූතනනියමස්ය මධ්යස්ථෝ යීශුඃ, අපරං හාබිලෝ රක්තාත් ශ්රේයඃ ප්රචාරකං ප්රෝක්ෂණස්ය රක්තඤ්චෛතේෂාං සන්නිධෞ යූයම් ආගතාඃ|
25 See that ye refuse not him that speaketh. For if they escaped not, when they refused him that warned [them] on earth, much more [shall not] we [escape], who turn away from him that [warneth] from heaven:
සාවධානා භවත තං වක්තාරං නාවජානීත යතෝ හේතෝඃ පෘථිවීස්ථිතඃ ස වක්තා යෛරවඥාතස්තෛ ර්යදි රක්ෂා නාප්රාපි තර්හි ස්වර්ගීයවක්තුඃ පරාඞ්මුඛීභූයාස්මාභිඃ කථං රක්ෂා ප්රාප්ස්යතේ?
26 whose voice then shook the earth: but now he hath promised, saying, Yet once more will I make to tremble not the earth only, but also the heaven.
තදා තස්ය රවාත් පෘථිවී කම්පිතා කින්ත්විදානීං තේනේදං ප්රතිඥාතං යථා, "අහං පුනරේකකෘත්වඃ පෘථිවීං කම්පයිෂ්යාමි කේවලං තන්නහි ගගනමපි කම්පයිෂ්යාමි| "
27 And this [word], Yet once more, signifieth the removing of those things that are shaken, as of things that have been made, that those things which are not shaken may remain.
ස ඒකකෘත්වඃ ශබ්දෝ නිශ්චලවිෂයාණාං ස්ථිතයේ නිර්ම්මිතානාමිව චඤ්චලවස්තූනාං ස්ථානාන්තරීකරණං ප්රකාශයති|
28 Wherefore, receiving a kingdom that cannot be shaken, let us have grace, whereby we may offer service well-pleasing to God with reverence and awe:
අතඒව නිශ්චලරාජ්යප්රාප්තෛරස්මාභිඃ සෝ(අ)නුග්රහ ආලම්බිතව්යෝ යේන වයං සාදරං සභයඤ්ච තුෂ්ටිජනකරූපේණේශ්වරං සේවිතුං ශක්නුයාම|
29 for our God is a consuming fire.
යතෝ(අ)ස්මාකම් ඊශ්වරඃ සංහාරකෝ වහ්නිඃ|
