< Acts 15 >

1 And certain men came down from Judaea and taught the brethren, [saying], Except ye be circumcised after the custom of Moses, ye cannot be saved.
و تنی چند از یهودیه آمده، برادران راتعلیم می‌دادند که «اگر برحسب آیین موسی مختون نشوید، ممکن نیست که نجات یابید.»۱
2 And when Paul and Barnabas had no small dissension and questioning with them, [the brethren] appointed that Paul and Barnabas, and certain other of them, should go up to Jerusalem unto the apostles and elders about this question.
چون پولس و برنابا را منازعه و مباحثه بسیار با ایشان واقع شد، قرار بر این شد که پولس و برنابا و چند نفر دیگر از ایشان نزد رسولان وکشیشان در اورشلیم برای این مساله بروند.۲
3 They therefore, being brought on their way by the church, passed through both Phoenicia and Samaria, declaring the conversion of the Gentiles: and they caused great joy unto all the brethren.
پس کلیسا ایشان را مشایعت نموده از فینیقیه و سامره عبور کرده، ایمان آوردن امت‌ها را بیان کردند وهمه برادران را شادی عظیم دادند.۳
4 And when they were come to Jerusalem, they were received of the church and the apostles and the elders, and they rehearsed all things that God had done with them.
و چون وارد اورشلیم شدند، کلیسا ورسولان و کشیشان ایشان را پذیرفتند و آنها را ازآنچه خدا با ایشان کرده بود، خبر دادند.۴
5 But there rose up certain of the sect of the Pharisees who believed, saying, It is needful to circumcise them, and to charge them to keep the law of Moses.
آنگاه بعضی از فرقه فریسیان که ایمان آورده بودند، برخاسته، گفتند: «اینها را باید ختنه نمایند و امر کنند که سنن موسی را نگاه دارند.»۵
6 And the apostles and the elders were gathered together to consider of this matter.
پس رسولان و کشیشان جمع شدند تا در این امر مصلحت بینند.۶
7 And when there had been much questioning, Peter rose up, and said unto them, Brethren, ye know how that a good while ago God made choice among you, that by my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel, and believe.
و چون مباحثه سخت شد، پطرس برخاسته، بدیشان گفت: «ای برادران عزیز، شما آگاهید که از ایام اول، خدا از میان شمااختیار کرد که امت‌ها از زبان من کلام بشارت رابشنوند و ایمان آورند.۷
8 And God, which knoweth the heart, bare them witness, giving them the Holy Ghost, even as he did unto us;
و خدای عارف‌القلوب بر ایشان شهادت داد بدین که روح‌القدس رابدیشان داد، چنانکه به ما نیز.۸
9 and he made no distinction between us and them, cleansing their hearts by faith.
و در میان ما وایشان هیچ فرق نگذاشت، بلکه محض ایمان دلهای ایشان را طاهر نمود.۹
10 Now therefore why tempt ye God, that ye should put a yoke upon the neck of the disciples, which neither our fathers nor we were able to bear?
پس اکنون چراخدا را امتحان می‌کنید که یوغی بر گردن شاگردان می‌نهید که پدران ما و ما نیز طاقت تحمل آن رانداشتیم،۱۰
11 But we believe that we shall be saved through the grace of the Lord Jesus, in like manner as they.
بلکه اعتقاد داریم که محض فیض خداوند عیسی مسیح نجات خواهیم یافت، همچنان‌که ایشان نیز.»۱۱
12 And all the multitude kept silence; and they hearkened unto Barnabas and Paul rehearsing what signs and wonders God had wrought among the Gentiles by them.
پس تمام جماعت ساکت شده، به برنابا وپولس گوش گرفتند چون آیات و معجزات رابیان می‌کردند که خدا در میان امت‌ها به وساطت ایشان ظاهر ساخته بود.۱۲
13 And after they had held their peace, James answered, saying, Brethren, hearken unto me:
پس چون ایشان ساکت شدند، یعقوب رو آورده، گفت: «ای برادران عزیز، مرا گوش گیرید.۱۳
14 Symeon hath rehearsed how first God did visit the Gentiles, to take out of them a people for his name.
شمعون بیان کرده است که چگونه خدا اول امت‌ها را تفقدنمود تا قومی از ایشان به نام خود بگیرد.۱۴
15 And to this agree the words of the prophets; as it is written,
وکلام انبیا در این مطابق است چنانکه مکتوب است۱۵
16 After these things I will return, And I will build again the tabernacle of David, which is fallen; And I will build again the ruins thereof, And I will set it up:
که «بعد از این رجوع نموده، خیمه داود را که افتاده است باز بنا می‌کنم و خرابیهای آن را باز بنامی کنم و آن را برپا خواهم کرد،۱۶
17 That the residue of men may seek after the Lord, And all the Gentiles, upon whom my name is called,
تا بقیه مردم طالب خداوند شوند و جمیع امت هایی که بر آنهانام من نهاده شده است.»۱۷
18 Saith the Lord, who maketh these things known from the beginning of the world. (aiōn g165)
این را می‌گوید خداوندی که این چیزها را از بدو عالم معلوم کرده است. (aiōn g165)۱۸
19 Wherefore my judgment is, that we trouble not them which from among the Gentiles turn to God;
پس رای من این است: کسانی را که ازامت‌ها به سوی خدا بازگشت می‌کنند زحمت نرسانیم،۱۹
20 but that we write unto them, that they abstain from the pollutions of idols, and from fornication, and from what is strangled, and from blood.
مگر اینکه ایشان را حکم کنیم که ازنجاسات بتها و زنا و حیوانات خفه شده و خون بپرهیزند.۲۰
21 For Moses from generations of old hath in every city them that preach him, being read in the synagogues every sabbath.
زیرا که موسی از طبقات سلف در هرشهر اشخاصی دارد که بدو موعظه می‌کنند، چنانکه در هر سبت در کنایس او را تلاوت می‌کنند.»۲۱
22 Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole church, to choose men out of their company, and send them to Antioch with Paul and Barnabas; [namely], Judas called Barsabbas, and Silas, chief men among the brethren:
آنگاه رسولان و کشیشان با تمامی کلیسابدین رضا دادند که چند نفر از میان خود انتخاب نموده، همراه پولس و برنابا به انطاکیه بفرستند، یعنی یهودای ملقب به برسابا و سیلاس که ازپیشوایان برادران بودند.۲۲
23 and they wrote [thus] by them, The apostles and the elder brethren unto the brethren which are of the Gentiles in Antioch and Syria and Cilicia, greeting:
و بدست ایشان نوشتند که «رسولان و کشیشان و برادران، به برادران از امت‌ها که در انطاکیه و سوریه و قیلیقیه می‌باشند، سلام می‌رسانند.۲۳
24 Forasmuch as we have heard that certain which went out from us have troubled you with words, subverting your souls; to whom we gave no commandment;
چون شنیده شدکه بعضی از میان ما بیرون رفته، شما را به سخنان خود مشوش ساخته، دلهای شما رامنقلب می‌نمایند و می‌گویند که می‌باید مختون شده، شریعت را نگاه بدارید و ما به ایشان هیچ امر نکردیم.۲۴
25 it seemed good unto us, having come to one accord, to choose out men and send them unto you with our beloved Barnabas and Paul,
لهذا ما به یک دل مصلحت دیدیم که چند نفر را اختیار نموده، همراه عزیزان خود برنابا و پولس به نزد شمابفرستیم،۲۵
26 men that have hazarded their lives for the name of our Lord Jesus Christ.
اشخاصی که جانهای خود را در راه نام خداوند ما عیسی مسیح تسلیم کرده‌اند.۲۶
27 We have sent therefore Judas and Silas, who themselves also shall tell you the same things by word of mouth.
پس یهودا و سیلاس را فرستادیم و ایشان شمارا از این امور زبانی خواهند آگاهانید.۲۷
28 For it seemed good to the Holy Ghost, and to us, to lay upon you no greater burden than these necessary things;
زیراکه روح‌القدس و ما صواب دیدیم که باری بر شماننهیم جز این ضروریات۲۸
29 that ye abstain from things sacrificed to idols, and from blood, and from things strangled, and from fornication; from which if ye keep yourselves, it shall be well with you. Fare ye well.
که از قربانی های بتها و خون و حیوانات خفه شده و زنا بپرهیزید که هرگاه از این امور خود را محفوظ دارید به نیکویی خواهید پرداخت والسلام.»۲۹
30 So they, when they were dismissed, came down to Antioch; and having gathered the multitude together, they delivered the epistle.
پس ایشان مرخص شده، به انطاکیه آمدندو جماعت را فراهم آورده، نامه را رسانیدند.۳۰
31 And when they had read it, they rejoiced for the consolation.
چون مطالعه کردند، از این تسلی شادخاطرگشتند.۳۱
32 And Judas and Silas, being themselves also prophets, exhorted the brethren with many words, and confirmed them.
و یهودا و سیلاس چونکه ایشان هم نبی بودند، برادران را به سخنان بسیار، نصیحت وتقویت نمودند.۳۲
33 And after they had spent some time [there], they were dismissed in peace from the brethren unto those that had sent them forth.
پس چون مدتی در آنجا بسربردند به سلامتی از برادران رخصت گرفته، به سوی فرستندگان خود توجه نمودند.۳۳
اماپولس و برنابا در انطاکیه توقف نموده،۳۴
35 But Paul and Barnabas tarried in Antioch, teaching and preaching the word of the Lord, with many others also.
بابسیاری دیگر تعلیم و بشارت به کلام خدامی دادند.۳۵
36 And after some days Paul said unto Barnabas, Let us return now and visit the brethren in every city wherein we proclaimed the word of the Lord, [and see] how they fare.
و بعد از ایام چند پولس به برنابا گفت: «برگردیم و برادران را در هر شهری که در آنها به کلام خداوند اعلام نمودیم، دیدن کنیم که چگونه می‌باشند.»۳۶
37 And Barnabas was minded to take with them John also, who was called Mark.
اما برنابا چنان مصلحت دید که یوحنای ملقب به مرقس را همراه نیز بردارد.۳۷
38 But Paul thought not good to take with them him who withdrew from them from Pamphylia, and went not with them to the work.
لیکن پولس چنین صلاح دانست که شخصی راکه از پمفلیه از ایشان جدا شده بود و با ایشان درکار همراهی نکرده بود، با خود نبرد.۳۸
39 And there arose a sharp contention, so that they parted asunder one from the other, and Barnabas took Mark with him, and sailed away unto Cyprus;
پس نزاعی سخت شد بحدی که از یکدیگر جدا شده، برنابا مرقس را برداشته، به قپرس از راه دریا رفت.۳۹
40 but Paul chose Silas, and went forth, being commended by the brethren to the grace of the Lord.
اما پولس سیلاس را اختیار کرد و از برادران به فیض خداوند سپرده شده، رو به سفر نهاد.۴۰
41 And he went through Syria and Cilicia, confirming the churches.
و ازسوریه و قیلیقیه عبور کرده، کلیساها را استوارمی نمود.۴۱

< Acts 15 >