Psalms 10
1 Why standest thou afar off, O LORD? Why hidest thou thyself in times of trouble?
O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?
2 Through the haughtiness of the wicked the poor are in distress; They are caught in the wiles which are contrived for them.
De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed den ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.
3 The wicked boasteth of his heart's desire; The rapacious renounceth and contemneth Jehovah.
Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.
4 The wicked [[saith]] in his haughtiness, “He careth not!” All his thoughts are, “There is no God.”
De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.
5 His course is always prosperous; Far in the heights are thy judgments from him; As for all his enemies, he puffeth at them.
Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.
6 He saith in his heart, “I shall never fall; I shall never be in adversity.”
Hij zegt in zijn hart: Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.
7 His mouth is full of perjury, deceit, and oppression; Mischief and injustice are upon his tongue.
Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.
8 He sitteth in the lurking-places of the villages; In secret places doth he murder the innocent; His eyes are secretly fixed upon the poor.
Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.
9 He secretly lieth in wait, like a lion in a thicket; He lieth in wait to seize upon the helpless; He catcheth the poor, drawing him into his net.
Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.
10 He croucheth, and lowereth himself, And the wretched fall into his paws.
Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.
11 He saith in his heart, “God doth forget; He hideth his face; he doth never see it.”
Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.
12 Arise, O LORD! O God, lift up thine hand: Forget not the distressed!
Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.
13 Wherefore doth the wicked contemn God, And say in his heart, “He careth not for it”?
Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het niet zoeken?
14 Thou dost see it; yea, thou beholdest malice and oppression, And markest it upon thy hand! The poor committeth himself to thee; Thou art the helper of the fatherless.
Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt geweest een Helper van den wees.
15 Break thou the arm of the unjust and wicked man; Seek out his wickedness, till thou canst find none!
Breek den arm des goddelozen en bozen; zoek zijn goddeloosheid, totdat Gij haar niet vindt.
16 Jehovah is king for ever and ever; The gentiles shall perish out of his land.
De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan uit Zijn land.
17 Thou, O LORD! wilt hear the desires of the distressed; Thou wilt strengthen their hearts; Thou wilt lend a listening ear!
HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun hart sterken, Uw oor zal opmerken;
18 Thou wilt maintain the cause of the fatherless and the oppressed, That henceforth none may be driven from the land.
Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde niet meer voortvare geweld te bedrijven.
