Luke 2
1 About that time an edict was issued by the Emperor Augustus that a census should be taken of the whole Empire.
അപരഞ്ച തസ്മിൻ കാലേ രാജ്യസ്യ സർവ്വേഷാം ലോകാനാം നാമാനി ലേഖയിതുമ് അഗസ്തകൈസര ആജ്ഞാപയാമാസ|
2 (This was the first census taken while Quirinius was Governor of Syria).
തദനുസാരേണ കുരീണിയനാമനി സുരിയാദേശസ്യ ശാസകേ സതി നാമലേഖനം പ്രാരേഭേ|
3 And everyone went to his own town to be registered.
അതോ ഹേതോ ർനാമ ലേഖിതും സർവ്വേ ജനാഃ സ്വീയം സ്വീയം നഗരം ജഗ്മുഃ|
4 Among others Joseph went up from the town of Nazareth in Galilee to Bethlehem, the town of David, in Judea – because he belonged to the family and house of David –
തദാനീം യൂഷഫ് നാമ ലേഖിതും വാഗ്ദത്തയാ സ്വഭാര്യ്യയാ ഗർബ്ഭവത്യാ മരിയമാ സഹ സ്വയം ദായൂദഃ സജാതിവംശ ഇതി കാരണാദ് ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ നാസരത്നഗരാദ്
5 to be registered with Mary, his engaged wife, who was about to become a mother.
യിഹൂദാപ്രദേശസ്യ ബൈത്ലേഹമാഖ്യം ദായൂദ്നഗരം ജഗാമ|
6 While they were there her time came,
അന്യച്ച തത്ര സ്ഥാനേ തയോസ്തിഷ്ഠതോഃ സതോ ർമരിയമഃ പ്രസൂതികാല ഉപസ്ഥിതേ
7 and she gave birth to her first child, a son. And because there was no room for them in the inn, she swathed him round and laid him in a manger.
സാ തം പ്രഥമസുതം പ്രാസോഷ്ട കിന്തു തസ്മിൻ വാസഗൃഹേ സ്ഥാനാഭാവാദ് ബാലകം വസ്ത്രേണ വേഷ്ടയിത്വാ ഗോശാലായാം സ്ഥാപയാമാസ|
8 In that same countryside were shepherds out in the open fields, watching their flocks that night,
അനന്തരം യേ കിയന്തോ മേഷപാലകാഃ സ്വമേഷവ്രജരക്ഷായൈ തത്പ്രദേശേ സ്ഥിത്വാ രജന്യാം പ്രാന്തരേ പ്രഹരിണഃ കർമ്മ കുർവ്വന്തി,
9 when an angel of the Lord suddenly stood by them, and the glory of the Lord shone around them; and they were seized with fear.
തേഷാം സമീപം പരമേശ്വരസ്യ ദൂത ആഗത്യോപതസ്ഥൗ; തദാ ചതുഷ്പാർശ്വേ പരമേശ്വരസ്യ തേജസഃ പ്രകാശിതത്വാത് തേഽതിശശങ്കിരേ|
10 ‘Have no fear,’ the angel said. ‘For I bring you good news of a great joy in store for all the nation.
തദാ സ ദൂത ഉവാച മാ ഭൈഷ്ട പശ്യതാദ്യ ദായൂദഃ പുരേ യുഷ്മന്നിമിത്തം ത്രാതാ പ്രഭുഃ ഖ്രീഷ്ടോഽജനിഷ്ട,
11 This day there has been born to you, in the town of David, a Saviour, who is Christ and Lord.
സർവ്വേഷാം ലോകാനാം മഹാനന്ദജനകമ് ഇമം മങ്ഗലവൃത്താന്തം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
12 And this will be the sign for you. You will find the infant swathed, and lying in a manger.’
യൂയം (തത്സ്ഥാനം ഗത്വാ) വസ്ത്രവേഷ്ടിതം തം ബാലകം ഗോശാലായാം ശയനം ദ്രക്ഷ്യഥ യുഷ്മാൻ പ്രതീദം ചിഹ്നം ഭവിഷ്യതി|
13 Then suddenly there appeared with the angel a multitude of the heavenly Host, praising God, and singing –
ദൂത ഇമാം കഥാം കഥിതവതി തത്രാകസ്മാത് സ്വർഗീയാഃ പൃതനാ ആഗത്യ കഥാമ് ഇമാം കഥയിത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാനന്വവാദിഷുഃ, യഥാ,
14 ‘glory to God on high, and on earth peace among those in whom he finds pleasure.’
സർവ്വോർദ്വ്വസ്ഥൈരീശ്വരസ്യ മഹിമാ സമ്പ്രകാശ്യതാം| ശാന്തിർഭൂയാത് പൃഥിവ്യാസ്തു സന്തോഷശ്ച നരാൻ പ്രതി||
15 Now, when the angels had left them and gone back to heaven, the shepherds said to one another, ‘Let us go at once to Bethlehem, and see this thing that has happened, of which the Lord has told us.’
തതഃ പരം തേഷാം സന്നിധേ ർദൂതഗണേ സ്വർഗം ഗതേ മേഷപാലകാഃ പരസ്പരമ് അവേചൻ ആഗച്ഛത പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ യാം ഘടനാം ജ്ഞാപിതവാൻ തസ്യാ യാഥര്യം ജ്ഞാതും വയമധുനാ ബൈത്ലേഹമ്പുരം യാമഃ|
16 So they went quickly, and found Mary and Joseph, and the infant lying in a manger;
പശ്ചാത് തേ തൂർണം വ്രജിത്വാ മരിയമം യൂഷഫം ഗോശാലായാം ശയനം ബാലകഞ്ച ദദൃശുഃ|
17 and, when they saw it, they told of all that had been said to them about this child.
ഇത്ഥം ദൃഷ്ട്വാ ബാലകസ്യാർഥേ പ്രോക്താം സർവ്വകഥാം തേ പ്രാചാരയാഞ്ചക്രുഃ|
18 All who heard the shepherds were astonished at their story,
തതോ യേ ലോകാ മേഷരക്ഷകാണാം വദനേഭ്യസ്താം വാർത്താം ശുശ്രുവുസ്തേ മഹാശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
19 while Mary treasured in her heart all that they said, and thought about it often.
കിന്തു മരിയമ് ഏതത്സർവ്വഘടനാനാം താത്പര്യ്യം വിവിച്യ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
20 And the shepherds went back, giving glory and praise to God for all that they had heard and seen. It had all happened as they had been told.
തത്പശ്ചാദ് ദൂതവിജ്ഞപ്താനുരൂപം ശ്രുത്വാ ദൃഷ്ട്വാ ച മേഷപാലകാ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാനുവാദം ധന്യവാദഞ്ച കുർവ്വാണാഃ പരാവൃത്യ യയുഃ|
21 Eight days after the birth of the child, when it was time to circumcise him, he received the name Jesus – the name given him by the angel before his conception.
അഥ ബാലകസ്യ ത്വക്ഛേദനകാലേഽഷ്ടമദിവസേ സമുപസ്ഥിതേ തസ്യ ഗർബ്ഭസ്ഥിതേഃ പുർവ്വം സ്വർഗീയദൂതോ യഥാജ്ഞാപയത് തദനുരൂപം തേ തന്നാമധേയം യീശുരിതി ചക്രിരേ|
22 When the period of purification of mother and child, required by the Law of Moses, came to an end, his parents took the child up to Jerusalem to present him to the Lord,
തതഃ പരം മൂസാലിഖിതവ്യവസ്ഥായാ അനുസാരേണ മരിയമഃ ശുചിത്വകാല ഉപസ്ഥിതേ,
23 in compliance with the Law of the Lord that every firstborn male will be dedicated to the Lord,
"പ്രഥമജഃ സർവ്വഃ പുരുഷസന്താനഃ പരമേശ്വരേ സമർപ്യതാം," ഇതി പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥയാ
24 and also to offer the sacrifice required by the Law of the Lord – a pair of turtle-doves or two young pigeons.
യീശും പരമേശ്വരേ സമർപയിതുമ് ശാസ്ത്രീയവിധ്യുക്തം കപോതദ്വയം പാരാവതശാവകദ്വയം വാ ബലിം ദാതും തേ തം ഗൃഹീത്വാ യിരൂശാലമമ് ആയയുഃ|
25 There was at that time in Jerusalem a man named Simeon, a righteous and devout man, who lived in constant expectation of Israel’s consulation, and under the guidance of the Holy Spirit.
യിരൂശാലമ്പുരനിവാസീ ശിമിയോന്നാമാ ധാർമ്മിക ഏക ആസീത് സ ഇസ്രായേലഃ സാന്ത്വനാമപേക്ഷ്യ തസ്ഥൗ കിഞ്ച പവിത്ര ആത്മാ തസ്മിന്നാവിർഭൂതഃ|
26 It had been revealed to him by the Holy Spirit that he should not die until he had seen the Lord’s Christ.
അപരം പ്രഭുണാ പരമേശ്വരേണാഭിഷിക്തേ ത്രാതരി ത്വയാ ന ദൃഷ്ടേ ത്വം ന മരിഷ്യസീതി വാക്യം പവിത്രേണ ആത്മനാ തസ്മ പ്രാകഥ്യത|
27 Moved by the Spirit, Simeon came into the Temple Courts, and, when the parents brought in the child Jesus, to do for him what was customary under the Law,
അപരഞ്ച യദാ യീശോഃ പിതാ മാതാ ച തദർഥം വ്യവസ്ഥാനുരൂപം കർമ്മ കർത്തും തം മന്ദിരമ് ആനിന്യതുസ്തദാ
28 Simeon himself took the child in his arms, and blessed God, and said:
ശിമിയോൻ ആത്മന ആകർഷണേന മന്ദിരമാഗത്യ തം ക്രോഡേ നിധായ ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കൃത്വാ കഥയാമാസ, യഥാ,
29 ‘Now, Lord, you will let your servant go, according to your word, in peace,
ഹേ പ്രഭോ തവ ദാസോയം നിജവാക്യാനുസാരതഃ| ഇദാനീന്തു സകല്യാണോ ഭവതാ സംവിസൃജ്യതാമ്|
30 for my eyes have seen the salvation
യതഃ സകലദേശസ്യ ദീപ്തയേ ദീപ്തിരൂപകം|
31 which you have prepared in the sight of all nations –
ഇസ്രായേലീയലോകസ്യ മഹാഗൗരവരൂപകം|
32 a light to bring light to the Gentiles, and to be the glory of your people Israel.’
യം ത്രായകം ജനാനാന്തു സമ്മുഖേ ത്വമജീജനഃ| സഏവ വിദ്യതേഽസ്മാകം ധ്രവം നയനനഗോചരേ||
33 While the child’s father and mother were wondering at what was said about him,
തദാനീം തേനോക്താ ഏതാഃ സകലാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ തസ്യ മാതാ യൂഷഫ് ച വിസ്മയം മേനാതേ|
34 Simeon gave them his blessing, and said to Mary, the child’s mother, ‘This child is appointed to be the cause of the fall and rise of many in Israel, and to be a sign much spoken against –
തതഃ പരം ശിമിയോൻ തേഭ്യ ആശിഷം ദത്ത്വാ തന്മാതരം മരിയമമ് ഉവാച, പശ്യ ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേ ബഹൂനാം പാതനായോത്ഥാപനായ ച തഥാ വിരോധപാത്രം ഭവിതും, ബഹൂനാം ഗുപ്തമനോഗതാനാം പ്രകടീകരണായ ബാലകോയം നിയുക്തോസ്തി|
35 Yes, the sword will pierce your own heart – and so the thoughts in many minds will be disclosed.’
തസ്മാത് തവാപി പ്രാണാഃ ശൂലേന വ്യത്സ്യന്തേ|
36 There was also a prophet named Hannah, a daughter of Phanuel and of the tribe of Asher. She was far advanced in years, having lived with her husband for seven years after marriage,
അപരഞ്ച ആശേരസ്യ വംശീയഫിനൂയേലോ ദുഹിതാ ഹന്നാഖ്യാ അതിജരതീ ഭവിഷ്യദ്വാദിന്യേകാ യാ വിവാഹാത് പരം സപ്ത വത്സരാൻ പത്യാ സഹ ന്യവസത് തതോ വിധവാ ഭൂത്വാ ചതുരശീതിവർഷവയഃപര്യ്യനതം
37 and then a widow, until she had reached the age of eighty-four. She never left the Temple Courts, but, fasting and praying, worshiped God night and day.
മന്ദിരേ സ്ഥിത്വാ പ്രാർഥനോപവാസൈർദിവാനിശമ് ഈശ്വരമ് അസേവത സാപി സ്ത്രീ തസ്മിൻ സമയേ മന്ദിരമാഗത്യ
38 At that moment she came up, and began publicly to thank God and to speak about the child to all who were looking for the deliverance of Jerusalem.
പരമേശ്വരസ്യ ധന്യവാദം ചകാര, യിരൂശാലമ്പുരവാസിനോ യാവന്തോ ലോകാ മുക്തിമപേക്ഷ്യ സ്ഥിതാസ്താൻ യീശോർവൃത്താന്തം ജ്ഞാപയാമാസ|
39 When the child’s parents had done everything required by the Law of the Lord, they returned to Galilee to their own town of Nazareth.
ഇത്ഥം പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സർവ്വേഷു കർമ്മസു കൃതേഷു തൗ പുനശ്ച ഗാലീലോ നാസരത്നാമകം നിജനഗരം പ്രതസ്ഥാതേ|
40 The child grew and became strong and wise, and the blessing of God was on him.
തത്പശ്ചാദ് ബാലകഃ ശരീരേണ വൃദ്ധിമേത്യ ജ്ഞാനേന പരിപൂർണ ആത്മനാ ശക്തിമാംശ്ച ഭവിതുമാരേഭേ തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരാനുഗ്രഹോ ബഭൂവ|
41 Every year the child’s parents used to go to Jerusalem at the Passover Festival.
തസ്യ പിതാ മാതാ ച പ്രതിവർഷം നിസ്താരോത്സവസമയേ യിരൂശാലമമ് അഗച്ഛതാമ്|
42 When Jesus was twelve years old, they went according to custom to Jerusalem,
അപരഞ്ച യീശൗ ദ്വാദശവർഷവയസ്കേ സതി തൗ പർവ്വസമയസ്യ രീത്യനുസാരേണ യിരൂശാലമം ഗത്വാ
43 and had finished their visit; but, when they started to return, the boy Jesus remained behind in Jerusalem, without their knowing it.
പാർവ്വണം സമ്പാദ്യ പുനരപി വ്യാഘുയ്യ യാതഃ കിന്തു യീശുർബാലകോ യിരൂശാലമി തിഷ്ഠതി| യൂഷഫ് തന്മാതാ ച തദ് അവിദിത്വാ
44 Thinking that he was with their fellow travellers, they went one day’s journey before searching for him among their relatives and acquaintances;
സ സങ്ഗിഭിഃ സഹ വിദ്യത ഏതച്ച ബുദ്വ്വാ ദിനൈകഗമ്യമാർഗം ജഗ്മതുഃ| കിന്തു ശേഷേ ജ്ഞാതിബന്ധൂനാം സമീപേ മൃഗയിത്വാ തദുദ്ദേശമപ്രാപ്യ
45 and then, as they did not find him, they returned to Jerusalem, searching everywhere for him.
തൗ പുനരപി യിരൂശാലമമ് പരാവൃത്യാഗത്യ തം മൃഗയാഞ്ചക്രതുഃ|
46 It was not until the third day that they found him in the Temple Courts, sitting among the teachers, now listening to them, now asking them questions.
അഥ ദിനത്രയാത് പരം പണ്ഡിതാനാം മധ്യേ തേഷാം കഥാഃ ശൃണ്വൻ തത്ത്വം പൃച്ഛംശ്ച മന്ദിരേ സമുപവിഷ്ടഃ സ താഭ്യാം ദൃഷ്ടഃ|
47 All who listened to him marvelled at his intelligence and his answers.
തദാ തസ്യ ബുദ്ധ്യാ പ്രത്യുത്തരൈശ്ച സർവ്വേ ശ്രോതാരോ വിസ്മയമാപദ്യന്തേ|
48 His parents were amazed when they saw him, and his mother said to him, ‘My child, why have you treated us like this? Your father and I have been searching for you in great distress.’
താദൃശം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ജനകോ ജനനീ ച ചമച്ചക്രതുഃ കിഞ്ച തസ്യ മാതാ തമവദത്, ഹേ പുത്ര, കഥമാവാം പ്രതീത്ഥം സമാചരസ്ത്വമ്? പശ്യ തവ പിതാഹഞ്ച ശോകാകുലൗ സന്തൗ ത്വാമന്വിച്ഛാവഃ സ്മ|
49 ‘What made you search for me?’ he answered. ‘Didn’t you know that I must be in my Father’s house?’
തതഃ സോവദത് കുതോ മാമ് അന്വൈച്ഛതം? പിതുർഗൃഹേ മയാ സ്ഥാതവ്യമ് ഏതത് കിം യുവാഭ്യാം ന ജ്ഞായതേ?
50 His parents did not understand what he meant.
കിന്തു തൗ തസ്യൈതദ്വാക്യസ്യ താത്പര്യ്യം ബോദ്ധും നാശക്നുതാം|
51 However he went down with them to Nazareth, and submitted himself to their control; and his mother treasured all that was said in her heart.
തതഃ പരം സ താഭ്യാം സഹ നാസരതം ഗത്വാ തയോർവശീഭൂതസ്തസ്ഥൗ കിന്തു സർവ്വാ ഏതാഃ കഥാസ്തസ്യ മാതാ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
52 And Jesus grew in wisdom as he grew in years, and gained the blessing of God and people.
അഥ യീശോ ർബുദ്ധിഃ ശരീരഞ്ച തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരസ്യ മാനവാനാഞ്ചാനുഗ്രഹോ വർദ്ധിതുമ് ആരേഭേ|
