Psalms 90
1 “BOOK IV. A prayer of Moses, the man of God.” LORD! thou hast been our dwelling-place In all generations!
Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.
2 Before the mountains were brought forth, Or ever thou hadst formed the earth and the world, Even from everlasting to everlasting thou art God!
Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
3 But man thou turnest again to dust, And sayst, “Return, ye children of men!”
İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.
4 For a thousand years are, in thy sight, As yesterday when it is past, And as a watch in the night.
Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.
5 Thou carriest him away as with a flood; He is a dream; In the morning he springeth up like grass,
İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:
6 Which flourisheth and shooteth up in the morning, And in the evening is cut down, and withered.
Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.
7 For we are consumed by thine anger, And by thy wrath are we destroyed.
Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
8 Thou settest our iniquities before thee, Our secret sins in the light of thy countenance.
Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
9 By reason of thine anger all our days vanish away; We spend our years like a thought.
Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
10 The days of our life are threescore years and ten, And, by reason of strength, may be fourscore years: Yet is the pride of them weariness and sorrow; For it vanisheth swiftly, and we fly away.
Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
11 Yet who attendeth to the power of thine anger? Who with due reverence regardeth thine indignation?
Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
12 Teach us so to number our days, That we may apply our hearts to wisdom!
Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.
13 Desist, O LORD! How long—? Have compassion upon thy servants!
Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!
14 Satisfy us speedily with thy mercy, That we may rejoice and be glad all our days!
Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
15 Make us glad according to the time in which thou hast afflicted us; According to the years in which we have seen adversity!
Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.
16 Let thy deeds be known to thy servants, And thy glory to their children!
Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.
17 Let the favor of the LORD our God be upon us, And establish for us the work of our hands; Yea, the work of our hands, establish thou it!
Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
