Matthew 9
1 Afterward Jesus got into a boat, and, crossing over, came to his own city.
อนนฺตรํ ยีศุ เรฺนากามารุหฺย ปุน: ปารมาคตฺย นิชคฺรามมฺ อายเยาฯ
2 There some people brought to him a paralyzed man on a bed. When Jesus saw their faith, he said to the man, “Courage, child! Your sins are forgiven.”
ตต: กติปยา ชนา เอกํ ปกฺษาฆาตินํ สฺวฏฺโฏปริ ศายยิตฺวา ตตฺสมีปมฺ อานยนฺ; ตโต ยีศุเสฺตษำ ปฺรตีตึ วิชฺญาย ตํ ปกฺษาฆาตินํ ชคาท, เห ปุตฺร, สุสฺถิโร ภว, ตว กลุษสฺย มรฺษณํ ชาตมฺฯ
3 Then some of the teachers of the Law said to themselves, “This man is blaspheming!”
ตำ กถำ นิศมฺย กิยนฺต อุปาธฺยายา มน: สุ จินฺติตวนฺต เอษ มนุช อีศฺวรํ นินฺทติฯ
4 Knowing their thoughts, Jesus exclaimed, “Why do your cherish such wicked thoughts?
ตต: ส เตษามฺ เอตาทฺฤศีํ จินฺตำ วิชฺญาย กถิตวานฺ, ยูยํ มน: สุ กฺฤต เอตาทฺฤศีํ กุจินฺตำ กุรุถ?
5 Which, I ask, is the easier? – to say ‘Your sins are forgiven’? Or to say ‘Get up, and walk’?
ตว ปาปมรฺษณํ ชาตํ, ยทฺวา ตฺวมุตฺถาย คจฺฉ, ทฺวโยรนโย รฺวากฺยโย: กึ วากฺยํ วกฺตุํ สุคมํ?
6 But to show you that the Son of Man has power on earth to forgive sins” – then he said to the paralyzed man – “Get up, take up your bed, and return to your home.”
กินฺตุ เมทินฺยำ กลุษํ กฺษมิตุํ มนุชสุตสฺย สามรฺถฺยมสฺตีติ ยูยํ ยถา ชานีถ, ตทรฺถํ ส ตํ ปกฺษาฆาตินํ คทิตวานฺ, อุตฺติษฺฐ, นิชศยนียํ อาทาย เคหํ คจฺฉฯ
7 The man got up and went to his home.
ตต: ส ตตฺกฺษณาทฺ อุตฺถาย นิชเคหํ ปฺรสฺถิตวานฺฯ
8 When the crowd saw this, they were awe-struck, and praised God for giving such power to human beings.
มานวา อิตฺถํ วิโลกฺย วิสฺมยํ เมนิเร, อีศฺวเรณ มานวาย สามรฺถฺยมฺ อีทฺฤศํ ทตฺตํ อิติ การณาตฺ ตํ ธนฺยํ พภาษิเร จฯ
9 As Jesus went along, he saw a man, called Matthew, sitting in the tax office, and said to him, “Follow me.” Matthew got up and followed him.
อนนฺตรํ ยีศุสฺตตฺสฺถานาทฺ คจฺฉนฺ คจฺฉนฺ กรสํคฺรหสฺถาเน สมุปวิษฺฏํ มถินามานมฺ เอกํ มนุชํ วิโลกฺย ตํ พภาเษ, มม ปศฺจาทฺ อาคจฺฉ, ตต: ส อุตฺถาย ตสฺย ปศฺจาทฺ ววฺราชฯ
10 And, later on, when he was having dinner in the house, a number of tax collectors and outcasts came in and took their places at the table with Jesus and his disciples.
ตต: ปรํ ยีเศา คฺฤเห โภกฺตุมฺ อุปวิษฺเฏ พหว: กรสํคฺราหิณ: กลุษิณศฺจ มานวา อาคตฺย เตน สากํ ตสฺย ศิไษฺยศฺจ สากมฺ อุปวิวิศุ: ฯ
11 When the Pharisees saw this, they said to his disciples, “Why does your teacher eat in the company of tax collectors and outcasts?”
ผิรูศินสฺตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย ศิษฺยานฺ พภาษิเร, ยุษฺมากํ คุรุ: กึ นิมิตฺตํ กรสํคฺราหิภิ: กลุษิภิศฺจ สากํ ภุํกฺเต?
12 On hearing this, Jesus said, “It is not those who are healthy who need a doctor, but those who are ill.
ยีศุสฺตตฺ ศฺรุตฺวา ตานฺ ปฺรตฺยวทตฺ, นิรามยโลกานำ จิกิตฺสเกน ปฺรโยชนํ นาสฺติ, กินฺตุ สามยโลกานำ ปฺรโยชนมาเสฺตฯ
13 Go and learn what this means – ‘I desire mercy, and not sacrifice’; for I did not come to call the religious, but the outcast.”
อโต ยูยํ ยาตฺวา วจนสฺยาสฺยารฺถํ ศิกฺษธฺวมฺ, ทยายำ เม ยถา ปฺรีติ รฺน ตถา ยชฺญกรฺมฺมณิฯ ยโต'หํ ธารฺมฺมิกานฺ อาหฺวาตุํ นาคโต'สฺมิ กินฺตุ มน: ปริวรฺตฺตยิตุํ ปาปิน อาหฺวาตุมฺ อาคโต'สฺมิฯ
14 Then John’s disciples came to Jesus, and asked, “Why do we and the Pharisees fast while your disciples do not?”
อนนฺตรํ โยหน: ศิษฺยาสฺตสฺย สมีปมฺ อาคตฺย กถยามาสุ: , ผิรูศิโน วยญฺจ ปุน: ปุนรุปวสาม: , กินฺตุ ตว ศิษฺยา โนปวสนฺติ, กุต: ?
15 Jesus answered, “Can the groom’s friends mourn as long as the groom is with them? But the days will come, when the groom will be taken away from them, and they will fast then.
ตทา ยีศุสฺตานฺ อโวจตฺ ยาวตฺ สขีนำ สํงฺเค กนฺยายา วรสฺติษฺฐติ, ตาวตฺ กึ เต วิลาปํ กรฺตฺตุํ ศกฺลุวนฺติ? กินฺตุ ยทา เตษำ สํงฺคาทฺ วรํ นยนฺติ, ตาทฺฤศ: สมย อาคมิษฺยติ, ตทา เต อุปวตฺสฺยนฺติฯ
16 Nobody ever puts a piece of unshrunk cloth on an old garment; for such a patch tears away from the garment, and a worse tear is made.
ปุราตนวสเน โกปิ นวีนวสฺตฺรํ น โยชยติ, ยสฺมาตฺ เตน โยชิเตน ปุราตนวสนํ ฉินตฺติ ตจฺฉิทฺรญฺจ พหุกุตฺสิตํ ทฺฤศฺยเตฯ
17 Nor do people put new wine into old wine-skins; for, if they do, the skins burst, and the wine runs out, and the skins are lost; but they put new wine into fresh skins, and so both are preserved.”
อนฺยญฺจ ปุราตนกุตฺวำ โกปิ นวานโคสฺตนีรสํ น นิทธาติ, ยสฺมาตฺ ตถา กฺฤเต กุตู รฺวิทีรฺยฺยเต เตน โคสฺตนีรส: ปตติ กุตูศฺจ นศฺยติ; ตสฺมาตฺ นวีนายำ กุตฺวำ นวีโน โคสฺตนีรส: สฺถาปฺยเต, เตน ทฺวโยรวนํ ภวติฯ
18 While Jesus was saying this, a synagogue leader came up and bowed to the ground before him. “My daughter,” he said, “has just died; but come and place your hand on her, and she will be restored to life.”
อปรํ เตไนตตฺกถากถนกาเล เอโก'ธิปติสฺตํ ปฺรณมฺย พภาเษ, มม ทุหิตา ปฺราเยไณตาวตฺกาเล มฺฤตา, ตสฺมาทฺ ภวานาคตฺย ตสฺยา คาเตฺร หสฺตมรฺปยตุ, เตน สา ชีวิษฺยติฯ
19 So Jesus rose and followed him, and his disciples went also.
ตทานีํ ยีศุ: ศิไษฺย: สากมฺ อุตฺถาย ตสฺย ปศฺจาทฺ ววฺราชฯ
20 But meanwhile a woman, who had been suffering from hemorrhage for twelve years, came up behind and touched the tassel of his cloak.
อิตฺยนนฺตเร ทฺวาทศวตฺสรานฺ ยาวตฺ ปฺรทรามเยน ศีรฺไณกา นารี ตสฺย ปศฺจาทฺ อาคตฺย ตสฺย วสนสฺย คฺรนฺถึ ปสฺปรฺศ;
21 “If I only touch his cloak,” she said to herself, “I will get well.”
ยสฺมาตฺ มยา เกวลํ ตสฺย วสนํ สฺปฺฤษฺฏฺวา สฺวาสฺถฺยํ ปฺราปฺสฺยเต, สา นารีติ มนสิ นิศฺจิตวตีฯ
22 Turning and seeing her, Jesus said, “Courage, daughter! Your faith has delivered you.” And at that very moment she became well.
ตโต ยีศุรฺวทนํ ปราวรฺตฺตฺย ตำ ชคาท, เห กเนฺย, ตฺวํ สุสฺถิรา ภว, ตว วิศฺวาสสฺตฺวำ สฺวสฺถามการฺษีตฺฯ เอตทฺวาเกฺย คทิเตอว สา โยษิตฺ สฺวสฺถาภูตฺฯ
23 When Jesus reached the leader’s house, seeing the flute players, and a number of people all in confusion,
อปรํ ยีศุสฺตสฺยาธฺยกฺษสฺย เคหํ คตฺวา วาทกปฺรภฺฤตีนฺ พหูนฺ โลกานฺ ศพฺทายมานานฺ วิโลกฺย ตานฺ อวทตฺ,
24 he said, “Go away, the little girl is not dead; she is asleep.” They began to laugh at him;
ปนฺถานํ ตฺยช, กเนฺยยํ นามฺริยต นิทฺริตาเสฺต; กถาเมตำ ศฺรุตฺวา เต ตมุปชหสุ: ฯ
25 but, when the people had been sent out, Jesus went in, and took the little girl’s hand, and she rose.
กินฺตุ สรฺเวฺวษุ พหิษฺกฺฤเตษุ โส'ภฺยนฺตรํ คตฺวา กนฺยายา: กรํ ธฺฤตวานฺ, เตน โสทติษฺฐตฺ;
26 The report of this spread through all that part of the country.
ตตสฺตตฺกรฺมฺมโณ ยศ: กฺฤตฺสฺนํ ตํ เทศํ วฺยาปฺตวตฺฯ
27 As Jesus was passing on from there, he was followed by two blind men, who kept calling out, “Take pity on us, Son of David!”
ตต: ปรํ ยีศุสฺตสฺมาตฺ สฺถานาทฺ ยาตฺรำ จการ; ตทา เห ทายูท: สนฺตาน, อสฺมานฺ ทยสฺว, อิติ วทนฺเตา เทฺวา ชนาวนฺเธา โปฺรไจราหูยนฺเตา ตตฺปศฺจาทฺ ววฺรชตุ: ฯ
28 When he had gone indoors, the blind men came up to him; and Jesus asked them, “Do you believe that I am able to do this?” “Yes, Master!” they answered.
ตโต ยีเศา เคหมธฺยํ ปฺรวิษฺฏํ ตาวปิ ตสฺย สมีปมฺ อุปสฺถิตวนฺเตา, ตทานีํ ส เตา ปฺฤษฺฏวานฺ กรฺมฺไมตตฺ กรฺตฺตุํ มม สามรฺถฺยมฺ อาเสฺต, ยุวำ กิมิติ ปฺรตีถ: ? ตทา เตา ปฺรตฺยูจตุ: , สตฺยํ ปฺรโภฯ
29 Then he touched their eyes, and said, “It will be according to your faith.”
ตทานีํ ส ตโย โรฺลจนานิ สฺปฺฤศนฺ พภาเษ, ยุวโย: ปฺรตีตฺยนุสาราทฺ ยุวโย รฺมงฺคลํ ภูยาตฺฯ เตน ตตฺกฺษณาตฺ ตโย เรฺนตฺราณิ ปฺรสนฺนานฺยภวนฺ,
30 Then their eyes were opened. Jesus sternly cautioned them. “See that no one knows of it,” he said.
ปศฺจาทฺ ยีศุเสฺตา ทฺฤฒมาชฺญาปฺย ชคาท, อวธตฺตมฺ เอตำ กถำ โกปิ มนุโช ม ชานียาตฺฯ
31 But the men went out, and spread the news about him through all that part of the country.
กินฺตุ เตา ปฺรสฺถาย ตสฺมินฺ กฺฤตฺเสฺน เทเศ ตสฺย กีรฺตฺตึ ปฺรกาศยามาสตุ: ฯ
32 Just as they were going out, some people brought up to Jesus a dumb man who was possessed by a demon;
อปรํ เตา พหิรฺยาต เอตสฺมินฺนนฺตเร มนุชา เอกํ ภูตคฺรสฺตมูกํ ตสฺย สมีปมฺ อานีตวนฺต: ฯ
33 and, as soon as the demon had been driven out, the dumb man spoke. The people were astonished at this, and exclaimed, “Nothing like this has ever been seen in Israel!”
เตน ภูเต ตฺยาชิเต ส มูก: กถำ กถยิตุํ ปฺรารภต, เตน ชนา วิสฺมยํ วิชฺญาย กถยามาสุ: , อิสฺราเยโล วํเศ กทาปิ เนทฺฤคทฺฤศฺยต;
34 But the Pharisees said, “He drives out the demons by the help of the chief of the demons.”
กินฺตุ ผิรูศิน: กถยาญฺจกฺรุ: ภูตาธิปตินา ส ภูตานฺ ตฺยาชยติฯ
35 Jesus went around all the towns and the villages, teaching in their synagogues, proclaiming the good news of the kingdom, and curing every kind of disease and every kind of sickness.
ตต: ปรํ ยีศุเสฺตษำ ภชนภวน อุปทิศนฺ ราชฺยสฺย สุสํวาทํ ปฺรจารยนฺ โลกานำ ยสฺย ย อามโย ยา จ ปีฑาสีตฺ, ตานฺ ศมยนฺ ศมยํศฺจ สรฺวฺวาณิ นคราณิ คฺรามำศฺจ พภฺรามฯ
36 But, when he saw the crowds, his heart was moved with compassion for them, because they were distressed and harassed, like sheep without a shepherd;
อนฺยญฺจ มนุชานฺ วฺยากุลานฺ อรกฺษกเมษานิว จ ตฺยกฺตานฺ นิรีกฺษฺย เตษุ การุณิก: สนฺ ศิษฺยานฺ อวทตฺ,
37 and he said to his disciples, “The harvest is abundant, but the laborers are few.
ศสฺยานิ ปฺรจุราณิ สนฺติ, กินฺตุ เฉตฺตาร: โสฺตกา: ฯ
38 Therefore pray to the owner of the harvest to send laborers to gather in his harvest.”
เกฺษตฺรํ ปฺรตฺยปรานฺ เฉทกานฺ ปฺรเหตุํ ศสฺยสฺวามินํ ปฺรารฺถยธฺวมฺฯ
