Psalms 73
1 “BOOK III. A psalm of Asaph.” Truly God is good to Israel, —To those who are pure in heart.
Асаф язған күй: — Дәрвәқә Худа Исраилға, Қәлби сап болғанларға меһривандур;
2 Yet my feet almost gave way; My steps had well nigh slipped:
Лекин өзүм болсам, путлишип жиқилип чүшүшкә тасла қалдим; Аяқлирим тейилип кәткили қил қалди;
3 For I was envious of the proud, When I saw the prosperity of the wicked.
Чүнки рәзилләрниң ронақ тапқанлиғини көрүп, Һакавурларға һәсәт қилдим;
4 For they have no pains even to their death; Their bodies are in full health.
Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5 They have not the woes of other men, Neither are they smitten like other men.
Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6 Therefore pride encircleth their neck as a collar; Violence covereth them as a garment.
Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7 From their bosom issueth their iniquity; The designs of their hearts burst forth.
Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8 They mock, and speak of malicious oppression; Their words are haughty;
Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9 They stretch forth their mouth to the heavens, And their tongue goeth through the earth;
Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 Therefore his people walk in their ways, And there drink from full fountains.
Шуңа [Худаниң] хәлқи мошуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 And they say, “How doth God know? How can there be knowledge with the Most High?”
«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Behold these are the ungodly! Yet they are ever prosperous; they heap up riches.
Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 Verily I have cleansed my heart in vain; In vain have I washed my hands in innocence.
«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 For every day have I been smitten; Every morn have I been chastened.
Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә [виҗданниң] әйивигә учрап кәлдим!».
15 If I should resolve to speak like them, Surely I should be treacherous to the family of thy children.
Бирақ мән: — «Бундақ [десәм], Бу дәвирдики пәрзәнтлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 So, when I studied to know this, It was painful to my eyes;
Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 Until I went into the sanctuaries of God, And considered what was their end.
Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила [яманларниң] ақивитини чүшәндим.
18 Behold! thou hast set them on slippery places; Thou castest them down into unseen pits.
Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 How are they brought to desolation in a moment, And utterly consumed with sudden destruction!
Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 As a dream when one awaketh, Thou, O Lord! when thou awakest, wilt make their vain show a derision.
Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.
21 When my heart was vexed And I was pierced in my reins,
Жүрәклирим қайнап, Ичлирим санҗилғандәк болған чағда,
22 Then was I stupid and without understanding; I was like one of the brutes before thee.
Өзүмни һеч немә билмәйдиған бир һамақәт, Алдиңда бир һайван екәнлигимни билип йәттим.
23 Yet am I ever under thy care; By my right hand thou dost hold me up.
Һалбуки, мән һемишә Сән билән биллә; Сән мени оң қолумдин тутуп йөлидиң;
24 Thou wilt guide me with thy counsel, And at last receive me in glory.
Өз несиһәтиң билән мени йетәкләйсән, Шан-шәрипңни намайән қилғандин кейин, Ахирида Сән мени өзүңгә қобул қилисән.
25 Whom have I in heaven but thee, And whom on earth do I love in comparison with thee?
Әрштә Сәндин башқа мениң кимим бар? Йәр йүзидә болса Сәндин башқа һеч кимгә интизар әмәсмән.
26 Though my flesh and my heart fail, God is the strength of my heart, and my portion for ever.
Әтлирим һәм қәлбим зәиплишиду, Лекин Худа қәлбимдики қорам таш һәм мәңгүлүк несивәмдур!
27 For, lo! they who are far from thee perish; Thou destroyest all who estrange themselves from thee.
Чүнки мана, Сәндин жирақ турғанлар һалак болиду; Вапасизлиқ қилған паһишә аялдәк Сәндин ваз кәчкәнләрниң һәр бирини йоқитисән.
28 But it is good for me to draw near to God; I put my trust in the Lord Jehovah, That I may declare all thy works.
Бирақ мән үчүн, Худаға йеқинлишиш әвзәлдур! Униң барлиқ қилған ишлирини җакалаш үчүн, Рәб Пәрвәрдигарни таянчим қилдим.
