Exodus 14
1 Adonai spoke to Moses [Drawn out], saying,
| و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: | ۱ |
2 “Speak to the children of Israel [God prevails], that they turn back and encamp before Pihahiroth, between Migdol and the sea, before Baal Zephon. You shall encamp opposite it by the sea.
| «به بنی‌اسرائیل بگو که برگردیده، برابر فم الحیروت در میان مجدل ودریا اردو زنند. و در مقابل بعل صفون، در برابر آن به کنار دریا اردو زنید. | ۲ |
3 Pharaoh will say of the children of Israel [God prevails], ‘They are entangled in the land. The wilderness has shut them in.’
| و فرعون درباره بنی‌اسرائیل خواهد گفت: در زمین گرفتارشده‌اند، و صحرا آنها را محصور کرده است. | ۳ |
4 I will harden Pharaoh’s heart, and he will follow after them; and I will get honor over Pharaoh, and over all his armies; and the Egyptians [people from Abode of slavery] shall know that I am Adonai.” They did so.
| ودل فرعون را سخت گردانم تا ایشان را تعاقب کند، و در فرعون و تمامی لشکرش جلال خود راجلوه دهم، تا مصریان بدانند که من یهوه هستم.» پس چنین کردند. | ۴ |
5 The king of Egypt [Abode of slavery] was told that the people had fled; and the heart of Pharaoh and of his servants was changed towards the people, and they said, “What is this we have done, that we have let Israel [God prevails] go from serving us?”
| و به پادشاه مصر گفته شد که قوم فرار کردند، و دل فرعون و بندگانش بر قوم متغیر شد، پس گفتند: «این چیست که کردیم که بنی‌اسرائیل را از بندگی خود رهایی دادیم؟» | ۵ |
6 He prepared his chariot, and took his army with him;
| پس ارابه خود را بیاراست، و قوم خود را با خودبرداشت، | ۶ |
7 and he took six hundred chosen chariots, and all the chariots of Egypt [Abode of slavery], and captains over all them.
| و ششصد ارابه برگزیده برداشت، وهمه ارابه های مصر را و سرداران را بر جمیع آنها. | ۷ |
8 Adonai hardened the heart of Pharaoh king of Egypt [Abode of slavery], and he pursued the children of Israel [God prevails]; for the children of Israel [God prevails] went out with a high hand.
| و خداوند دل فرعون، پادشاه مصر را سخت ساخت تا بنی‌اسرائیل را تعاقب کرد، وبنی‌اسرائیل به‌دست بلند بیرون رفتند. | ۸ |
9 The Egyptians [people from Abode of slavery] pursued them. All the horses and chariots of Pharaoh, his horsemen, and his army overtook them encamping by the sea, beside Pihahiroth, before Baal Zephon.
| و مصریان با تمامی اسبان و ارابه های فرعون و سوارانش و لشکرش در عقب ایشان تاخته، بدیشان دررسیدند، وقتی که به کنار دریا نزدفم الحیروت، برابر بعل صفون فرود آمده بودند. | ۹ |
10 When Pharaoh came near, the children of Israel [God prevails] lifted up their eyes, and behold, the Egyptians [people from Abode of slavery] were marching after them; and they were very afraid. The children of Israel [God prevails] cried out to Adonai.
| و چون فرعون نزدیک شد، بنی‌اسرائیل چشمان خود را بالا کرده، دیدند که اینک مصریان از عقب ایشان می‌آیند. پس بنی‌اسرائیل سخت بترسیدند، و نزد خداوند فریاد برآوردند. | ۱۰ |
11 They said to Moses [Drawn out], “Because there were no graves in Egypt [Abode of slavery], have you taken us away to die in the wilderness? Why have you treated us this way, to bring us out of Egypt [Abode of slavery]?
| و به موسی گفتند: «آیا در مصر قبرها نبود که ما رابرداشته‌ای تا در صحرا بمیریم؟ این چیست به ماکردی که ما را از مصر بیرون آوردی؟ | ۱۱ |
12 Is not this the word that we spoke to you in Egypt [Abode of slavery], saying, ‘Leave us alone, that we may abad ·serve· the Egyptians [people from Abode of slavery]?’ For it were better for us to abad ·serve· the Egyptians [people from Abode of slavery], than that we should die in the wilderness.”
| آیا این آن سخن نیست که به تو در مصر گفتیم که ما رابگذار تا مصریان را خدمت کنیم؟ زیرا که ما راخدمت مصریان بهتر است از مردن در صحرا!» | ۱۲ |
13 Moses [Drawn out] said to the people, “Don’t be afraid. Stand still, and see the yishu'ah ·salvation· of Adonai, which he will work for you today: for the Egyptians [people from Abode of slavery] whom you have seen today, you shall never see them again.
| موسی به قوم گفت: «مترسید. بایستید و نجات خداوند را ببینید، که امروز آن را برای شماخواهد کرد، زیرا مصریان را که امروز دیدید تا به ابد دیگر نخواهید دید. | ۱۳ |
14 Adonai will fight for you, and you shall be still.”
| خداوند برای شماجنگ خواهد کرد و شما خاموش باشید.» | ۱۴ |
15 Adonai said to Moses [Drawn out], “Why do you cry to me? Speak to the children of Israel [God prevails], that they go forward.
| و خداوند به موسی گفت: «چرا نزد من فریاد می‌کنی؟ بنی‌اسرائیل را بگو که کوچ کنند. | ۱۵ |
16 Lift up your rod, and stretch out your hand over the sea, and divide it: and the children of Israel [God prevails] shall go into the middle of the sea on dry ground.
| و اما تو عصای خود را برافراز و دست خود رابر دریا دراز کرده، آن را منشق کن، تا بنی‌اسرائیل از میان دریا بر خشکی راه سپر شوند. | ۱۶ |
17 Behold, I myself will harden the hearts of the Egyptians [people from Abode of slavery], and they shall go in after them: and I will get myself honor over Pharaoh, and over all his armies, over his chariots, and over his horsemen.
| و اما من اینک، دل مصریان را سخت می‌سازم، تا از عقب ایشان بیایند، و از فرعون و تمامی لشکر او وارابه‌ها و سوارانش جلال خواهم یافت. | ۱۷ |
18 The Egyptians [people from Abode of slavery] shall know that I am Adonai, when I have gotten myself honor over Pharaoh, over his chariots, and over his horsemen.”
| ومصریان خواهند دانست که من یهوه هستم، وقتی که از فرعون و ارابه هایش و سوارانش جلال یافته باشم.» | ۱۸ |
19 Ha mal'ak Elohim [The Angel of God], who went before the camp of Israel [God prevails], moved and went behind them; and the pillar of cloud moved from before them, and stood behind them.
| و فرشته خدا که پیش اردوی اسرائیل می‌رفت، حرکت کرده، از عقب ایشان خرامید، وستون ابر از پیش ایشان نقل کرده، در عقب ایشان بایستاد. | ۱۹ |
20 It came between the camp of Egypt [Abode of slavery] and the camp of Israel [God prevails]; and there was the cloud and the darkness, yet gave it light by night: and one didn’t come near the other all night.
| و میان اردوی مصریان و اردوی اسرائیل آمده، از برای آنها ابر و تاریکی می‌بود، واینها را در شب روشنایی می‌داد که تمامی شب نزدیک یکدیگر نیامدند. | ۲۰ |
21 Moses [Drawn out] stretched out his hand over the sea, and Adonai caused the sea to go back by a strong east wind all night, and made the sea dry land, and the waters were divided.
| پس موسی دست خود را بر دریا دراز کرد و خداوند دریا را به بادشرقی شدید، تمامی آن شب برگردانیده، دریا راخشک ساخت و آب منشق گردید. | ۲۱ |
22 The children of Israel [God prevails] went into the middle of the sea on the dry ground, and the waters were a wall to them on their right hand, and on their left.
| وبنی‌اسرائیل در میان دریا بر خشکی می‌رفتند وآبها برای ایشان بر راست و چپ، دیوار بود. | ۲۲ |
23 The Egyptians [people from Abode of slavery] pursued, and went in after them into the middle of the sea: all of Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen.
| ومصریان با تمامی اسبان و ارابه‌ها و سواران فرعون از عقب ایشان تاخته، به میان دریا درآمدند. | ۲۳ |
24 In the morning watch, Adonai looked out on the Egyptian [person from Abode of slavery] army through the pillar of fire and of cloud, and confused the Egyptian [person from Abode of slavery] army.
| ودر پاس سحری واقع شد که خداوند بر اردوی مصریان از ستون آتش و ابر نظر انداخت، واردوی مصریان را آشفته کرد. | ۲۴ |
25 He took off their chariot wheels, and they drove them heavily; so that the Egyptians [people from Abode of slavery] said, “Let’s flee from the face of Israel [God prevails], for Adonai fights for them against the Egyptians [people from Abode of slavery]!”
| و چرخهای ارابه های ایشان را بیرون کرد، تا آنها را به سنگینی برانند و مصریان گفتند: «از حضور بنی‌اسرائیل بگریزیم! زیرا خداوند برای ایشان با مصریان جنگ می‌کند.» | ۲۵ |
26 Adonai said to Moses [Drawn out], “Stretch out your hand over the sea, that the waters may come again on the Egyptians [people from Abode of slavery], on their chariots, and on their horsemen.”
| و خداوند به موسی گفت: «دست خود را بردریا دراز کن، تا آبها بر مصریان برگردد، و برارابه‌ها و سواران ایشان.» | ۲۶ |
27 Moses [Drawn out] stretched out his hand over the sea, and the sea teshuvah ·completely returned· to its strength when the morning appeared; and the Egyptians [people from Abode of slavery] fled against it. Adonai overthrew the Egyptians [people from Abode of slavery] in the middle of the sea.
| پس موسی دست خود را بر دریا دراز کرد، و به وقت طلوع صبح، دریا به جریان خود برگشت، و مصریان به مقابلش گریختند، و خداوند مصریان را در میان دریا به زیر انداخت. | ۲۷ |
28 The waters teshuvah ·completely returned·, and covered the chariots and the horsemen, even all Pharaoh’s army that went in after them into the sea. There remained not so much as one of them.
| و آبها برگشته، عرابه‌ها و سواران و تمام لشکر فرعون را که از عقب ایشان به دریادرآمده بودند، پوشانید، که یکی از ایشان هم باقی نماند. | ۲۸ |
29 But the children of Israel [God prevails] walked on dry land in the middle of the sea, and the waters were a wall to them on their right hand, and on their left.
| اما بنی‌اسرائیل در میان دریا به خشکی رفتند، و آبها برای ایشان دیواری بود به طرف راست و به طرف چپ. | ۲۹ |
30 Thus Adonai saved Israel [God prevails] that day out of the hand of the Egyptians [people from Abode of slavery]; and Israel [God prevails] saw the Egyptians [people from Abode of slavery] dead on the seashore.
| و در آن روز خداونداسرائیل را از دست مصریان خلاصی داد واسرائیل مصریان را به کنار دریا مرده دیدند. | ۳۰ |
31 Israel [God prevails] saw the great work which Adonai did to the Egyptians [people from Abode of slavery], and the people feared Adonai; and they believed in Adonai, and in his servant Moses [Drawn out].
| واسرائیل آن کار عظیمی را که خداوند به مصریان کرده بود دیدند، و قوم از خداوند ترسیدند، و به خداوند و به بنده او موسی ایمان آوردند. | ۳۱ |
