Psalms 74
1 “A psalm of Asaph.” O God! why hast thou cast us off for ever? Why doth thine anger smoke against the flock of thy pasture?
Een leerdicht van Asaf. O God, waarom zoudt Gij ons voor altijd verstoten, Zou uw toorn blijven woeden tegen de kudde uwer weide?
2 Remember the people which thou didst purchase of old; Thine own inheritance, which thou didst redeem; That Mount Zion, where thou once didst dwell!
Gedenk toch uw volk, dat Gij U eens hebt verworven, De stam, die Gij hebt verlost als uw erfdeel, De Sionsberg, Die Gij U tot woonplaats verkoost!
3 Hasten thy steps to those utter desolations! Every thing in the sanctuary hath the enemy abused!
Ach, richt toch uw schreden naar de onherstelbare puinen; Heel het heiligdom is door den vijand vernield.
4 Thine enemies roar in the place of thine assemblies; Their own symbols have they set up for signs.
Uw haters joelden in uw heilige tent, En hebben er hun banieren geplant.
5 They appear like those who raise the axe against a thicket;
Ze hakten de friezen boven de ingangen stuk, Zoals een bijl in het kreupelhout woedt.
6 They have broken down the carved work of thy temple with axes and hammers;
Ze hebben het drijfwerk in stukken geslagen, Met bijl en houweel het vernield;
7 They have cast fire into thy sanctuary; They have profaned, and cast to the ground, the dwelling-place of thy name.
Uw heiligdom in brand gestoken, De woonplaats van uw Naam tot de grond toe ontwijd.
8 They said in their hearts, “Let us destroy them all together!” They have burned all God's places of assembly in the land.
Ze zeiden: "Wij zullen alles verwoesten, Alle godshuizen verbranden door ‘t hele land!"
9 We no longer see our signs; There is no prophet among us, Nor any one that knoweth how long this desolation shall endure.
Wij zien geen voortekens meer, en er is geen profeet, Niemand onder ons, die kan zeggen: Hoelang nog!
10 How long, O God! shall the adversary revile? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?
Ja, hoelang nog, o God, zal de vijand U honen, De vijand maar altijd uw Naam blijven lasteren?
11 Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? Take it from thy bosom, and destroy!
Waarom trekt Gij uw hand van ons terug, En houdt Gij uw rechter in uw boezem verborgen?
12 Yet God was our king of old, Working salvation in the midst of the earth.
Gij zijt toch van ouds onze Koning, o God, Die op aarde altijd de zege bevocht:
13 Thou didst divide the sea by thy power; Thou didst crush the heads of the sea-monsters in the waters.
Gij hebt de zee opgezweept door uw kracht, Op het water de schedels der draken verpletterd;
14 Thou didst break in pieces the head of the crocodile; Thou gavest him for food to the inhabitants of the desert.
Gij hebt Liwjatan zijn koppen verbrijzeld, En hem een prooi der jakhalzen gemaakt.
15 Thou didst cleave forth the fountain and the stream; Thou didst dry up perennial rivers.
Gij liet bronnen en beken ontspringen, Maar eeuwige stromen verdrogen.
16 Thine is the day, and thine the night; Thou didst prepare the light and the sun.
Door U kwam de dag, door U kwam de nacht, Gij hebt de maan en de zon haar plaatsen bereid.
17 Thou didst establish all the boundaries of the earth; Thou didst make summer and winter.
Gij hebt al de grenzen der aarde gesteld, Zomer en winter, Gij hebt ze gemaakt!
18 O remember that the enemy hath reviled Jehovah; That an impious people hath blasphemed thy name!
Denk aan dit alles, o Jahweh, als de vijand blijft honen, Een waanzinnig volk uw Naam blijft lasteren!
19 Give not up the life of thy turtle-dove to the wild beast; Forget not for ever thine afflicted people!
Geef, die U loven, niet prijs aan de beesten, En vergeet uw ongelukkigen niet voor altoos.
20 Have regard to thy covenant! For all the dark places of the land are full of the abodes of cruelty.
Zie neer op uw verbond, en houd het gestand: Het rampzalige Land is een oord van verdrukking!
21 O let not the afflicted go away ashamed! Let the poor and needy praise thy name!
Laat de vertrapte niet onverhoord gaan, Maar de verdrukte en arme uw Naam verheerlijken.
22 Arise, O God! maintain thy cause! Remember how the impious revileth thee daily!
Sta op, o God, en verdedig uw zaak, Gedenk, hoe die dwazen U steeds blijven honen;
23 Forget not the clamor of thine adversaries, —The noise of thine enemies, which continually increaseth!
Vergeet het geschreeuw van uw vijanden niet, Het geloei van uw haters, dat altijd maar raast!
