Psalms 102
1 “A prayer of the afflicted, when in deep distress he poureth out his complaint before the Lord.” Hear my prayer, O LORD! And let my cry come unto thee!
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Hide not thy face from me in the day of my trouble; Incline thine ear to me when I call! Answer me speedily!
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For my life is consumed like smoke, And my bones burn like a brand.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 My heart is smitten and withered like grass; Yea, I forget to eat my bread.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 By reason of my sighing, my bones cleave to my skin;
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 I am like the pelican of the wilderness; I am like an owl amid ruins.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 I am sleepless; I am like a solitary bird upon the house-top.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 All the day long my enemies reproach me; They who rage against me curse by me.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 For I eat ashes like bread, And mingle my drink with tears.
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 On account of thine indignation and thy wrath; For thou hast lifted me up and cast me down!
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 My life is like a declining shadow, And I wither like grass.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 But thou, O LORD! endurest for ever, And thy name from generation to generation!
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Thou wilt arise and have pity upon Zion, For the time to favor her, yea, the set time, is come.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 For thy servants take pleasure in her stones; Yea, they have a regard for her dust.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Then shall the nations fear the name of Jehovah, And all the kings of the earth thy glory.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 For Jehovah will build up Zion; He will appear in his glory.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 He will regard the prayer of the destitute, And not despise their supplication.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 This shall be written for the generation to come, That the people to be born may praise Jehovah.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 For he looketh down from his holy height, From heaven doth he cast his eye upon the earth,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 To listen to the sighs of the prisoner. To release those that are doomed to death;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 That they may declare the name of Jehovah in Zion, And his praise in Jerusalem,
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 When the nations are assembled together, And the kingdoms to serve Jehovah.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 He hath weakened my strength on the way, He hath shortened my days.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 I say, O my God! take me not away in the midst of my days! Thy years endure through all generations.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Of old hast thou laid the foundations of the earth, And the heavens are the work of thy hands;
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 They shall perish, but thou shalt endure; Yea, all of them shall wax old like a garment; As a vesture shalt thou change them, And they shall be changed;
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 But thou art the same, And thy years have no end.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 The children of thy servants shall dwell securely, And their posterity shall be established before thee.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
