Psalms 106
1 Hallelujah! Give thanks to the Lord for his goodness, for his kindness endures forever.
Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
2 Who can describe his heroic deeds, or publish all his praise?
Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
3 Happy they who act justly, and do righteousness evermore.
Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
4 Remember me, Lord, as you remember your people, and visit me with your gracious help.
Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
5 May I see the good fortune of your elect, may I share in the joy of your nation, and in the pride of your heritage.
Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
6 We, like our fathers, have sinned, we have done perversely and wickedly
Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
7 In the land of Egypt our fathers, all heedless of your wonders, and unmindful of your great kindness, at the Red Sea defied the Most High.
Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
8 But true to his name he saved them, in order to show his might.
En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
9 He rebuked the Red Sea, and it dried; they marched through the depths as through desert,
Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
10 saved from the hand of the hostile, redeemed from the hand of the foe.
Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
11 The waters covered their enemies: not one of them was left.
Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
12 So then they believed in his words, and began to sing his praise.
Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
13 But soon they forgot his deeds: they did not wait for his counsel.
En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
14 Their greed was ravenous in the desert; they put God to the test in the wilderness.
en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
15 He gave them the thing they had asked for, but sent wasting disease among them.
Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
16 The camp grew jealous of Moses and of Aaron, holy one of the Lord.
Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered Abiram’s company.
Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
18 Fire broke out on their company, flame kindled upon the wicked.
Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
19 They made a calf in Horeb, and bowed to the molten image.
Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
20 They exchanged their glorious God for the image of ox that eats grass.
og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
21 They forgot the God who had saved them by mighty deeds in Egypt
Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
22 Wonders in the land of Ham, terrors by the Red Sea.
sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
23 So he vowed, and would have destroyed them, but for Moses his elect, who stepped into the breach before him, to divert his deadly wrath.
Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
24 They spurned the delightsome land, they refused to believe in his word.
Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
25 They grumbled in their tents, would not listen to the voice of the Lord.
Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
26 So he swore with uplifted hand to lay them low in the wilderness;
Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
27 to disperse their seed among heathen, to scatter them over the world.
tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
28 Then they joined them to Baal of Peor, and ate what was offered the dead.
Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
29 They provoked him to wrath by their deeds, and plague broke out among them.
Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
30 Then Phinehas stood between, and so the plague was stayed;
Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
31 and it was counted to him for righteousness unto all generations forever.
Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
32 They angered him at the waters of Meribah, through them it went ill with Moses.
Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
33 They rebelled against his spirit, and he uttered speech that was rash.
– hann reiddist og talaði ógætileg orð.
34 They did not destroy the nations, as the Lord had commanded them;
Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
35 but they mingled with the heathen, and learned to do as they did.
heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
36 Their idol gods they worshipped, and they were ensnared by them.
Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
37 They sacrificed their sons and their daughters to the demons.
Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
38 They poured out innocent blood the blood of their sons and daughters whom they offered to Canaan’s idols, and the land was polluted with blood.
til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
39 They became unclean by their works, and adulterous in their deeds.
Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
40 Then the Lord’s fury was on his people, filled with horror at his inheritance.
Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
41 He delivered them to the heathen, to the sway of those who hated them.
og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
42 Their enemies oppressed them, and subdued them under their hand.
Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
43 Many a time he saved them, but they rebelled at his counsel, and were brought low by their wrongdoing.
Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
44 Yet he looked upon their distress, when he heard their cry.
Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
45 He remembered his covenant, and, in his great kindness, relented.
Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
46 He caused them to be pitied by all who carried them captive.
svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
47 Save us, O Lord our God, and gather us out of the nations, to give thanks to your holy name, and to make our boast of your praise.
Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
48 Blessed be the Lord, the God of Israel, from everlasting to everlasting. And let all the people say “Amen.” Praise the Lord.
Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
