Psalms 74

1 A maskil of Asaph. Why, O God, have you spurned us forever? Why smokes your wrath against the sheep of your pasture?

O Diyos, bakit mo kami laging tinatanggihan? Bakit ang iyong galit ay nag-aalab laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

2 Remember the community you purchased of old to become by redemption the tribe of your heritage, Zion, the mountain you made your home.

Alalahanin mo ang iyong bayan, na iyong tinubos noong sinaunang panahon, na iyong binili para maging sarili mong pamana, at sa Bundok ng Sion, kung saan ka nananahan.

3 Rouse yourself, visit its ruins complete. In the temple the foe has made havoc of all things.

Halika, tingnan mo ang mga lubos na pagkawasak, lahat ng pininsala na ginawa ng kaaway sa banal na lugar.

4 Like lions your enemies roared through your house, replacing our symbols by signs of their own,

Ang iyong mga kalaban ay umatungal sa gitna ng iyong itinakdang lugar; inilagay nila ang kanilang mga bandila.

5 hacking, like woodsmen who lift axes on thickets of trees,

Sinibak nila gamit ang mga palakol gaya ng sa makapal na gubat.

6 smashing with hatchets and hammers all of its carved work together.

Dinurog at sinira nila ang lahat ng mga inukit; sinira nila iyon gamit ang mga palakol at maso.

7 They have set your temple on fire, to the very ground they have outraged the place where lives your name.

Sinunog nila ang iyong santuwaryo; nilapastangan nila kung saan ka naninirahan, at giniba ito.

8 They have said in their heart, “Let us utterly crush them.” They have burned all the houses of God in the land.

Sinabi nila sa kanilang mga puso, “Wawasakin namin silang lahat. “Sinunog nila ang lahat ng iyong mga tagpuang lugar sa lupain.

9 No symbol of ours do we see any more: no prophet is there any more, none is with us who knows how long.

Hindi na kami nakakikita ng anumang mga himala mula sa Diyos; wala ng propeta, at walang sinuman sa atin ang nakakaalam kung gaano ito tatagal.

10 How long, O God, is the foe to insult? Shall the enemy spurn your name forever?

O Diyos, gaano katagal ka lalaitin ng mga kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan habang panahon?

11 Why, O Lord, do you hold back your hand, why keep your right hand in the folds of your robe?

Bakit mo pinipigilan ang iyong kamay, ang iyong kanang kamay? Gamitin mo ang iyong kanang kamay mula sa iyong kasuotan at wasakin (sila)

12 Yet God is our king from the ancient days, in the midst of the earth working deeds of salvation.

Gayumpaman, ang Diyos ang aking naging hari mula pa noong sinaunang panahon, na nagdadala ng kaligtasan sa daigdig.

13 It was you who did cleave the sea by your might, and shatter the heads of the ocean monsters.

Hinati mo ang dagat sa pamamagitan ng iyong lakas; dinurog mo ang mga ulo ng halimaw na nasa dagat.

14 It was you who did crush many-headed Leviathan, and give him as food to the beasts of the wilderness.

Dinurog mo ang mga ulo ng leviatan; pinakain mo siya sa mga naninirahan sa ilang.

15 It was you who did cleave the fountains and torrents; it was you who did dry the perennial streams.

Binuksan mo ang mga bukal at batis; tinuyo mo ang mga dumadaloy na ilog.

16 Yours is the day; yours, too, is the night, it was you who did establish the sun and the star.

Ang araw ay sa iyo, at ang gabi ay sa iyo rin; nilagay mo ang araw at buwan.

17 It was you who did fix all the borders of earth: summer and winter it’s you who have made them.

Inilagay mo ang lahat ng mga hangganan sa daigdig; ginawa mo ang tag-araw at taglamig.

18 Yet, for all this, the foe has insulted you, Lord, and a nation of fools has reviled your name.

Alalahanin mo, Yahweh, kung paano ka binato ng kaaway ng mga panlalait, at nilapastangan ng mga hangal ang iyong pangalan.

19 Do not give your dove to the beasts, do not forget your afflicted forever.

Huwag mong ibigay ang buhay ng iyong kalapati sa isang mabangis na hayop. Huwag mong tuluyang kalimutan ang buhay ng iyong inaping bayan magpakailanman.

20 Look to the sleek ones – how full they are: the dark places of earth are the dwellings of violence.

Alalahanin mo ang iyong tipan, dahil ang madidilim na mga rehiyon sa daigdig ay puno ng mga lugar ng karahasan.

21 O let not the downtrodden turn back ashamed: let the poor and the needy sing praise to your name.

Huwag mong hayaang maibalik ang mga inapi sa kahihiyan; nawa purihin ng mahirap at inaapi ang iyong pangalan.

22 Arise, God, and defend your cause: remember how fools all the day insult you.

Tumindig ka, O Diyos; ipagtanggol mo ang iyong sariling karangalan; alalahanin mo kung paano ka nilait ng mga hangal buong araw.

23 Do not forget the uproar of your enemies, the din of your foes that ascends evermore.

Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kalaban o sigaw ng mga patuloy na sumasalungat sa iyo.