Matthew 27
1 At daybreak all the chief priests and the elders of the people consulted together against Jesus, to bring about his death.
ปฺรภาเต ชาเต ปฺรธานยาชกโลกปฺราจีนา ยีศุํ หนฺตุํ ตตฺปฺรติกูลํ มนฺตฺรยิตฺวา
2 They put him in chains and led him away, and gave him up to the Roman Governor, Pilate.
ตํ พทฺวฺวา นีตฺวา ปนฺตียปีลาตาขฺยาธิเป สมรฺปยามาสุ: ฯ
3 Then Judas, who betrayed him, seeing that Jesus was condemned, repented of what he had done, and returned the thirty pieces of silver to the chief priests and elders.
ตโต ยีโศ: ปรกเรวฺวรฺปยิตา ยิหูทาสฺตตฺปฺราณาทณฺฑาชฺญำ วิทิตฺวา สนฺตปฺตมนา: ปฺรธานยาชกโลกปฺราจีนานำ สมกฺษํ ตาสฺตฺรีํศนฺมุทฺรา: ปฺรติทายาวาทีตฺ,
4 ‘I did wrong in betraying a good man to his death,’ he said. ‘What has that to do with us?’ they replied. ‘You must see to that yourself.’
เอตนฺนิราโคนรปฺราณปรกรารฺปณาตฺ กลุษํ กฺฤตวานหํฯ ตทา ต อุทิตวนฺต: , เตนาสฺมากํ กึ? ตฺวยา ตทฺ พุธฺยตามฺฯ
5 Judas flung down the pieces of silver in the Temple, and left; and went away and hanged himself.
ตโต ยิหูทา มนฺทิรมเธฺย ตา มุทฺรา นิกฺษิปฺย ปฺรสฺถิตวานฺ อิตฺวา จ สฺวยมาตฺมานมุทฺพพนฺธฯ
6 The chief priests took the pieces of silver, but they said, ‘We must not put them into the Temple treasury, because they are blood-money.’
ปศฺจาตฺ ปฺรธานยาชกาสฺตา มุทฺรา อาทาย กถิตวนฺต: , เอตา มุทฺรา: โศณิตมูลฺยํ ตสฺมาทฺ ภาณฺฑาคาเร น นิธาตวฺยา: ฯ
7 So, after consultation, they used it to buy the “Potter’s Field” as a burial ground for foreigners,
อนนฺตรํ เต มนฺตฺรยิตฺวา วิเทศินำ ศฺมศานสฺถานาย ตาภิ: กุลาลสฺย เกฺษตฺรมกฺรีณนฺฯ
8 and that is why that field is called the “Field of Blood” to this very day.
อโต'ทฺยาปิ ตตฺสฺถานํ รกฺตกฺเษตฺรํ วทนฺติฯ
9 Then it was that these words spoken by the prophet Jeremiah were fulfilled – “They took the thirty pieces of silver, the price set on him by the people of Israel,
อิตฺถํ สติ อิสฺราเยลียสนฺตาไน รฺยสฺย มูลฺยํ นิรุปิตํ, ตสฺย ตฺรึศนฺมุทฺรามานํ มูลฺยํ
10 and gave them for the potter’s field, as the Lord commanded me.”
มำ ปฺรติ ปรเมศฺวรสฺยาเทศาตฺ เตภฺย อาทียต, เตน จ กุลาลสฺย เกฺษตฺรํ กฺรีตมิติ ยทฺวจนํ ยิริมิยภวิษฺยทฺวาทินา โปฺรกฺตํ ตตฺ ตทาสิธฺยตฺฯ
11 Meanwhile Jesus was brought before the Roman Governor. ‘Are you the king of the Jews?’ asked the Governor. ‘It is true,’ answered Jesus.
อนนฺตรํ ยีเศา ตทธิปเต: สมฺมุข อุปติษฺฐติ ส ตํ ปปฺรจฺฉ, ตฺวํ กึ ยิหูทียานำ ราชา? ตทา ยีศุสฺตมวทตฺ, ตฺวํ สตฺยมุกฺตวานฺฯ
12 While charges were being brought against him by the chief priests and elders, Jesus made no reply.
กินฺตุ ปฺรธานยาชกปฺราจีไนรภิยุกฺเตน เตน กิมปิ น ปฺรตฺยวาทิฯ
13 Then Pilate said to him, ‘Don’t you hear how many accusations they are making against you?’
ตต: ปีลาเตน ส อุทิต: , อิเม ตฺวตฺปฺรติกูลต: กติ กติ สากฺษฺยํ ททติ, ตตฺ ตฺวํ น ศฺฤโณษิ?
14 Yet Jesus made no reply – not even a single word; at which the Governor was greatly astonished.
ตถาปิ ส เตษาเมกสฺยาปิ วจส อุตฺตรํ โนทิตวานฺ; เตน โส'ธิปติ รฺมหาจิตฺรํ วิทามาสฯ
15 Now, at the feast, the Governor was accustomed to grant the people the release of any one prisoner whom they might choose.
อนฺยจฺจ ตนฺมหกาเล'ธิปเตเรตาทฺฤศี ราติราสีตฺ, ปฺรชา ยํ กญฺจน พนฺธินํ ยาจนฺเต, ตเมว ส โมจยตีติฯ
16 At that time they had a notorious prisoner called Barabbas.
ตทานีํ พรพฺพานามา กศฺจิตฺ ขฺยาตพนฺธฺยาสีตฺฯ
17 So, when the people had collected, Pilate said to them, ‘Which do you wish me to release for you? Barabbas? Or Jesus who is called “Christ”?’
ตต: ปีลาตสฺตตฺร มิลิตานฺ โลกานฺ อปฺฤจฺฉตฺ, เอษ พรพฺพา พนฺธี ขฺรีษฺฏวิขฺยาโต ยีศุศฺไจตโย: กํ โมจยิษฺยามิ? ยุษฺมากํ กิมีปฺสิตํ?
18 For he knew that it was out of jealousy that they had given Jesus up to him.
ไตรีรฺษฺยยา ส สมรฺปิต อิติ ส ชฺญาตวานฺฯ
19 While he was still on the Bench, his wife sent this message to him – ‘Do not have anything to do with that good man, for I have been very much troubled today in a dream because of him.’
อปรํ วิจาราสโนปเวศนกาเล ปีลาตสฺย ปตฺนี ภฺฤตฺยํ ปฺรหิตฺย ตไสฺม กถยามาส, ตํ ธารฺมฺมิกมนุชํ ปฺรติ ตฺวยา กิมปิ น กรฺตฺตวฺยํ; ยสฺมาตฺ ตตฺกฺฤเต'ทฺยาหํ สฺวปฺเน ปฺรภูตกษฺฏมลเภฯ
20 But the chief priests and elders persuaded the crowds to ask for Barabbas, and to kill Jesus.
อนนฺตรํ ปฺรธานยาชกปฺราจีนา พรพฺพำ ยาจิตฺวาทาตุํ ยีศุญฺจ หนฺตุํ สกลโลกานฺ ปฺราวรฺตฺตยนฺฯ
21 The Governor, however, said to them, ‘Which of these two do you wish me to release for you?’ ‘Barabbas,’ they answered.
ตโต'ธิปติสฺตานฺ ปฺฤษฺฏวานฺ, เอตโย: กมหํ โมจยิษฺยามิ? ยุษฺมากํ เกจฺฉา? เต โปฺรจุ รฺพรพฺพำฯ
22 ‘What then,’ Pilate asked, ‘should I do with Jesus who is called “Christ?”’ ‘Crucify him,’ they all replied.
ตทา ปีลาต: ปปฺรจฺฉ, ตรฺหิ ยํ ขฺรีษฺฏํ วทนฺติ, ตํ ยีศุํ กึ กริษฺยามิ? สรฺเวฺว กถยามาสุ: , ส กฺรุเศน วิธฺยตำฯ
23 ‘Why, what harm has he done?’ he asked. But they kept shouting furiously, ‘Crucify him!’
ตโต'ธิปติรวาทีตฺ, กุต: ? กึ เตนาปราทฺธํ? กินฺตุ เต ปุนรุไจ รฺชคทุ: , ส กฺรุเศน วิธฺยตำฯ
24 When Pilate saw that his efforts were unavailing, but that, on the contrary, a riot was beginning, he took some water, and washed his hands in the sight of the crowd, saying as he did so, ‘I am not answerable for this bloodshed; you must see to it yourselves.’
ตทา นิชวากฺยมคฺราหฺยมภูตฺ, กลหศฺจาปฺยภูตฺ, ปีลาต อิติ วิโลกฺย โลกานำ สมกฺษํ โตยมาทาย กเรา ปฺรกฺษาลฺยาโวจตฺ, เอตสฺย ธารฺมฺมิกมนุษฺยสฺย โศณิตปาเต นิรฺโทโษ'หํ, ยุษฺมาภิเรว ตทฺ พุธฺยตำฯ
25 And all the people answered, ‘His blood be on our heads and on our children’s!’
ตทา สรฺวฺวา: ปฺรชา: ปฺรตฺยโวจนฺ, ตสฺย โศณิตปาตาปราโธ'สฺมากมฺ อสฺมตฺสนฺตานานาญฺโจปริ ภวตุฯ
26 Then Pilate released Barabbas to them, but Jesus he had scourged, and gave him up to be crucified.
ตต: ส เตษำ สมีเป พรพฺพำ โมจยามาส ยีศุนฺตุ กษาภิราหตฺย กฺรุเศน เวธิตุํ สมรฺปยามาสฯ
27 After that, the Governor’s soldiers took Jesus with them into the Government house, and gathered the whole garrison round him.
อนนฺตรมฺ อธิปเต: เสนา อธิปเต รฺคฺฤหํ ยีศุมานีย ตสฺย สมีเป เสนาสมูหํ สํชคฺฤหุ: ฯ
28 They stripped him, and put on him a red military cloak,
ตตเสฺต ตสฺย วสนํ โมจยิตฺวา กฺฤษฺณโลหิตวรฺณวสนํ ปริธาปยามาสุ:
29 and having twisted some thorns into a crown, put it on his head, and a rod in his right hand, and then, going down on their knees before him, they mocked him. ‘Long life to you, king of the Jews!’ they said.
กณฺฏกานำ มุกุฏํ นิรฺมฺมาย ตจฺฉิรสิ ททุ: , ตสฺย ทกฺษิณกเร เวตฺรเมกํ ทตฺตฺวา ตสฺย สมฺมุเข ชานูนิ ปาตยิตฺวา, เห ยิหูทียานำ ราชนฺ, ตุภฺยํ นม อิตฺยุกฺตฺวา ตํ ติรศฺจกฺรุ: ,
30 They spat at him and, taking the rod, kept striking him on the head;
ตตสฺตสฺย คาเตฺร นิษฺฐีวํ ทตฺวา เตน เวเตฺรณ ศิร อาชฆฺนุ: ฯ
31 and, when they had left off mocking him, they took off the military cloak, and put his own clothes on him, and led him away to be crucified.
อิตฺถํ ตํ ติรสฺกฺฤตฺย ตทฺ วสนํ โมจยิตฺวา ปุนรฺนิชวสนํ ปริธาปยาญฺจกฺรุ: , ตํ กฺรุเศน เวธิตุํ นีตวนฺต: ฯ
32 As they were on their way out, they came upon a man from Cyrene called Simon, and they compelled him to go with them to carry the cross.
ปศฺจาตฺเต พหิรฺภูย กุรีณียํ ศิโมนฺนามกเมกํ วิโลกฺย กฺรุศํ โวฒุํ ตมาททิเรฯ
33 On reaching a place named Golgotha (a place named from its likeness to a skull),
อนนฺตรํ คุลฺคลฺตามฺ อรฺถาตฺ ศิรสฺกปาลนามกสฺถานมุ ปสฺถาย เต ยีศเว ปิตฺตมิศฺริตามฺลรสํ ปาตุํ ททุ: ,
34 they gave him some wine to drink which had been mixed with gall; but after tasting it, Jesus refused to drink it.
กินฺตุ ส ตมาสฺวาทฺย น ปเปาฯ
35 When they had crucified him, they divided his clothes among them by casting lots.
ตทานีํ เต ตํ กฺรุเศน สํวิธฺย ตสฺย วสนานิ คุฏิกาปาเตน วิภชฺย ชคฺฤหุ: , ตสฺมาตฺ, วิภชนฺเต'ธรียํ เม เต มนุษฺยา: ปรสฺปรํฯ มทุตฺตรียวสฺตฺรารฺถํ คุฏิกำ ปาตยนฺติ จ๚ ยเทตทฺวจนํ ภวิษฺยทฺวาทิภิรุกฺตมาสีตฺ, ตทา ตทฺ อสิธฺยตฺ,
36 Then they sat down, and kept watch over him there.
ปศฺจาตฺ เต ตโตฺรปวิศฺย ตทฺรกฺษณกรฺวฺวณิ นิยุกฺตาสฺตสฺถุ: ฯ
37 Above his head they fixed the accusation against him written out – “THIS IS JESUS THE KING OF THE JEWS.”
อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราชา ยีศุริตฺยปวาทลิปิปตฺรํ ตจฺฉิรส อูรฺทฺเวฺว โยชยามาสุ: ฯ
38 At the same time two robbers were crucified with him, one on the right, the other on the left.
ตตสฺตสฺย วาเม ทกฺษิเณ จ เทฺวา ไจเรา เตน สากํ กฺรุเศน วิวิธุ: ฯ
39 The passers-by railed at him, shaking their heads as they said,
ตทา ปานฺถา นิชศิโร ลาฑยิตฺวา ตํ นินฺทนฺโต ชคทุ: ,
40 ‘You who would “destroy the Temple and build one in three days,” save yourself! If you are God’s Son, come down from the cross!’
เห อีศฺวรมนฺทิรภญฺชก ทินตฺรเย ตนฺนิรฺมฺมาต: สฺวํ รกฺษ, เจตฺตฺวมีศฺวรสุตสฺตรฺหิ กฺรุศาทวโรหฯ
41 In the same way the chief priests, with the Teachers of the Law and elders, said in mockery,
ปฺรธานยาชกาธฺยาปกปฺราจีนาศฺจ ตถา ติรสฺกฺฤตฺย ชคทุ: ,
42 ‘He saved others, but he cannot save himself! He is the “king of Israel”! Why doesn’t he come down from the cross now, then we will believe in him.
โส'นฺยชนานาวตฺ, กินฺตุ สฺวมวิตุํ น ศกฺโนติฯ ยทีสฺราเยโล ราชา ภเวตฺ, ตรฺหีทานีเมว กฺรุศาทวโรหตุ, เตน ตํ วยํ ปฺรเตฺยษฺยาม: ฯ
43 He has trusted in God; if God wants him, let him deliver him now; for he said “I am God’s Son.”’
ส อีศฺวเร ปฺรตฺยาศามกโรตฺ, ยทีศฺวรสฺตสฺมินฺ สนฺตุษฺฏสฺตรฺหีทานีเมว ตมเวตฺ, ยต: ส อุกฺตวานฺ อหมีศฺวรสุต: ฯ
44 Even the robbers, who were crucified with him, insulted him in the same way.
เยา เสฺตเนา สากํ เตน กฺรุเศน วิทฺเธา เตา ตทฺวเทว ตํ นินินฺทตุ: ฯ
45 After midday a darkness came over all the country, lasting until three in the afternoon.
ตทา ทฺวิตียยามาตฺ ตฺฤตียยามํ ยาวตฺ สรฺวฺวเทเศ ตมิรํ พภูว,
46 About three Jesus called out loudly, ‘Eloi, Eloi, lema sabacthani’ – that is to say, “My God, my God, why have you forsaken me?”
ตฺฤตียยาเม "เอลี เอลี ลามา ศิวกฺตนี", อรฺถาตฺ มทีศฺวร มทีศฺวร กุโต มามตฺยากฺษี: ? ยีศุรุจฺไจริติ ชคาทฯ
47 Some of those standing by heard this, and said, ‘The man is calling for Elijah!’
ตทา ตตฺร สฺถิตา: เกจิตฺ ตตฺ ศฺรุตฺวา พภาษิเร, อยมฺ เอลิยมาหูยติฯ
48 One of them immediately ran and took a sponge, and, filling it with common wine, put it on the end of a rod, and offered it to him to drink.
เตษำ มธฺยาทฺ เอก: ศีฆฺรํ คตฺวา สฺปญฺชํ คฺฤหีตฺวา ตตฺรามฺลรสํ ทตฺตฺวา นเลน ปาตุํ ตไสฺม ทเทาฯ
49 But the rest said, ‘Wait and let us see if Elijah is coming to save him.’
อิตเร'กถยนฺ ติษฺฐต, ตํ รกฺษิตุมฺ เอลิย อายาติ นเวติ ปศฺยาม: ฯ
50 But Jesus, uttering another loud cry, gave up his spirit.
ยีศุ: ปุนรุไจราหูย ปฺราณานฺ ชเหาฯ
51 Suddenly the Temple curtain was torn in two from top to bottom, the earth shook, the rocks were torn asunder,
ตโต มนฺทิรสฺย วิจฺเฉทวสนมฺ อูรฺทฺวฺวาทโธ ยาวตฺ ฉิทฺยมานํ ทฺวิธาภวตฺ,
52 the tombs opened, and the bodies of many of God’s people who had fallen asleep rose,
ภูมิศฺจกมฺเป ภูธโรวฺยทีรฺยฺยต จฯ ศฺมศาเน มุกฺเต ภูริปุณฺยวตำ สุปฺตเทหา อุทติษฺฐนฺ,
53 and they, leaving their tombs, went, after the resurrection of Jesus, into the Holy City, and appeared to many people.
ศฺมศานาทฺ วหิรฺภูย ตทุตฺถานาตฺ ปรํ ปุณฺยปุรํ คตฺวา พหุชนานฺ ทรฺศยามาสุ: ฯ
54 The Roman centurion, and the men with him who were watching Jesus, on seeing the earthquake and all that was happening, became greatly frightened and exclaimed, ‘This must indeed have been God’s Son!’
ยีศุรกฺษณาย นิยุกฺต: ศตเสนาปติสฺตตฺสงฺคินศฺจ ตาทฺฤศีํ ภูกมฺปาทิฆฏนำ ทฺฤษฺฏฺวา ภีตา อวทนฺ, เอษ อีศฺวรปุโตฺร ภวติฯ
55 There were many women there, watching from a distance, who had accompanied Jesus from Galilee and had been attending on him.
ยา พหุโยษิโต ยีศุํ เสวมานา คาลีลสฺตตฺปศฺจาทาคตาสฺตาสำ มเธฺย
56 Among them were Mary of Magdala, Mary the mother of James and Joseph, and the mother of Zebedee’s sons.
มคฺทลีนี มริยมฺ ยากูโพฺยโศฺย รฺมาตา ยา มริยมฺ สิพทิยปุตฺรโย รฺมาตา จ โยษิต เอตา ทูเร ติษฺฐนฺโตฺย ททฺฤศุ: ฯ
57 When evening had fallen, there came a rich man from Arimathea, named Joseph, who had himself become a disciple of Jesus.
สนฺธฺยายำ สตฺยมฺ อริมถิยานครสฺย ยูษผฺนามา ธนี มนุโช ยีโศ: ศิษฺยตฺวาตฺ
58 He went to see Pilate, and asked for the body of Jesus. Pilate ordered it to be given him.
ปีลาตสฺย สมีปํ คตฺวา ยีโศ: กายํ ยยาเจ, เตน ปีลาต: กายํ ทาตุมฺ อาทิเทศฯ
59 So Joseph took the body, and wrapped it in a clean linen sheet,
ยูษผฺ ตตฺกายํ นีตฺวา ศุจิวสฺเตฺรณาจฺฉาทฺย
60 and laid it in his newly made tomb which he had cut in the rock; and, before he left, he rolled a great stone against the entrance of the tomb.
สฺวารฺถํ ไศเล ยตฺ ศฺมศานํ จขาน, ตนฺมเธฺย ตตฺกายํ นิธาย ตสฺย ทฺวาริ วฺฤหตฺปาษาณํ ทเทาฯ
61 Mary of Magdala and the other Mary remained behind, sitting in front of the grave.
กินฺตุ มคฺทลีนี มริยมฺ อนฺยมริยมฺ เอเต สฺตฺริเยา ตตฺร ศฺมศานสมฺมุข อุปวิวิศตุ: ฯ
62 The next day – that is, the day following the Preparation-day – the chief priests and Pharisees came in a body to Pilate, and said,
ตทนนฺตรํ นิสฺตาโรตฺสวสฺยาโยชนทินาตฺ ปเร'หนิ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินศฺจ มิลิตฺวา ปีลาตมุปาคตฺยากถยนฺ,
63 ‘Sir, we remember that, during his lifetime, that impostor said “I will rise after three days.”
เห มเหจฺฉ ส ปฺรตารโก ชีวน อกถยตฺ, ทินตฺรยาตฺ ปรํ ศฺมศานาทุตฺถาสฺยามิ ตทฺวากฺยํ สฺมราโม วยํ;
64 So order the tomb to be made secure until the third day. Otherwise his disciples may come and steal him, and then say to the people “He has risen from the dead,” when the latest imposture will be worse than the first.’
ตสฺมาตฺ ตฺฤตียทินํ ยาวตฺ ตตฺ ศฺมศานํ รกฺษิตุมาทิศตุ, โนเจตฺ ตจฺฉิษฺยา ยามินฺยามาคตฺย ตํ หฺฤตฺวา โลกานฺ วทิษฺยนฺติ, ส ศฺมศานาทุทติษฺฐตฺ, ตถา สติ ปฺรถมภฺรานฺเต: เศษียภฺรานฺติ รฺมหตี ภวิษฺยติฯ
65 ‘You may have a guard,’ was Pilate’s reply. ‘Go and make the tomb as secure as you can.’
ตทา ปีลาต อวาทีตฺ, ยุษฺมากํ สมีเป รกฺษิคณ อาเสฺต, ยูยํ คตฺวา ยถา สาธฺยํ รกฺษยตฯ
66 So they went and made the tomb secure, by sealing the stone, in presence of the guard.
ตตเสฺต คตฺวา ตทฺทูรปาษาณํ มุทฺรางฺกิตํ กฺฤตฺวา รกฺษิคณํ นิโยชฺย ศฺมศานํ รกฺษยามาสุ: ฯ
