1 Corinthians 13
1 Though I speak in the ‘tongues’ of people, or even of angels, yet have not love, I have become mere echoing brass, or a clanging cymbal!
ಮರ್ತ್ಯಸ್ವರ್ಗೀಯಾಣಾಂ ಭಾಷಾ ಭಾಷಮಾಣೋಽಹಂ ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹಿ ವಾದಕತಾಲಸ್ವರೂಪೋ ನಿನಾದಕಾರಿಭೇರೀಸ್ವರೂಪಶ್ಚ ಭವಾಮಿ|
2 Even though I have the gift of preaching, and fathom all hidden truths and all the depths of knowledge; even though I have such faith as might move mountains, yet have not love, I am nothing!
ಅಪರಞ್ಚ ಯದ್ಯಹಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಾಢ್ಯಃ ಸ್ಯಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಗುಪ್ತವಾಕ್ಯಾನಿ ಸರ್ವ್ವವಿದ್ಯಾಞ್ಚ ಜಾನೀಯಾಂ ಪೂರ್ಣವಿಶ್ವಾಸಃ ಸನ್ ಶೈಲಾನ್ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರೀಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನುಯಾಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹ್ಯಗಣನೀಯ ಏವ ಭವಾಮಿ|
3 Even though I dole my substance to the poor, even though I sacrifice my body in order to boast, yet have not love, it avails me nothing!
ಅಪರಂ ಯದ್ಯಹಮ್ ಅನ್ನದಾನೇನ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ತ್ಯಜೇಯಂ ದಾಹನಾಯ ಸ್ವಶರೀರಂ ಸಮರ್ಪಯೇಯಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹಿ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಮದರ್ಥಂ ನಿಷ್ಫಲಂ ಭವತಿ|
4 Love is long-suffering, and kind; love is never envious, never boastful, never conceited, never behaves unbecomingly;
ಪ್ರೇಮ ಚಿರಸಹಿಷ್ಣು ಹಿತೈಷಿ ಚ, ಪ್ರೇಮ ನಿರ್ದ್ವೇಷಮ್ ಅಶಠಂ ನಿರ್ಗರ್ವ್ವಞ್ಚ|
5 love is never self-seeking, never provoked, never reckons up her wrongs;
ಅಪರಂ ತತ್ ಕುತ್ಸಿತಂ ನಾಚರತಿ, ಆತ್ಮಚೇಷ್ಟಾಂ ನ ಕುರುತೇ ಸಹಸಾ ನ ಕ್ರುಧ್ಯತಿ ಪರಾನಿಷ್ಟಂ ನ ಚಿನ್ತಯತಿ,
6 love never rejoices at evil, but rejoices in the triumph of truth;
ಅಧರ್ಮ್ಮೇ ನ ತುಷ್ಯತಿ ಸತ್ಯ ಏವ ಸನ್ತುಷ್ಯತಿ|
7 love bears with all things, ever trustful, ever hopeful, ever patient.
ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ತಿತಿಕ್ಷತೇ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ವಿಶ್ವಸಿತಿ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ಭದ್ರಂ ಪ್ರತೀಕ್ಷತೇ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಹತೇ ಚ|
8 Love never fails. But, whether it be the gift of preaching, it will end; whether it be the gift of ‘tongues,’ it will cease; whether it be knowledge, it, too, will vanish.
ಪ್ರೇಮ್ನೋ ಲೋಪಃ ಕದಾಪಿ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಕಥನಂ ಲೋಪ್ಸ್ಯತೇ ಪರಭಾಷಾಭಾಷಣಂ ನಿವರ್ತ್ತಿಷ್ಯತೇ ಜ್ಞಾನಮಪಿ ಲೋಪಂ ಯಾಸ್ಯತಿ|
9 For our knowledge is incomplete, and our preaching is incomplete,
ಯತೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಜ್ಞಾನಂ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಕಥನಮಪಿ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಂ|
10 but, when the perfect has come, that which is incomplete will end.
ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಸು ಸಿದ್ಧತಾಂ ಗತೇಷು ತಾನಿ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಾಣಿ ಲೋಪಂ ಯಾಸ್ಯನ್ತೇ|
11 When I was a child, I talked as a child, I felt as a child, I reasoned as a child; now that I am a man, I have done with childish ways.
ಬಾಲ್ಯಕಾಲೇಽಹಂ ಬಾಲ ಇವಾಭಾಷೇ ಬಾಲ ಇವಾಚಿನ್ತಯಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯೌವನೇ ಜಾತೇ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಬಾಲ್ಯಾಚರಣಂ ಪರಿತ್ಯಕ್ತವಾನ್|
12 As yet we see, in a mirror, dimly, but then – face to face! As yet my knowledge is incomplete, but then I will know in full, as I have been fully known.
ಇದಾನೀಮ್ ಅಭ್ರಮಧ್ಯೇನಾಸ್ಪಷ್ಟಂ ದರ್ಶನಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಲಭ್ಯತೇ ಕಿನ್ತು ತದಾ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದರ್ಶನಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ| ಅಧುನಾ ಮಮ ಜ್ಞಾನಮ್ ಅಲ್ಪಿಷ್ಠಂ ಕಿನ್ತು ತದಾಹಂ ಯಥಾವಗಮ್ಯಸ್ತಥೈವಾವಗತೋ ಭವಿಷ್ಯಾಮಿ|
13 Meanwhile faith, hope, and love endure – these three, but the greatest of these is love.
ಇದಾನೀಂ ಪ್ರತ್ಯಯಃ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾ ಪ್ರೇಮ ಚ ತ್ರೀಣ್ಯೇತಾನಿ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಚ ಪ್ರೇಮ ಶ್ರೇಷ್ಠಂ|
