Psalms 106
1 Praise ye the LORD! O give thanks to the LORD, for he is good; For his mercy endureth for ever!
| هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد! | ۱ |
2 Who can utter the mighty deeds of the LORD? Who can show forth all his praise?
| کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟ | ۲ |
3 Happy are they who have regard to justice, Who practise righteousness at all times!
| خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد. | ۳ |
4 Remember me, O LORD! with the favor promised to thy people; O visit me with thy salvation!
| ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما. | ۴ |
5 That I may see the prosperity of thy chosen, That I may rejoice in the joy of thy people, That I may glory with thine inheritance!
| تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم. | ۵ |
6 We have sinned with our fathers; We have committed iniquity; we have done wickedly.
| با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم. | ۶ |
7 Our fathers in Egypt did not regard thy wonders; They remembered not the multitude of thy mercies; But rebelled at the sea, the Red sea.
| پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند. | ۷ |
8 Yet he saved them for his own name's sake. That he might make his mighty power to be known.
| لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید. | ۸ |
9 He rebuked the Red sea, and it was dried up, And he led them through the deep as through a desert.
| و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود. | ۹ |
10 He saved them from the hand of him that hated them, And redeemed them from the hand of the enemy.
| و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید. | ۱۰ |
11 The waters covered their enemies; There was not one of them left.
| و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند. | ۱۱ |
12 Then believed they his words, And sang his praise.
| آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند. | ۱۲ |
13 But they soon forgot his deeds, And waited not for his counsel.
| لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند. | ۱۳ |
14 They gave way to appetite in the wilderness, And tempted God in the desert;
| بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون. | ۱۴ |
15 And he gave them their request, But sent upon them leanness.
| ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد. | ۱۵ |
16 They also envied Moses in the camp, And Aaron, the holy one of the LORD.
| پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه. | ۱۶ |
17 Then the earth opened, and swallowed up Dathan, And covered the company of Abiram,
| و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید. | ۱۷ |
18 And a fire was kindled in their company; The flames burned up the wicked.
| وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید. | ۱۸ |
19 They made a calf in Horeb, And worshipped a molten image;
| گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند. | ۱۹ |
20 They changed their God of glory Into the image of a grass-eating ox.
| و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد. | ۲۰ |
21 They forgot God, their saviour, Who had done such great things in Egypt,
| و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود. | ۲۱ |
22 Such wonders in the land of Ham. Such terrible things at the Red sea.
| و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم. | ۲۲ |
23 Then he said that he would destroy them; Had not Moses, his chosen, stood before him in the breach, To turn away his wrath, that he might not destroy them.
| آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند. | ۲۳ |
24 They also despised the pleasant land, And believed not his word;
| و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند. | ۲۴ |
25 But murmured in their tents, And would not hearken to the voice of the LORD.
| و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند. | ۲۵ |
26 Then he lifted up his hand against them, And swore that he would make them fall in the wilderness;
| لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد. | ۲۶ |
27 That he would overthrow their descendants among the nations, And scatter them in the lands.
| و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند. | ۲۷ |
28 They also gave themselves to the worship of Baal-peor, And ate sacrifices offered to lifeless idols.
| پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند. | ۲۸ |
29 Thus they provoked his anger by their practices, And a plague broke in upon them.
| و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد. | ۲۹ |
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment, And the plague was stayed.
| آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد. | ۳۰ |
31 And this was counted to him for righteousness, To all generations for ever.
| و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد. | ۳۱ |
32 They provoked him also at the waters of Meribah [[strife]], And evil befell Moses on their account.
| واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید. | ۳۲ |
33 For they provoked his spirit, So that he spake inconsiderately with his lips.
| زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت. | ۳۳ |
34 They did not destroy the nations, As Jehovah had commanded them.
| و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود. | ۳۴ |
35 They mingled themselves with the peoples, And learned their practices.
| بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند. | ۳۵ |
36 They even worshipped their idols, Which became to them a snare.
| و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید. | ۳۶ |
37 Their sons and their daughters they sacrificed to demons,
| و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند. | ۳۷ |
38 And shed innocent blood, The blood of their own sons and daughters, Whom they sacrificed to the idols of Canaan; And the land was polluted with blood.
| و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید. | ۳۸ |
39 Thus they defiled themselves with their works, And played the harlot with their practices.
| و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند. | ۳۹ |
40 Then burned the anger of the LORD against his people, So that he abhorred his own inheritance.
| لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت. | ۴۰ |
41 And he gave them into the hand of the nations, And they who hated them ruled over them.
| و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند. | ۴۱ |
42 Their enemies oppressed them, And they were bowed down under their hand.
| و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند. | ۴۲ |
43 Many times did he deliver them; But they provoked him by their devices, And they were brought low for their iniquities.
| بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند. | ۴۳ |
44 Yet, when he heard their cries, He had regard to their affliction;
| با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید. | ۴۴ |
45 He remembered his covenant with them, And repented according to the greatness of his mercy,
| و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود. | ۴۵ |
46 And caused them to find pity Among all that carried them captive.
| و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان. | ۴۶ |
47 Save us, O Jehovah, our God! and gather us from among the nations, That we may give thanks to thy holy name, And glory in thy praise!
| ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم. | ۴۷ |
48 [Blessed be Jehovah, the God of Israel, From everlasting to everlasting! And let all the people say, Amen! Praise ye Jehovah!]
| یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه! | ۴۸ |
