2 Corinthians 6
1 Therefore, as God’s fellow workers, we also appeal to you not to receive his loving kindness in vain.
ตสฺย สหายา วยํ ยุษฺมานฺ ปฺรารฺถยามเห, อีศฺวรสฺยานุคฺรโห ยุษฺมาภิ รฺวฺฤถา น คฺฤหฺยตำฯ
2 For he says – ‘At the time for acceptance I listened to you, and on the day of deliverance I helped you.’ Now is the time for acceptance! Now is the day of deliverance!
เตโนกฺตเมตตฺ, สํโศฺรษฺยามิ ศุเภ กาเล ตฺวทียำ ปฺรารฺถนามฺ อหํฯ อุปการํ กริษฺยามิ ปริตฺราณทิเน ตวฯ ปศฺยตายํ ศุภกาล: ปศฺยเตทํ ตฺราณทินํฯ
3 Never do we put an obstacle in anyone’s way, so that no fault may be found with our ministry.
อสฺมากํ ปริจรฺยฺยา ยนฺนิษฺกลงฺกา ภเวตฺ ตทรฺถํ วยํ กุตฺราปิ วิฆฺนํ น ชนยาม: ,
4 No, we are trying to commend ourselves under all circumstances, as God’s assistants should – in many an hour of endurance, in troubles, in hardships, in difficulties,
กินฺตุ ปฺรจุรสหิษฺณุตา เกฺลโศ ไทนฺยํ วิปตฺ ตาฑนา การาพนฺธนํ นิวาสหีนตฺวํ ปริศฺรโม ชาครณมฺ อุปวสนํ
5 in floggings, in imprisonments, in riots, in toils, in sleepless nights, in hunger;
นิรฺมฺมลตฺวํ ชฺญานํ มฺฤทุศีลตา หิไตษิตา
6 by purity, by knowledge, by patience, by kindliness, by holiness of spirit, by unfeigned love;
ปวิตฺร อาตฺมา นิษฺกปฏํ เปฺรม สตฺยาลาป อีศฺวรียศกฺติ
7 by the message of truth, and by the power of God; by the weapons of righteousness in the right hand and in the left;
รฺทกฺษิณวามาภฺยำ กราภฺยำ ธรฺมฺมาสฺตฺรธารณํ
8 amid honor and disrepute, amid slander and praise; regarded as deceivers, yet proved to be true;
มานาปมานโยรขฺยาติสุขฺยาโตฺย รฺภาคิตฺวมฺ เอไต: สรฺไวฺวรีศฺวรสฺย ปฺรศํสฺยานฺ ปริจารกานฺ สฺวานฺ ปฺรกาศยาม: ฯ
9 as unknown, yet well-known; as at death’s door, yet, see, we are living; as chastised, yet not killed;
ภฺรมกสมา วยํ สตฺยวาทิโน ภวาม: , อปริจิตสมา วยํ สุปริจิตา ภวาม: , มฺฤตกลฺปา วยํ ชีวาม: , ทณฺฑฺยมานา วยํ น หนฺยามเห,
10 as saddened, yet always rejoicing; as poor, yet enriching many; as having nothing, and yet possessing all things!
โศกยุกฺตาศฺจ วยํ สทานนฺทาม: , ทริทฺรา วยํ พหูนฺ ธนิน: กุรฺมฺม: , อกิญฺจนาศฺจ วยํ สรฺวฺวํ ธารยาม: ฯ
11 We have been speaking freely to you, dear friends in Corinth; we have opened our heart;
เห กรินฺถิน: , ยุษฺมากํ ปฺรติ มมาสฺยํ มุกฺตํ มมานฺต: กรณาญฺจ วิกสิตํฯ
12 there is room there for you, yet there is not room, in your love, for us.
ยูยํ มมานฺตเร น สงฺโกจิตา: กิญฺจ ยูยเมว สงฺโกจิตจิตฺตา: ฯ
13 Can you not in return – I appeal to you as I should to children – open your hearts to us?
กินฺตุ มหฺยํ นฺยายฺยผลทานารฺถํ ยุษฺมาภิรปิ วิกสิไต รฺภวิตวฺยมฺ อิตฺยหํ นิชพาลกานิว ยุษฺมานฺ วทามิฯ
14 Do not enter into inconsistent relations with those who reject the faith. For what partnership can there be between righteousness and lawlessness? Or what has light to do with darkness?
อปรมฺ อปฺรตฺยยิภิ: สารฺทฺธํ ยูยมฺ เอกยุเค พทฺธา มา ภูต, ยสฺมาทฺ ธรฺมฺมาธรฺมฺมโย: ก: สมฺพนฺโธ'สฺติ? ติมิเรณ สรฺทฺธํ ปฺรภายา วา กา ตุลนาสฺติ?
15 What harmony can there be between Christ and Belial? Or what can those who accept the faith have in common with those who reject it?
พิลียาลเทเวน สากํ ขฺรีษฺฏสฺย วา กา สนฺธิ: ? อวิศฺวาสินา สารฺทฺธํ วา วิศฺวาสิโลกสฺยำศ: ก:?
16 What agreement can there be between a temple of God and idols? And we are a temple of the living God. That is what God meant when he said – ‘I will live among them, and walk among them; and I will be their God, and they will be my people.
อีศฺวรสฺย มนฺทิเรณ สห วา เทวปฺรติมานำ กา ตุลนา? อมรเสฺยศฺวรสฺย มนฺทิรํ ยูยเมวฯ อีศฺวเรณ ตทุกฺตํ ยถา, เตษำ มเธฺย'หํ สฺวาวาสํ นิธาสฺยามิ เตษำ มเธฺย จ ยาตายาตํ กุรฺวฺวนฺ เตษามฺ อีศฺวโร ภวิษฺยามิ เต จ มโลฺลกา ภวิษฺยนฺติฯ
17 Therefore “Come out from among the nations, and separate yourselves from them,” says the Lord, “And touch nothing impure; and I will welcome you;
อโต เหโต: ปรเมศฺวร: กถยติ ยูยํ เตษำ มธฺยาทฺ พหิรฺภูย ปฺฤถคฺ ภวต, กิมปฺยเมธฺยํ น สฺปฺฤศต; เตนาหํ ยุษฺมานฺ คฺรหีษฺยามิ,
18 and I will be a father to you, and you will be my sons and daughters,” says the Lord, the Ruler of all.’
ยุษฺมากํ ปิตา ภวิษฺยามิ จ, ยูยญฺจ มม กนฺยาปุตฺรา ภวิษฺยเถติ สรฺวฺวศกฺติมตา ปรเมศฺวเรโณกฺตํฯ
