1 Thessalonians 2
1 For yourselves, brethren, know our entering in unto you, that it hath not been found vain:
હે ભ્રાતરઃ, યુષ્મન્મધ્યે ઽસ્માકં પ્રવેશો નિષ્ફલો ન જાત ઇતિ યૂયં સ્વયં જાનીથ|
2 but having suffered before, and been shamefully entreated, as ye know, at Philippi, we waxed bold in our God to speak unto you the gospel of God in much conflict.
અપરં યુષ્માભિ ર્યથાશ્રાવિ તથા પૂર્વ્વં ફિલિપીનગરે ક્લિષ્ટા નિન્દિતાશ્ચ સન્તોઽપિ વયમ્ ઈશ્વરાદ્ ઉત્સાહં લબ્ધ્વા બહુયત્નેન યુષ્માન્ ઈશ્વરસ્ય સુસંવાદમ્ અબોધયામ|
3 For our exhortation [is] not of error, nor of uncleanness, nor in guile:
યતોઽસ્માકમ્ આદેશો ભ્રાન્તેરશુચિભાવાદ્ વોત્પન્નઃ પ્રવઞ્ચનાયુક્તો વા ન ભવતિ|
4 but even as we have been approved of God to be intrusted with the gospel, so we speak; not as pleasing men, but God which proveth our hearts.
કિન્ત્વીશ્વરેણાસ્માન્ પરીક્ષ્ય વિશ્વસનીયાન્ મત્ત્વા ચ યદ્વત્ સુસંવાદોઽસ્માસુ સમાર્પ્યત તદ્વદ્ વયં માનવેભ્યો ન રુરોચિષમાણાઃ કિન્ત્વસ્મદન્તઃકરણાનાં પરીક્ષકાયેશ્વરાય રુરોચિષમાણા ભાષામહે|
5 For neither at any time were we found using words of flattery, as ye know, nor a cloke of covetousness, God is witness;
વયં કદાપિ સ્તુતિવાદિનો નાભવામેતિ યૂયં જાનીથ કદાપિ છલવસ્ત્રેણ લોભં નાચ્છાદયામેત્યસ્મિન્ ઈશ્વરઃ સાક્ષી વિદ્યતે|
6 nor seeking glory of men, neither from you, nor from others, when we might have been burdensome, as apostles of Christ.
વયં ખ્રીષ્ટસ્ય પ્રેરિતા ઇવ ગૌરવાન્વિતા ભવિતુમ્ અશક્ષ્યામ કિન્તુ યુષ્મત્તઃ પરસ્માદ્ વા કસ્માદપિ માનવાદ્ ગૌરવં ન લિપ્સમાના યુષ્મન્મધ્યે મૃદુભાવા ભૂત્વાવર્ત્તામહિ|
7 But we were gentle in the midst of you, as when a nurse cherisheth her own children:
યથા કાચિન્માતા સ્વકીયશિશૂન્ પાલયતિ તથા વયમપિ યુષ્માન્ કાઙ્ક્ષમાણા
8 even so, being affectionately desirous of you, we were well pleased to impart unto you, not the gospel of God only, but also our own souls, because ye were become very dear to us.
યુષ્મભ્યં કેવલમ્ ઈશ્વરસ્ય સુસંવાદં તન્નહિ કિન્તુ સ્વકીયપ્રાણાન્ અપિ દાતું મનોભિરભ્યલષામ, યતો યૂયમ્ અસ્માકં સ્નેહપાત્રાણ્યભવત|
9 For ye remember, brethren, our labour and travail: working night and day, that we might not burden any of you, we preached unto you the gospel of God.
હે ભ્રાતરઃ, અસ્માકં શ્રમઃ ક્લેશશ્ચ યુષ્માભિઃ સ્મર્ય્યતે યુષ્માકં કોઽપિ યદ્ ભારગ્રસ્તો ન ભવેત્ તદર્થં વયં દિવાનિશં પરિશ્રામ્યન્તો યુષ્મન્મધ્ય ઈશ્વરસ્ય સુસંવાદમઘોષયામ|
10 Ye are witnesses, and God [also], how holily and righteously and unblameably we behaved ourselves toward you that believe:
અપરઞ્ચ વિશ્વાસિનો યુષ્માન્ પ્રતિ વયં કીદૃક્ પવિત્રત્વયથાર્થત્વનિર્દોષત્વાચારિણોઽભવામેત્યસ્મિન્ ઈશ્વરો યૂયઞ્ચ સાક્ષિણ આધ્વે|
11 as ye know how we [dealt with] each one of you, as a father with his own children, exhorting you, and encouraging [you], and testifying,
અપરઞ્ચ યદ્વત્ પિતા સ્વબાલકાન્ તદ્વદ્ વયં યુષ્માકમ્ એકૈકં જનમ્ ઉપદિષ્ટવન્તઃ સાન્ત્વિતવન્તશ્ચ,
12 to the end that ye should walk worthily of God, who calleth you into his own kingdom and glory.
ય ઈશ્વરઃ સ્વીયરાજ્યાય વિભવાય ચ યુષ્માન્ આહૂતવાન્ તદુપયુક્તાચરણાય યુષ્માન્ પ્રવર્ત્તિતવન્તશ્ચેતિ યૂયં જાનીથ|
13 And for this cause we also thank God without ceasing, that, when ye received from us the word of the message, [even the word] of God, ye accepted [it] not [as] the word of men, but, as it is in truth, the word of God, which also worketh in you that believe.
યસ્મિન્ સમયે યૂયમ્ અસ્માકં મુખાદ્ ઈશ્વરેણ પ્રતિશ્રુતં વાક્યમ્ અલભધ્વં તસ્મિન્ સમયે તત્ માનુષાણાં વાક્યં ન મત્ત્વેશ્વરસ્ય વાક્યં મત્ત્વા ગૃહીતવન્ત ઇતિ કારણાદ્ વયં નિરન્તરમ્ ઈશ્વરં ધન્યં વદામઃ, યતસ્તદ્ ઈશ્વરસ્ય વાક્યમ્ ઇતિ સત્યં વિશ્વાસિનાં યુષ્માકં મધ્યે તસ્ય ગુણઃ પ્રકાશતે ચ|
14 For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judaea in Christ Jesus: for ye also suffered the same things of your own countrymen, even as they did of the Jews;
હે ભ્રાતરઃ, ખ્રીષ્ટાશ્રિતવત્ય ઈશ્વરસ્ય યાઃ સમિત્યો યિહૂદાદેશે સન્તિ યૂયં તાસામ્ અનુકારિણોઽભવત, તદ્ભુક્તા લોકાશ્ચ યદ્વદ્ યિહૂદિલોકેભ્યસ્તદ્વદ્ યૂયમપિ સ્વજાતીયલોકેભ્યો દુઃખમ્ અલભધ્વં|
15 who both killed the Lord Jesus and the prophets, and drave out us, and please not God, and are contrary to all men;
તે યિહૂદીયાઃ પ્રભું યીશું ભવિષ્યદ્વાદિનશ્ચ હતવન્તો ઽસ્માન્ દૂરીકૃતવન્તશ્ચ, ત ઈશ્વરાય ન રોચન્તે સર્વ્વેષાં માનવાનાં વિપક્ષા ભવન્તિ ચ;
16 forbidding us to speak to the Gentiles that they may be saved; to fill up their sins alway: but the wrath is come upon them to the uttermost.
અપરં ભિન્નજાતીયલોકાનાં પરિત્રાણાર્થં તેષાં મધ્યે સુસંવાદઘોષણાદ્ અસ્માન્ પ્રતિષેધન્તિ ચેત્થં સ્વીયપાપાનાં પરિમાણમ્ ઉત્તરોત્તરં પૂરયન્તિ, કિન્તુ તેષામ્ અન્તકારી ક્રોધસ્તાન્ ઉપક્રમતે|
17 But we, brethren, being bereaved of you for a short season, in presence, not in heart, endeavoured the more exceedingly to see your face with great desire:
હે ભ્રાતરઃ મનસા નહિ કિન્તુ વદનેન કિયત્કાલં યુષ્મત્તો ઽસ્માકં વિચ્છેદે જાતે વયં યુષ્માકં મુખાનિ દ્રષ્ટુમ્ અત્યાકાઙ્ક્ષયા બહુ યતિતવન્તઃ|
18 because we would fain have come unto you, I Paul once and again; and Satan hindered us.
દ્વિરેકકૃત્વો વા યુષ્મત્સમીપગમનાયાસ્માકં વિશેષતઃ પૌલસ્ય મમાભિલાષોઽભવત્ કિન્તુ શયતાનો ઽસ્માન્ નિવારિતવાન્|
19 For what is our hope, or joy, or crown of glorying? Are not even ye, before our Lord Jesus at his coming?
યતોઽસ્માકં કા પ્રત્યાશા કો વાનન્દઃ કિં વા શ્લાઘ્યકિરીટં? અસ્માકં પ્રભો ર્યીશુખ્રીષ્ટસ્યાગમનકાલે તત્સમ્મુખસ્થા યૂયં કિં તન્ન ભવિષ્યથ?
20 For ye are our glory and our joy.
યૂયમ્ એવાસ્માકં ગૌરવાનન્દસ્વરૂપા ભવથ|
