Psalms 102
1 The prayer: for a weary and suffering person who pours out their grief to the Lord. Hear my prayer, O Lord; let my cry for help come to you.
Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
2 Hide not your face from me in the day of my distress. Incline your ear to me: when I call, answer me speedily.
Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
3 For my days pass away like smoke: my bones are burned through as with fire.
Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
4 My heart is scorched, withered like grass; I forget to eat my bread.
Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
5 By reason of my loud groaning, my flesh clings to my bones.
Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
6 Like a desert-owl of the wilderness, like an owl among ruins am I.
Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
7 I make my sleepless lament like a bird on the house-top alone.
Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
8 All the day wild foes revile me, using my name for a curse.
Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
9 For ashes have been my bread, and tears have been mixed with my cup.
Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
10 Because of your passionate anger, you did raise me, then hurl me to the ground.
11 My days come to an end, shadows lengthen, I wither like grass.
Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
12 But you, O Lord, are enthroned forever, your fame endures to all generations.
Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
13 You will arise and have pity on Zion; it’s time to be gracious; her hour has come.
Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
14 For even her stones are dear to your servants, even the dust of her ruins they look on with love.
Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
15 Then the nations will revere the name of the Lord and all the kings of the earth his glory,
Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
16 when the Lord shall have built up Zion, and revealed himself in his glory,
Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
17 in response to the prayer of the destitute, whose prayer he will not despise.
У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
18 Let this be recorded for ages to come, that the Lord may be praised by a people yet unborn.
Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
19 For he shall look down from his holy height, from the heavens the Lord will gaze on the earth,
Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
20 to hear the groans of the prisoner, to free those who are doomed to die;
21 that people may recount the Lord’s fame in Zion, and the praise of him in Jerusalem,
Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
22 when the nations are gathered together, and the kingdoms, to worship the Lord.
23 He has broken my strength on the way, he has shortened my days.
Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
24 I will say, ‘My God, take me not hence in the midst of my days. ‘Your years endure age after age.
Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
25 Of old you have founded the earth, and the heavens are the work of your hands.
Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
26 They shall perish; but you do stand. They shall all wax old like a garment, and change as a robe you will change them.
Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
27 But you are the same, your years are endless.
Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
28 The children of your servants abide, evermore shall their seed be before you.’
Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
