Romans 9
1 I speak truth in Christ, I do not lie, my conscience bearing witness with me in the Holy Spirit, that
১অহং কাঞ্চিদ্ কল্পিতাং কথাং ন কথযামি, খ্ৰীষ্টস্য সাক্ষাৎ সত্যমেৱ ব্ৰৱীমি পৱিত্ৰস্যাত্মনঃ সাক্ষান্ মদীযং মন এতৎ সাক্ষ্যং দদাতি|
2 I have great grief and unceasing anguish in my heart.
২মমান্তৰতিশযদুঃখং নিৰন্তৰং খেদশ্চ
3 For I could wish to be myself accursed and cast out from Christ in behalf of my brethren, my kinsmen as to the flesh;
৩তস্মাদ্ অহং স্ৱজাতীযভ্ৰাতৃণাং নিমিত্তাৎ স্ৱযং খ্ৰীষ্টাচ্ছাপাক্ৰান্তো ভৱিতুম্ ঐচ্ছম্|
4 who are Israelites; whom God adopted as sons, whose was the glory, and the covenants, and the giving of the Law, and the service of the sanctuary, and the promises;
৪যতস্ত ইস্ৰাযেলস্য ৱংশা অপি চ দত্তকপুত্ৰৎৱং তেজো নিযমো ৱ্যৱস্থাদানং মন্দিৰে ভজনং প্ৰতিজ্ঞাঃ পিতৃপুৰুষগণশ্চৈতেষু সৰ্ৱ্ৱেষু তেষাম্ অধিকাৰোঽস্তি|
5 whose are the fathers, and from whom, as to the flesh, was the Christ. He who is over all, God, be blessed for ever! Amen. (aiōn g165)
৫তৎ কেৱলং নহি কিন্তু সৰ্ৱ্ৱাধ্যক্ষঃ সৰ্ৱ্ৱদা সচ্চিদানন্দ ঈশ্ৱৰো যঃ খ্ৰীষ্টঃ সোঽপি শাৰীৰিকসম্বন্ধেন তেষাং ৱংশসম্ভৱঃ| (aiōn g165)
6 Not as though the word of God hath failed; for not all they that are of Israel are Israel;
৬ঈশ্ৱৰস্য ৱাক্যং ৱিফলং জাতম্ ইতি নহি যৎকাৰণাদ্ ইস্ৰাযেলো ৱংশে যে জাতাস্তে সৰ্ৱ্ৱে ৱস্তুত ইস্ৰাযেলীযা ন ভৱন্তি|
7 nor because they are descendants of Abraham are they all children; but, “Thy offspring shall be reckoned from Isaac.”
৭অপৰম্ ইব্ৰাহীমো ৱংশে জাতা অপি সৰ্ৱ্ৱে তস্যৈৱ সন্তানা ন ভৱন্তি কিন্তু ইস্হাকো নাম্না তৱ ৱংশো ৱিখ্যাতো ভৱিষ্যতি|
8 That is, not the children by natural descent are children of God, but the children to whom the promise is made are accounted as the offspring.
৮অৰ্থাৎ শাৰীৰিকসংসৰ্গাৎ জাতাঃ সন্তানা যাৱন্তস্তাৱন্ত এৱেশ্ৱৰস্য সন্তানা ন ভৱন্তি কিন্তু প্ৰতিশ্ৰৱণাদ্ যে জাযন্তে তএৱেশ্ৱৰৱংশো গণ্যতে|
9 For the word of promise is this: “At this time I will come, and Sarah shall have a son.”
৯যতস্তৎপ্ৰতিশ্ৰুতে ৰ্ৱাক্যমেতৎ, এতাদৃশে সমযে ঽহং পুনৰাগমিষ্যামি তৎপূৰ্ৱ্ৱং সাৰাযাঃ পুত্ৰ একো জনিষ্যতে|
10 And not only so, but also when Rebecca had conceived by one man, our father Isaac,
১০অপৰমপি ৱদামি স্ৱমনোঽভিলাষত ঈশ্ৱৰেণ যন্নিৰূপিতং তৎ কৰ্ম্মতো নহি কিন্ত্ৱাহ্ৱযিতু ৰ্জাতমেতদ্ যথা সিদ্ধ্যতি
11 before the children were born, or had done any thing good or evil, to the end that God's purpose according to election might stand, not depending on works, but on the will of him that calleth,
১১তদৰ্থং ৰিব্কানামিকযা যোষিতা জনৈকস্মাদ্ অৰ্থাদ্ অস্মাকম্ ইস্হাকঃ পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষাদ্ গৰ্ভে ধৃতে তস্যাঃ সন্তানযোঃ প্ৰসৱাৎ পূৰ্ৱ্ৱং কিঞ্চ তযোঃ শুভাশুভকৰ্ম্মণঃ কৰণাৎ পূৰ্ৱ্ৱং
12 it was said to her, “The elder shall serve the younger:”
১২তাং প্ৰতীদং ৱাক্যম্ উক্তং, জ্যেষ্ঠঃ কনিষ্ঠং সেৱিষ্যতে,
13 as it is written, “Jacob I loved, but Esau I hated.”
১৩যথা লিখিতম্ আস্তে, তথাপ্যেষাৱি ন প্ৰীৎৱা যাকূবি প্ৰীতৱান্ অহং|
14 What then shall we say? Is there injustice with God? Far be it!
১৪তৰ্হি ৱযং কিং ব্ৰূমঃ? ঈশ্ৱৰঃ কিম্ অন্যাযকাৰী? তথা ন ভৱতু|
15 For he saith to Moses, “On whom I have mercy, on him will I have mercy; and on whom I have compassion, on him will I have compassion.”
১৫যতঃ স স্ৱযং মূসাম্ অৱদৎ; অহং যস্মিন্ অনুগ্ৰহং চিকীৰ্ষামি তমেৱানুগৃহ্লামি, যঞ্চ দযিতুম্ ইচ্ছামি তমেৱ দযে|
16 So then it dependeth not on him that willeth, nor on him that runneth, but on God who showeth mercy.
১৬অতএৱেচ্ছতা যতমানেন ৱা মানৱেন তন্ন সাধ্যতে দযাকাৰিণেশ্ৱৰেণৈৱ সাধ্যতে|
17 For the Scripture saith to Pharaoh, “For this very purpose did I raise thee up, that I might show forth my power in thee, and that my name might be made known in all the earth.”
১৭ফিৰৌণি শাস্ত্ৰে লিখতি, অহং ৎৱদ্দ্ৱাৰা মৎপৰাক্ৰমং দৰ্শযিতুং সৰ্ৱ্ৱপৃথিৱ্যাং নিজনাম প্ৰকাশযিতুঞ্চ ৎৱাং স্থাপিতৱান্|
18 So then he hath mercy on whom he will, and hardeneth whom he will.
১৮অতঃ স যম্ অনুগ্ৰহীতুম্ ইচ্ছতি তমেৱানুগৃহ্লাতি, যঞ্চ নিগ্ৰহীতুম্ ইচ্ছতি তং নিগৃহ্লাতি|
19 Hence thou wilt say to me, Why then doth he still find fault? for who resisteth his will?
১৯যদি ৱদসি তৰ্হি স দোষং কুতো গৃহ্লাতি? তদীযেচ্ছাযাঃ প্ৰতিবন্ধকৎৱং কৰ্ত্তং কস্য সামৰ্থ্যং ৱিদ্যতে?
20 Nay but, O man, who art thou that makest answer to God? Shall the thing that is wrought say to the workman, Why hast thou made me thus?
২০হে ঈশ্ৱৰস্য প্ৰতিপক্ষ মৰ্ত্য ৎৱং কঃ? এতাদৃশং মাং কুতঃ সৃষ্টৱান্? ইতি কথাং সৃষ্টৱস্তু স্ৰষ্ট্ৰে কিং কথযিষ্যতি?
21 Hath not the potter a right out of the same lump of clay to make one vessel for an honorable use, and another for a dishonorable?
২১একস্মান্ মৃৎপিণ্ডাদ্ উৎকৃষ্টাপকৃষ্টৌ দ্ৱিৱিধৌ কলশৌ কৰ্ত্তুং কিং কুলালস্য সামৰ্থ্যং নাস্তি?
22 What if God endured with much patience vessels of wrath fitted for destruction, purposing to manifest his wrath and to make known his power;
২২ঈশ্ৱৰঃ কোপং প্ৰকাশযিতুং নিজশক্তিং জ্ঞাপযিতুঞ্চেচ্ছন্ যদি ৱিনাশস্য যোগ্যানি ক্ৰোধভাজনানি প্ৰতি বহুকালং দীৰ্ঘসহিষ্ণুতাম্ আশ্ৰযতি;
23 purposing also to make known the riches of his glory upon vessels of mercy, which he had before prepared for glory,
২৩অপৰঞ্চ ৱিভৱপ্ৰাপ্ত্যৰ্থং পূৰ্ৱ্ৱং নিযুক্তান্যনুগ্ৰহপাত্ৰাণি প্ৰতি নিজৱিভৱস্য বাহুল্যং প্ৰকাশযিতুং কেৱলযিহূদিনাং নহি ভিন্নদেশিনামপি মধ্যাদ্
24 whom he also called, even us, not only from among the Jews, but also from among the gentiles?
২৪অস্মানিৱ তান্যাহ্ৱযতি তত্ৰ তৱ কিং?
25 as he also saith in Hosea, “I will call that my people, which was not my people; and her beloved, that was not beloved.
২৫হোশেযগ্ৰন্থে যথা লিখিতম্ আস্তে, যো লোকো মম নাসীৎ তং ৱদিষ্যামি মদীযকং| যা জাতি ৰ্মেঽপ্ৰিযা চাসীৎ তাং ৱদিষ্যাম্যহং প্ৰিযাং|
26 And it shall be, that in the place where it was said to them, Ye are not my people, there shall they be called sons of the living God.”
২৬যূযং মদীযলোকা ন যত্ৰেতি ৱাক্যমৌচ্যত| অমৰেশস্য সন্তানা ইতি খ্যাস্যন্তি তত্ৰ তে|
27 But Isaiah crieth out concerning Israel, “Though the number of the sons of Israel be as the sand of the sea, only the remnant will be saved.
২৭ইস্ৰাযেলীযলোকেষু যিশাযিযোঽপি ৱাচমেতাং প্ৰাচাৰযৎ, ইস্ৰাযেলীযৱংশানাং যা সংখ্যা সা তু নিশ্চিতং| সমুদ্ৰসিকতাসংখ্যাসমানা যদি জাযতে| তথাপি কেৱলং লোকৈৰল্পৈস্ত্ৰাণং ৱ্ৰজিষ্যতে|
28 For he is accomplishing his word and speedily fulfilling it in righteousness; for a speedily fulfilled word will the Lord execute upon the earth.”
২৮যতো ন্যাযেন স্ৱং কৰ্ম্ম পৰেশঃ সাধযিষ্যতি| দেশে সএৱ সংক্ষেপান্নিজং কৰ্ম্ম কৰিষ্যতি|
29 And as Isaiah hath said before, “Unless the Lord of hosts had left us a seed, we should have become as Sodom, and been made like Gomorrah.”
২৯যিশাযিযোঽপৰমপি কথযামাস, সৈন্যাধ্যক্ষপৰেশেন চেৎ কিঞ্চিন্নোদশিষ্যত| তদা ৱযং সিদোমেৱাভৱিষ্যাম ৱিনিশ্চিতং| যদ্ৱা ৱযম্ অমোৰাযা অগমিষ্যাম তুল্যতাং|
30 What then shall we say? That the gentiles, who did not strive after righteousness, obtained righteousness, but a righteousness which is of faith;
৩০তৰ্হি ৱযং কিং ৱক্ষ্যামঃ? ইতৰদেশীযা লোকা অপি পুণ্যাৰ্থম্ অযতমানা ৱিশ্ৱাসেন পুণ্যম্ অলভন্ত;
31 while Israel, which strove after a law of righteousness, did not attain to a law of righteousness.
৩১কিন্ত্ৱিস্ৰাযেল্লোকা ৱ্যৱস্থাপালনেন পুণ্যাৰ্থং যতমানাস্তন্ নালভন্ত|
32 Why? Because they did not strive for it by faith, but as being by works. For they stumbled against the stone of stumbling;
৩২তস্য কিং কাৰণং? তে ৱিশ্ৱাসেন নহি কিন্তু ৱ্যৱস্থাযাঃ ক্ৰিযযা চেষ্টিৎৱা তস্মিন্ স্খলনজনকে পাষাণে পাদস্খলনং প্ৰাপ্তাঃ|
33 as it is written, “Behold, I lay in Zion a stone of stumbling and rock of offence; and he that believeth in him shall not be put to shame.”
৩৩লিখিতং যাদৃশম্ আস্তে, পশ্য পাদস্খলাৰ্থং হি সীযোনি প্ৰস্তৰন্তথা| বাধাকাৰঞ্চ পাষাণং পৰিস্থাপিতৱানহম্| ৱিশ্ৱসিষ্যতি যস্তত্ৰ স জনো ন ত্ৰপিষ্যতে|
