Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul! O LORD, my God! thou art very great! Thou art clothed with glory and majesty!
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 He covereth himself with light as with a garment; He spreadeth out the heavens like a curtain;
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 He layeth the beams of his chambers in the waters; He maketh the clouds his chariot; He rideth upon the wings of the wind.
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 He maketh the winds his messengers, The flaming lightnings his ministers.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 He established the earth on its foundations; It shall not be removed for ever.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Thou didst cover it with the deep as with a garment; The waters stood above the mountains!
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 At thy rebuke they fled; At the voice of thy thunder they hasted away.
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 The mountains rose, the valleys sank, In the place which thou didst appoint for them.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Thou hast established a bound which the waters may not pass, That they may not return, and cover the earth.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 He sendeth forth the springs in brooks; They run among the mountains;
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 They give drink to all the beasts of the forest; In them the wild asses quench their thirst.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 About them the birds of heaven have their habitation; They sing among the branches.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 He watereth the hills from his chambers; The earth is satisfied with the fruit of thy works!
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 He causeth grass to spring up for cattle, And herbage for the service of man, To bring forth food out of the earth,
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 And wine that gladdeneth the heart of man, Making his face to shine more than oil, And bread that strengtheneth man's heart.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 The trees of the LORD are full of sap, The cedars of Lebanon, which he hath planted;
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 There the birds build their nests; In the cypresses the stork hath her abode.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 The high hills are a refuge for the wild goats, And the rocks for the conies.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 He appointed the moon to mark seasons; The sun knoweth when to go down.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Thou makest darkness, and it is night, When all the beasts of the forest go forth!
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 The young lions roar for prey, And seek their food from God.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 When the sun ariseth, they withdraw themselves, And lie down in their dens.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Man goeth forth to his work, And to his labor, until the evening.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 O LORD! how manifold are thy works! In wisdom hast thou made them all! The earth is full of thy riches!
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Lo! this great and wide sea! In it are moving creatures without number, Animals small and great.
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 There go the ships; There is the leviathan, which thou hast made to play therein.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 All these wait on thee To give them their food in due season.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Thou givest it to them, they gather it; Thou openest thine hand, they are satisfied with good.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Thou hidest thy face, they are confounded; Thou takest away their breath, they die, And return to the dust.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the earth.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 The glory of the LORD shall endure for ever; The LORD shall rejoice in his works;
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 He looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the hills, and they smoke.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 I will sing to the LORD as long as I live, I will sing praise to my God while I have my being.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 May my meditation be acceptable to him! I will rejoice in the LORD.
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 May sinners perish from the earth, And the wicked be no more! Bless the LORD, O my soul! Praise ye the LORD!
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
