Psalms 10
1 Why standest thou afar off, O LORD? Why hidest thou thyself in times of trouble?
Ya Rəbb, nə üçün uzaqda durmusan? Mən dara düşəndə niyə gizlənirsən?
2 Through the haughtiness of the wicked the poor are in distress; They are caught in the wiles which are contrived for them.
Pislər təkəbbürlə məzlumları təqib edir, Öz qurduqları fəndlərə özləri düşür.
3 The wicked boasteth of his heart's desire; The rapacious renounceth and contemneth Jehovah.
Pis insan könlünün istəkləri ilə fəxr edir, Acgöz Rəbbə xor baxır, Ona küfr edir.
4 The wicked [[saith]] in his haughtiness, “He careth not!” All his thoughts are, “There is no God.”
Təkəbbürlü, pis insan Allahı axtarmaz, «Allah yoxdur» deyə düşünər.
5 His course is always prosperous; Far in the heights are thy judgments from him; As for all his enemies, he puffeth at them.
Belə insan həmişə uğur qazanar, Bütün düşmənlərinə xor baxar. Sənin hökmlərinsə onun dərrakəsindən çox uzaqdır.
6 He saith in his heart, “I shall never fall; I shall never be in adversity.”
Ürəyində deyir: «Sarsılmaram, Heç zaman fəlakətə düşmərəm».
7 His mouth is full of perjury, deceit, and oppression; Mischief and injustice are upon his tongue.
Onun ağzı lənətlə, hiylə ilə, hədə ilə doludur, Dilinin altında zülm və şər var.
8 He sitteth in the lurking-places of the villages; In secret places doth he murder the innocent; His eyes are secretly fixed upon the poor.
Kəndlərdə pusqu yerlərini qurar, Günahsızları xəlvətcə öldürər. Biçarəyə göz qoyub gizlicə güdər,
9 He secretly lieth in wait, like a lion in a thicket; He lieth in wait to seize upon the helpless; He catcheth the poor, drawing him into his net.
Yuvasında oturmuş aslan kimi gizli yerdə pusqu qurar, Məzlumu tutmaq üçün güdər, Toruna salıb onu tutar.
10 He croucheth, and lowereth himself, And the wretched fall into his paws.
Biçarələrin başından basıb qəddini qırar, Onlar bu pis adamın əlindən yıxılar.
11 He saith in his heart, “God doth forget; He hideth his face; he doth never see it.”
Pis adam belə düşünər: «Allah məni yaddan çıxarıb, Heç vaxt görməz, çünki mənə göz yumub».
12 Arise, O LORD! O God, lift up thine hand: Forget not the distressed!
Ya Rəbb, qalx, ey Allah, onlara əl qaldır! Unutma məzlumları!
13 Wherefore doth the wicked contemn God, And say in his heart, “He careth not for it”?
Niyə pis insan Allaha küfr etsin? Niyə ürəyində «məndən əvəzini çıxmaz» desin?
14 Thou dost see it; yea, thou beholdest malice and oppression, And markest it upon thy hand! The poor committeth himself to thee; Thou art the helper of the fatherless.
Amma Sən bu əzab-əziyyətə baxırsan, Məzluma kömək əlini uzadırsan. Biçarə özünü Sənə tapşırar, Yetimlərin imdadı Sənsən.
15 Break thou the arm of the unjust and wicked man; Seek out his wickedness, till thou canst find none!
Şər iş görənin, pis insanın qol-qanadını qır, Axıracan pisliklərini ifşa et.
16 Jehovah is king for ever and ever; The gentiles shall perish out of his land.
Rəbb sonsuzadək, əbədi padşahdır! Onun diyarından millətlər yox olacaq.
17 Thou, O LORD! wilt hear the desires of the distressed; Thou wilt strengthen their hearts; Thou wilt lend a listening ear!
Ya Rəbb, məzlumların səsini eşidəcəksən, Onları ürəkləndirib diqqət yetirəcəksən.
18 Thou wilt maintain the cause of the fatherless and the oppressed, That henceforth none may be driven from the land.
Yetimə, fəqirə ədalət göstərəcəksən; Belə ki torpaqdan yaradılan insan Bir daha təhlükə yaratmasın.
