Psalms 88
1 “A psalm of the sons of Korah. For the leader of the music. Upon wind instruments. A psalm of Heman, the Ezrahite.” O LORD, God of my salvation! To thee do I cry by day, And by night is my prayer before thee!
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Let my supplication come before thee; Incline thine ear to my cry!
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am counted with those who are going down to the pit; I am like one who hath no strength.
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 I am left to myself among the dead, Like the slain who lie in the grave, Whom thou no more rememberest, And who are cut off from thy [[protecting]] hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Thou hast placed me in a deep pit, In a dark and deep abyss.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Thy wrath presseth hard upon me, And thou afflictest me with all thy waves! (Pause)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast put mine acquaintances far from me, Yea, thou hast made me their abhorrence: I am shut up, and cannot go forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 Mine eyes languish by reason of my affliction. I call upon thee daily, O LORD! To thee do I stretch out my hands!
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Canst thou show wonders to the dead? Shall the dead arise, and praise thee? (Pause)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Shall thy goodness be declared in the grave, Or thy faithfulness in the place of corruption?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Shall thy wonders be known in the dark, And thy justice in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 To thee do I cry, O LORD! In the morning doth my cry come before thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Why, O LORD! dost thou cast me off? Why hidest thou thy face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I have been afflicted and languishing from my youth; I suffer thy terrors, and am distracted.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Thy fierce wrath overwhelmeth me; Thy terrors utterly destroy me.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They surround me daily like water; They compass me about together.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Lover and friend hast thou put far from me; My acquaintances are withdrawn from my sight.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
