Psalms 80

1 For the leader. On shoshannim, eduth. Of Asaph, a psalm. Listen, Shepherd of Israel, who leads Joseph like a flock of sheep; from your throne on the cherubs shine forth

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

2 before Ephraim, Manasseh, and Benjamin. Stir up your mighty power, come to our help.

قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

3 God, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.

ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

4 O Lord of hosts, how long is your anger to smoke, despite the prayer of your people?

ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

5 You have fed them with bread of tears, you have made them drink tears by the measure.

تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

6 The scorn of our neighbors you make us, the laughing-stock of our foes.

سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

7 God of hosts, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.

ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

8 A vine out of Egypt you brought; you did drive out the nations, and plant her;

ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

9 in the ground you did clear she struck root, and she filled all the land.

اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

10 The shade of her covered the mountains, her branches the cedars of God.

سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

11 She sent forth her shoots to the sea, and her branches as far as the River.

تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

12 Why have you torn down her fences, and left her to be plucked at by all who pass by,

اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

13 to be gnawed by the boar from the forest, and devoured by the beasts of the field?

گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

14 O God of hosts, return: look down from heaven and see and visit this vine, and restore her

ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

15 the vine which your right hand has planted.

از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

16 She is burned with fire and cut down before your stern face they are perishing.

زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

17 Support the one you have chosen, the one you have raised for yourself;

از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

18 then from you we will never draw back. Preserve us, and we will call on your name.

ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

19 Lord, God of hosts, restore us: Show us the light of your face, so we may be saved.

ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.