Psalms 2
1 Why do the heathen rage, And the nations meditate a vain thing?
Waarom razen de volken, Bluffen de naties,
2 Why do the kings of the earth rise up, And the princes combine together, Against Jehovah, and against his anointed king?
Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:
3 “Let us break their bonds asunder; Let us cast away from us their fetters!”
"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"
4 He that sitteth in heaven will laugh; The Lord will have them in derision.
Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;
5 Then shall he speak to them in his wrath, And confound them in his hot displeasure.
Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:
6 “I myself have anointed my king, Upon Zion, my holy hill!”
"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"
7 I will declare the decree of Jehovah: He hath said to me, “Thou art my son; This day I have begotten thee.
Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.
8 Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance, And the ends of the earth for thy possession.
Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;
9 Thou shalt break them with a rod of iron; Thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.”
Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.
10 Be wise, therefore, O ye kings! Be admonished, ye rulers of the earth!
Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!
11 Be subject to Jehovah with awe, And fear with trembling!
Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!
12 Kiss the son, lest He be angry, and ye perish in your way; For soon shall his wrath be kindled. Happy are all they who seek refuge in him.
Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!
