< Psalms 105 >

1 Give thanks to the Lord, call on his name: make known his deeds among the nations.
خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.
2 Sing to him, make music to him, tell of all his wondrous works.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.
3 Make your boast in his holy name, be glad at heart, you who seek the Lord.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!
4 Seek after the Lord and his strength, seek his face evermore.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.
5 Remember the wonders he did, his portents, the judgments he uttered,
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.
6 you who are offspring of Abraham, his servant, the children of Jacob, his chosen ones.
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.
7 He is the Lord our God: in all the earth are his judgments.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.
8 He remembers forever his covenant, his promise for a thousand generations
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛
9 The covenant he made with Abraham, the oath he swore to Isaac,
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!
10 and confirmed as a statute to Jacob, a pact everlasting to Israel
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.
11 to give them the land of Canaan as the lot which they should inherit.
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»
12 And when they were very few, few and but pilgrims therein,
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛
13 wandering from nation to nation, journeying from people to people,
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.
14 he allowed no one to oppress them, even punishing kings for their sakes.
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:
15 He forbade them to touch his anointed, or do any hurt to his prophets.
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»
16 When he called down famine on the land, and cut off the bread which sustained them,
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.
17 he sent before them a man, Joseph, who was sold as a slave.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.
18 His feet were galled with fetters, he was laid in chains of iron,
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.
19 till the time that his word came to pass, the word of the Lord that had tried him.
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.
20 The king sent and freed him, the ruler of nations released him.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.
21 He made him lord of his household, and ruler of all his possessions,
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود
22 to admonish his princes at will and instruct his elders in wisdom.
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.
23 Thus Israel came into Egypt, Jacob sojourned in the land of Ham.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.
24 His people he made very fruitful, and mightier than their foes.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.
25 He inspired them to hate his people, and to deal with his servants craftily.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.
26 He sent his servant Moses, and Aaron whom he had chosen,
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.
27 portents he wrought in Egypt, and signs in the land of Ham.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.
28 Darkness he sent, and it fell: yet they gave no heed to his word.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.
29 He turned their waters into blood, thus causing their fish to die.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.
30 Their land was alive with frogs, swarming even in the royal chambers.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.
31 At his command came flies, and lice in all their borders.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.
32 He gave them hail for rain and fire that flashed through the land,
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد
33 smiting their vines and figs, breaking the trees of their border.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.
34 At his command came locusts, young locusts beyond all counting,
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.
35 which ate every herb in the land, ate up, too, the fruit of their ground.
36 He struck down in their land all the firstborn, the firstlings of all their strength
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.
37 Then forth he led Israel with silver and gold, and among his tribes no one was weary.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.
38 Egypt was glad when they left, for terror had fallen upon them.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.
39 He spread out a cloud to screen them, and fire to give light in the night.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.
40 He sent quails at their entreaty, and heavenly bread in abundance.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.
41 He opened the rock; waters gushed: in the desert they ran like a river.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.
42 For he remembered his holy promise to Abraham his servant.
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.
43 So he led out his people with joy, his elect with a ringing cry.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،
44 And he gave them the lands of the nations, the fruit of their toil for possession,
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید
45 that so they might keep his statutes, and be of his laws observant. Hallelujah.
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!

< Psalms 105 >