Psalms 104

1 Bless the LORD, O my soul! O LORD, my God! thou art very great! Thou art clothed with glory and majesty!

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 He covereth himself with light as with a garment; He spreadeth out the heavens like a curtain;

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 He layeth the beams of his chambers in the waters; He maketh the clouds his chariot; He rideth upon the wings of the wind.

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 He maketh the winds his messengers, The flaming lightnings his ministers.

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 He established the earth on its foundations; It shall not be removed for ever.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 Thou didst cover it with the deep as with a garment; The waters stood above the mountains!

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 At thy rebuke they fled; At the voice of thy thunder they hasted away.

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 The mountains rose, the valleys sank, In the place which thou didst appoint for them.

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 Thou hast established a bound which the waters may not pass, That they may not return, and cover the earth.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 He sendeth forth the springs in brooks; They run among the mountains;

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 They give drink to all the beasts of the forest; In them the wild asses quench their thirst.

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 About them the birds of heaven have their habitation; They sing among the branches.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 He watereth the hills from his chambers; The earth is satisfied with the fruit of thy works!

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 He causeth grass to spring up for cattle, And herbage for the service of man, To bring forth food out of the earth,

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 And wine that gladdeneth the heart of man, Making his face to shine more than oil, And bread that strengtheneth man's heart.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 The trees of the LORD are full of sap, The cedars of Lebanon, which he hath planted;

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 There the birds build their nests; In the cypresses the stork hath her abode.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 The high hills are a refuge for the wild goats, And the rocks for the conies.

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 He appointed the moon to mark seasons; The sun knoweth when to go down.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 Thou makest darkness, and it is night, When all the beasts of the forest go forth!

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 The young lions roar for prey, And seek their food from God.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 When the sun ariseth, they withdraw themselves, And lie down in their dens.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Man goeth forth to his work, And to his labor, until the evening.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 O LORD! how manifold are thy works! In wisdom hast thou made them all! The earth is full of thy riches!

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 Lo! this great and wide sea! In it are moving creatures without number, Animals small and great.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 There go the ships; There is the leviathan, which thou hast made to play therein.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 All these wait on thee To give them their food in due season.

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 Thou givest it to them, they gather it; Thou openest thine hand, they are satisfied with good.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 Thou hidest thy face, they are confounded; Thou takest away their breath, they die, And return to the dust.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the earth.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 The glory of the LORD shall endure for ever; The LORD shall rejoice in his works;

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 He looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the hills, and they smoke.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 I will sing to the LORD as long as I live, I will sing praise to my God while I have my being.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 May my meditation be acceptable to him! I will rejoice in the LORD.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 May sinners perish from the earth, And the wicked be no more! Bless the LORD, O my soul! Praise ye the LORD!

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!