Psalms 88
1 “A psalm of the sons of Korah. For the leader of the music. Upon wind instruments. A psalm of Heman, the Ezrahite.” O LORD, God of my salvation! To thee do I cry by day, And by night is my prayer before thee!
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Let my supplication come before thee; Incline thine ear to my cry!
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 I am counted with those who are going down to the pit; I am like one who hath no strength.
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 I am left to myself among the dead, Like the slain who lie in the grave, Whom thou no more rememberest, And who are cut off from thy [[protecting]] hand.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Thou hast placed me in a deep pit, In a dark and deep abyss.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Thy wrath presseth hard upon me, And thou afflictest me with all thy waves! (Pause)
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Thou hast put mine acquaintances far from me, Yea, thou hast made me their abhorrence: I am shut up, and cannot go forth.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Mine eyes languish by reason of my affliction. I call upon thee daily, O LORD! To thee do I stretch out my hands!
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Canst thou show wonders to the dead? Shall the dead arise, and praise thee? (Pause)
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Shall thy goodness be declared in the grave, Or thy faithfulness in the place of corruption?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Shall thy wonders be known in the dark, And thy justice in the land of forgetfulness?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 To thee do I cry, O LORD! In the morning doth my cry come before thee.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Why, O LORD! dost thou cast me off? Why hidest thou thy face from me?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 I have been afflicted and languishing from my youth; I suffer thy terrors, and am distracted.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Thy fierce wrath overwhelmeth me; Thy terrors utterly destroy me.
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 They surround me daily like water; They compass me about together.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Lover and friend hast thou put far from me; My acquaintances are withdrawn from my sight.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
