Acts 8
1 Saul approved of his being put to death. On that very day a great persecution broke out against the church which was in Jerusalem; and its members, with the exception of the apostles, were all scattered over the districts of Judea and Samaria.
తస్య హత్యాకరణం శౌలోపి సమమన్యత| తస్మిన్ సమయే యిరూశాలమ్నగరస్థాం మణ్డలీం ప్రతి మహాతాడనాయాం జాతాయాం ప్రేరితలోకాన్ హిత్వా సర్వ్వేఽపరే యిహూదాశోమిరోణదేశయో ర్నానాస్థానే వికీర్ణాః సన్తో గతాః|
2 Some religious men buried Stephen, with loud lamentations for him.
అన్యచ్చ భక్తలోకాస్తం స్తిఫానం శ్మశానే స్థాపయిత్వా బహు వ్యలపన్|
3 But Saul began to devastate the church; he entered house after house, dragged out men and women alike, and threw them into prison.
కిన్తు శౌలో గృహే గృహే భ్రమిత్వా స్త్రియః పురుషాంశ్చ ధృత్వా కారాయాం బద్ధ్వా మణ్డల్యా మహోత్పాతం కృతవాన్|
4 Now those who were scattered in different directions went from place to place proclaiming the good news.
అన్యచ్చ యే వికీర్ణా అభవన్ తే సర్వ్వత్ర భ్రమిత్వా సుసంవాదం ప్రాచారయన్|
5 Philip went down to the city of Samaria, and there began to preach the Christ.
తదా ఫిలిపః శోమిరోణ్నగరం గత్వా ఖ్రీష్టాఖ్యానం ప్రాచారయత్;
6 The people, one and all, listened attentively to what Philip told them, when they heard of, and saw, the miracles which he was working.
తతోఽశుచి-భృతగ్రస్తలోకేభ్యో భూతాశ్చీత్కృత్యాగచ్ఛన్ తథా బహవః పక్షాఘాతినః ఖఞ్జా లోకాశ్చ స్వస్థా అభవన్|
7 For there were many instances of people with foul spirits, where the spirits, with loud screams, came out of them; and many who were paralyzed or lame were cured,
తస్మాత్ లాకా ఈదృశం తస్యాశ్చర్య్యం కర్మ్మ విలోక్య నిశమ్య చ సర్వ్వ ఏకచిత్తీభూయ తేనోక్తాఖ్యానే మనాంసి న్యదధుః|
8 so that there was great rejoicing throughout that city.
తస్మిన్నగరే మహానన్దశ్చాభవత్|
9 There was staying in the city a man named Simon, who had been practicing magic there and mystifying the Samaritan people, giving himself out to be some great being.
తతః పూర్వ్వం తస్మిన్నగరే శిమోన్నామా కశ్చిజ్జనో బహ్వీ ర్మాయాక్రియాః కృత్వా స్వం కఞ్చన మహాపురుషం ప్రోచ్య శోమిరోణీయానాం మోహం జనయామాస|
10 Everyone, high and low, paid attention to him. ‘This man,’ they used to say, ‘must be that power of God which people call “The Great Power.”’
తస్మాత్ స మానుష ఈశ్వరస్య మహాశక్తిస్వరూప ఇత్యుక్త్వా బాలవృద్ధవనితాః సర్వ్వే లాకాస్తస్మిన్ మనాంసి న్యదధుః|
11 And they paid attention to him because they had for a long time been mystified by his magic arts.
స బహుకాలాన్ మాయావిక్రియయా సర్వ్వాన్ అతీవ మోహయాఞ్చకార, తస్మాత్ తే తం మేనిరే|
12 However, when they came to believe Philip, as he told them the good news about the kingdom of God and the name of Jesus Christ, they were baptized, both men and women.
కిన్త్వీశ్వరస్య రాజ్యస్య యీశుఖ్రీష్టస్య నామ్నశ్చాఖ్యానప్రచారిణః ఫిలిపస్య కథాయాం విశ్వస్య తేషాం స్త్రీపురుషోభయలోకా మజ్జితా అభవన్|
13 Even Simon believed, and after his baptism attached himself to Philip, and was in his turn mystified at seeing signs and great miracles constantly occurring.
శేషే స శిమోనపి స్వయం ప్రత్యైత్ తతో మజ్జితః సన్ ఫిలిపేన కృతామ్ ఆశ్చర్య్యక్రియాం లక్షణఞ్చ విలోక్యాసమ్భవం మన్యమానస్తేన సహ స్థితవాన్|
14 When the apostles at Jerusalem heard that the Samaritans had welcomed God’s message, they sent Peter and John to them;
ఇత్థం శోమిరోణ్దేశీయలోకా ఈశ్వరస్య కథామ్ అగృహ్లన్ ఇతి వార్త్తాం యిరూశాలమ్నగరస్థప్రేరితాః ప్రాప్య పితరం యోహనఞ్చ తేషాం నికటే ప్రేషితవన్తః|
15 and they, on their arrival, prayed that the Samaritans might receive the Holy Spirit.
తతస్తౌ తత్ స్థానమ్ ఉపస్థాయ లోకా యథా పవిత్రమ్ ఆత్మానం ప్రాప్నువన్తి తదర్థం ప్రార్థయేతాం|
16 (As yet the Spirit had not descended on any of them; they had only been baptized in the name of the Lord Jesus).
యతస్తే పురా కేవలప్రభుయీశో ర్నామ్నా మజ్జితమాత్రా అభవన్, న తు తేషాం మధ్యే కమపి ప్రతి పవిత్రస్యాత్మన ఆవిర్భావో జాతః|
17 Then Peter and John placed their hands on them, and they received the Holy Spirit.
కిన్తు ప్రేరితాభ్యాం తేషాం గాత్రేషు కరేష్వర్పితేషు సత్సు తే పవిత్రమ్ ఆత్మానమ్ ప్రాప్నువన్|
18 When Simon saw that it was through the placing of the apostles’ hands on them that the Spirit was given, he brought them a sum of money and said,
ఇత్థం లోకానాం గాత్రేషు ప్రేరితయోః కరార్పణేన తాన్ పవిత్రమ్ ఆత్మానం ప్రాప్తాన్ దృష్ట్వా స శిమోన్ తయోః సమీపే ముద్రా ఆనీయ కథితవాన్;
19 “Give me also this power of yours, so that, if I place my hands on anyone, he may receive the Holy Spirit.”
అహం యస్య గాత్రే హస్తమ్ అర్పయిష్యామి తస్యాపి యథేత్థం పవిత్రాత్మప్రాప్తి ర్భవతి తాదృశీం శక్తిం మహ్యం దత్తం|
20 “A curse on you and on your silver,” Peter exclaimed, “for thinking that God’s free gift can be bought with money!
కిన్తు పితరస్తం ప్రత్యవదత్ తవ ముద్రాస్త్వయా వినశ్యన్తు యత ఈశ్వరస్య దానం ముద్రాభిః క్రీయతే త్వమిత్థం బుద్ధవాన్;
21 You have no share or part in our message, for your heart is not right with God.
ఈశ్వరాయ తావన్తఃకరణం సరలం నహి, తస్మాద్ అత్ర తవాంశోఽధికారశ్చ కోపి నాస్తి|
22 Therefore repent of this wickedness of yours, and pray to the Lord, that, if possible, you may be forgiven for such a thought;
అత ఏతత్పాపహేతోః ఖేదాన్వితః సన్ కేనాపి ప్రకారేణ తవ మనస ఏతస్యాః కుకల్పనాయాః క్షమా భవతి, ఏతదర్థమ్ ఈశ్వరే ప్రార్థనాం కురు;
23 for I see that you have fallen into the bitterness of envy and the fetters of sin.”
యతస్త్వం తిక్తపిత్తే పాపస్య బన్ధనే చ యదసి తన్మయా బుద్ధమ్|
24 “Pray to the Lord for me, all of you,” Simon answered, “so that none of the things you have spoken of may happen to me.”
తదా శిమోన్ అకథయత్ తర్హి యువాభ్యాముదితా కథా మయి యథా న ఫలతి తదర్థం యువాం మన్నిమిత్తం ప్రభౌ ప్రార్థనాం కురుతం|
25 Peter and John, having borne their testimony and delivered the Lord’s message, returned to Jerusalem, telling the good news, as they went, in many Samaritan villages.
అనేన ప్రకారేణ తౌ సాక్ష్యం దత్త్వా ప్రభోః కథాం ప్రచారయన్తౌ శోమిరోణీయానామ్ అనేకగ్రామేషు సుసంవాదఞ్చ ప్రచారయన్తౌ యిరూశాలమ్నగరం పరావృత్య గతౌ|
26 Meanwhile an angel of the Lord had said to Philip, “Set out on a journey southwards, along the road that runs down from Jerusalem to Gaza.” (It is now deserted).
తతః పరమ్ ఈశ్వరస్య దూతః ఫిలిపమ్ ఇత్యాదిశత్, త్వముత్థాయ దక్షిణస్యాం దిశి యో మార్గో ప్రాన్తరస్య మధ్యేన యిరూశాలమో ఽసానగరం యాతి తం మార్గం గచ్ఛ|
27 So Philip set out on a journey; and on his way he came on an official of high rank, in the service of Candace, Queen of the Abyssinians. He was her treasurer, and had been to Jerusalem to worship,
తతః స ఉత్థాయ గతవాన్; తదా కన్దాకీనామ్నః కూశ్లోకానాం రాజ్ఞ్యాః సర్వ్వసమ్పత్తేరధీశః కూశదేశీయ ఏకః షణ్డో భజనార్థం యిరూశాలమ్నగరమ్ ఆగత్య
28 and was now on his way home, sitting in his carriage and reading the prophet Isaiah.
పునరపి రథమారుహ్య యిశయియనామ్నో భవిష్యద్వాదినో గ్రన్థం పఠన్ ప్రత్యాగచ్ఛతి|
29 The Spirit said to Philip, “Go up to the carriage over there and keep close to it.”
ఏతస్మిన్ సమయే ఆత్మా ఫిలిపమ్ అవదత్, త్వమ్ రథస్య సమీపం గత్వా తేన సార్ద్ధం మిల|
30 So Philip ran up, and he heard the Abyssinian reading the prophet Isaiah. “Do you understand what you are reading?” he asked.
తస్మాత్ స ధావన్ తస్య సన్నిధావుపస్థాయ తేన పఠ్యమానం యిశయియథవిష్యద్వాదినో వాక్యం శ్రుత్వా పృష్టవాన్ యత్ పఠసి తత్ కిం బుధ్యసే?
31 “How can I,” the other answered, “unless someone will explain it to me?” and he invited Philip to get up and sit by his side.
తతః స కథితవాన్ కేనచిన్న బోధితోహం కథం బుధ్యేయ? తతః స ఫిలిపం రథమారోఢుం స్వేన సార్ద్ధమ్ ఉపవేష్టుఞ్చ న్యవేదయత్|
32 The passage of scripture which he was reading was this – ‘Like a sheep, he was led away to slaughter, and as a lamb is dumb in the hands of its shearer, so he refrains from opening his lips.
స శాస్త్రస్యేతద్వాక్యం పఠితవాన్ యథా, సమానీయత ఘాతాయ స యథా మేషశావకః| లోమచ్ఛేదకసాక్షాచ్చ మేషశ్చ నీరవో యథా| ఆబధ్య వదనం స్వీయం తథా స సమతిష్ఠత|
33 He was humiliated and justice was denied him. Who will tell the story of his generation? For his life is cut off from earth.’
అన్యాయేన విచారేణ స ఉచ్ఛిన్నో ఽభవత్ తదా| తత్కాలీనమనుష్యాన్ కో జనో వర్ణయితుం క్షమః| యతో జీవన్నృణాం దేశాత్ స ఉచ్ఛిన్నో ఽభవత్ ధ్రువం|
34 “Now,” said the Treasurer, addressing Philip, “tell me, of whom is the prophet speaking? Of himself, or of someone else?”
అనన్తరం స ఫిలిపమ్ అవదత్ నివేదయామి, భవిష్యద్వాదీ యామిమాం కథాం కథయామాస స కిం స్వస్మిన్ వా కస్మింశ్చిద్ అన్యస్మిన్?
35 Then Philip began, and, taking this passage as his text, told him the good news about Jesus.
తతః ఫిలిపస్తత్ప్రకరణమ్ ఆరభ్య యీశోరుపాఖ్యానం తస్యాగ్రే ప్రాస్తౌత్|
36 Presently, as they were going along the road, they came to some water, and the Treasurer exclaimed, “Look! Here is water; what is to prevent my being baptized?”
ఇత్థం మార్గేణ గచ్ఛన్తౌ జలాశయస్య సమీప ఉపస్థితౌ; తదా క్లీబోఽవాదీత్ పశ్యాత్ర స్థానే జలమాస్తే మమ మజ్జనే కా బాధా?
తతః ఫిలిప ఉత్తరం వ్యాహరత్ స్వాన్తఃకరణేన సాకం యది ప్రత్యేషి తర్హి బాధా నాస్తి| తతః స కథితవాన్ యీశుఖ్రీష్ట ఈశ్వరస్య పుత్ర ఇత్యహం ప్రత్యేమి|
38 So he ordered the carriage to stop, and they went down into the water – both Philip and the Treasurer – and Philip baptized him.
తదా రథం స్థగితం కర్త్తుమ్ ఆదిష్టే ఫిలిపక్లీబౌ ద్వౌ జలమ్ అవారుహతాం; తదా ఫిలిపస్తమ్ మజ్జయామాస|
39 But, when they came up out of the water, the Spirit of the Lord caught Philip away, and the Treasurer saw no more of him; for he continued his journey with a joyful heart.
తత్పశ్చాత్ జలమధ్యాద్ ఉత్థితయోః సతోః పరమేశ్వరస్యాత్మా ఫిలిపం హృత్వా నీతవాన్, తస్మాత్ క్లీబః పునస్తం న దృష్టవాన్ తథాపి హృష్టచిత్తః సన్ స్వమార్గేణ గతవాన్|
40 But Philip was found at Ashdod, and, as he went on his way, he told the good news in all the towns through which he passed, until he came to Caesarea.
ఫిలిపశ్చాస్దోద్నగరమ్ ఉపస్థాయ తస్మాత్ కైసరియానగర ఉపస్థితికాలపర్య్యనతం సర్వ్వస్మిన్నగరే సుసంవాదం ప్రచారయన్ గతవాన్|
