Psalms 42
1 “BOOK II. For the leader of the music. A song of the sons of Korah.” As the hart panteth for the water-brooks, So panteth my soul for thee, O God!
Sama sa binaw nga nangandoy sa lunsayng tubig, giuhaw usab ako kanimo, O Dios.
2 My soul thirsteth for God, the living God: When shall I come, and appear before God?
Giuhaw ako sa Dios, sa buhing Dios, kanus-a man ako moadto ug mopakita sa iyang atubangan?
3 My tears have been my food day and night, While they say to me continually, “Where is thy God?”
Ang akong mga luha mao ang akong pagkaon adlaw ug gabii, samtang ang akong mga kaaway kanunay nga nagaingon kanako, “Hain naman ang imong Dios?”
4 When I think of it, I pour out my soul in grief; How I once walked with the multitude, Walked slowly with them to the house of God, Amid sounds of joy and praise with the festive multitude!
Gihinumdoman ko kining mga butanga samtang gibubo ko ang akong kalag: sa dihang nag-uban ako sa dakong pundok sa katawhan ug gigiyahan ko (sila) paingon sa balay sa Dios uban ang singgit sa kalipay ug pagdayeg, ang daghang mga tawo nagsaulog sa pista.
5 Why art thou cast down, O my soul? And why art thou disquieted within me? Hope thou in God; for I shall yet praise him, Him, my deliverer and my God!
Nganong miyukbo ka man kalag ko? Nganong naguol ka man? Laom sa Dios, kay daygon ko na usab siya nga mao ang akong kaluwasan.
6 My soul is cast down within me, While I remember thee from the land of Jordan and Hermon, From the mountain Mizar.
Akong Dios, ang akong kalag miyukbo, busa gihinumdoman ko ikaw gikan sa yuta sa Jordan, gikan sa tulo ka tumoy sa bukid sa Hermon, ug gikan sa bungtod sa Mizar.
7 Deep calleth for deep at the noise of thy waterfalls; All thy waves and billows have gone over me!
Ang kahiladman nagsangpit sa kahiladman sa kasaba sa imong busay; ang tanan nimo nga balod ug dagkong balod miabot kanako.
8 Once the LORD commanded his kindness by day, And by night his praise was with me, -Thanksgiving to the God of my life.
Apan sugoon ni Yahweh ang iyang matinud-anong kasabotan panahon sa adlaw; sa pagkagabii ang iyang awit mag-uban kanako, usa ka pag-ampo ngadto sa Dios sa akong kinabuhi.
9 Now I say to God, my rock, Why hast thou forgotten me? Why go I mourning on account of the oppression of the enemy?
Moingon ako sa Dios, ang akong bato, “Nganong gikalimtan mo man ako? Nganong magbangotan man ako tungod sa pagdaugdaog sa akong kaaway?”
10 Like the crushing of my bones are the reproaches of the enemy, While they say to me continually, “Where is thy God?”
Sama sa espada nga ania sa akong mga bukog, ang akong mga kaaway nagbadlong kanako, sa dihang kanunay silang nag-ingon, “Asa naman ang imong Dios?”
11 Why art thou cast down, O my soul? And why art thou disquieted within me? Hope thou in God; for I shall yet praise him, Him, my deliverer and my God!
Nganong nagyukbo ka man akong kalag? Nganong nasuko ka man kanako? Laom sa Dios, kay daygon ko na usab siya nga mao ang akong Dios ug ang akong kaluwasan.
