Matthew 14
1 At that time Herod the tetrarch heard of the fame of Jesus,
У чағларда, Һерод һаким Әйсаниң нам-шөһритидин хәвәр тепип,
2 and said to his servants, This is John the Baptist; he hath risen from the dead, and therefore do these powers work in him.
хизмәткарлиригә: — Бу адәм чөмүлдүргүчи Йәһя болиду, у өлүмдин тирилгән болса керәк. Шуниң үчүн мошу алаһидә қудрәтләр униңда күчини көрсәтмәктә, — деди.
3 For Herod had seized John, and bound him, and put him in prison, on account of Herodias, his brother Philip's wife.
Һеродниң бундақ дейишиниң сәвәви, у [өгәй] акиси Филипниң аяли Һеродийәниң вәҗидин Йәһяни тутқун қилип, зинданға ташлиған еди.
4 For John said to him, It is not lawful for thee to have her.
Чүнки Йәһя Һеродқа [тәнбиһ берип]: «Бу аялни тартивелишиң Тәврат қануниға хилаптур» дәп кәлгән еди.
5 And wishing to put him to death, he feared the multitude, because they regarded him as a prophet.
Һерод [шу сәвәптин] Йәһяни өлтүрмәкчи болған болсиму, бирақ халайиқтин қорққан еди, чүнки улар Йәһяни пәйғәмбәр, дәп биләтти.
6 But when Herod's birthday was kept, the daughter of Herodias danced before them, and pleased Herod;
Амма Һеродниң туғулған күни тәбрикләнгәндә, аяли Һеродийәниң қизи оттуриға чиқип уссул ойнап бәрди. Бу Һеродқа бәк яқти;
7 whereupon he promised with an oath to give her whatever she might ask.
шуниң үчүн у униңға: — Һәр немә тилисәң шуни саңа берәй, дәп қәсәм қилди.
8 And she, being set on by her mother, saith, Give me here on a platter the head of John the Baptist.
Лекин қиз анисиниң күшкүртүши билән: — Чөмүлдүргүчи Йәһяниң каллисини елип, бир тәхсигә қоюп әкәлсилә, — деди.
9 And the king was sorry; but on account of his oaths, and of those at table with him, he ordered it to be given,
Падиша буниңға һәсрәт чәккән болсиму, қәсәмлири түпәйлидин вә дәстиханда олтарғанлар вәҗидин, [каллисини] елип келиңлар, дәп буйруди.
10 and sent and beheaded John in the prison.
У адәм әвәтип, зинданда Йәһяниң каллисини алдурди.
11 And his head was brought on a platter, and given to the damsel; and she brought it to her mother.
Шуниң билән каллиси бир тәхсигә қоюлуп, қизниң алдиға елип келинди. Қиз буни анисиниң алдиға апарди.
12 And his disciples came and took up the body, and buried it, and went and told Jesus.
[Йәһяниң] мухлислири болса берип, җәсәтни елип дәпнә қилди; андин берип Әйсаға бу ишларни хәвәр қилди.
13 When Jesus heard of it, he withdrew thence in a boat into a desert place apart; and the multitudes hearing of it followed him on foot from the cities.
Әйса бу хәвәрни аңлап, өзи ялғуз пинһан бир җайға кетәй дәп бир кемигә олтирип у йәрдин айрилди. Халайиқ буниң хәвирини тапқанда, әтраптики шәһәрләрдин келишип, униң кәйнидин пиядә маңди.
14 And when he came forth he saw a great multitude; and he was moved with compassion for them, and healed their sick.
У [ қирғаққа] чиқип кәткинидә, зор бир топ адәмләрни көрүвиди, уларға ич ағритип, уларниң ағриқлирини сақайтти.
15 And when it was evening, the disciples came to him, saying, This is a desert place, and it is now late; send the multitudes away therefore, that they may go to the villages and buy themselves victuals.
Кәч киргәндә, мухлислири униң йениға келип: — Бу чөл бир җай екән, вақитму бир йәргә берип қалди. Халайиқни йолға селивәткән болсаң, андин улар кәнтләргә берип өзлиригә озуқ сетивалсун, — деди.
16 But he said to them, They need not go away; do ye give them food.
Лекин Әйса уларға: — Уларниң кетишиниң һаҗити йоқ, өзүңлар уларға озуқ бериңлар, — деди.
17 And they say to him, We have here only five loaves, and two fishes.
Лекин мухлислар: — Биздә бәш нан билән икки данә белиқтин башқа һеч нәрсә йоқ, — дейишти.
18 He said, Bring them hither to me.
У: — Уларни маңа елип келиңлар, деди.
19 And bidding the multitudes to lie down on the grass, he took the five loaves and the two fishes, and, looking up to heaven, he blessed; and having broken the loaves he gave them to his disciples, and the disciples to the multitudes.
У халайиқни чөплүкниң үстидә олтиришқа буйруғандин кейин, бәш нан билән икки белиқни қолиға елип, асманға қарап [Худаға] тәшәккүр ейтти. Андин нанларни уштуп мухлислириға бәрди, мухлислири халайиққа үләштүрүп бәрди.
20 And they all ate, and were filled. And they took up of the fragments that remained, twelve baskets full.
Һәммәйлән йәп тоюнди. [Мухлислар] ешип қалған парчиларни лиқ он икки севәткә теривалди.
21 And they who ate were about five thousand men, besides women and children.
Озуқланғанларниң сани аяллар вә балилардин башқа тәхминән бәш миң киши еди.
22 and he constrained the disciples to get into the boat, and to go before him to the other side, while he sent the multitudes away.
Арқидила, у мухлислириға: Өзүм бу халайиқни йолға селиветимән, аңғичә силәр кемигә олтирип, деңизниң қарши қирғиқиға өтүп туруңлар, дәп буйруди.
23 And when he had sent the multitudes away, he went up into the mountain apart to pray. And when evening came, he was there alone.
Халайиқни йолға селивәткәндин кейин, у дуа қилиш үчүн өзи хилвәт таққа чиқти. Кәч киргәндиму у йәрдә ялғуз қалди.
24 But the boat was now in the midst of the lake, tossed by the waves; for the wind was contrary.
Бу чағда, кемә қирғақтин хелә көп чақирим жүргән еди, лекин шамал қарши йөнлишитин чиқиватқачқа, кемә долқунлар ичидә чайқилип туратти.
25 And in the fourth watch of the night, he went to them, walking on the lake.
Кечә төртинчә җесәк вақтида, у деңизниң үстидә меңип, мухлислири тәрәпкә кәлди.
26 And seeing him walking on the lake, they were dismayed, saying, It is a spectre; and they cried out for fear.
Мухлислар униң деңизниң үстидә меңип келиватқанлиғини көрүп, алақзадә болуп: — Алвасти екән! — дәп қорқуп чуқан селишти.
27 But he immediately spoke to them, saying, Be of good cheer, it is I; be not afraid.
Лекин Әйса дәрһал уларға: — Жүрәклик болуңлар, бу мән, қорқмаңлар! — деди.
28 And Peter answering him said, Lord, if it be thou, bid me come to thee on the water.
Петрус буниңға җававән: — И Рәб, бу сән болсаң, су үстидә меңип йениңға беришимға әмир қилғайсән, — деди.
29 And he said, Come. And Peter, coming down from the boat, walked on the water, and came to Jesus.
Кәл, — деди у. Петрус кемидин чүшүп, су үстидә меңип, Әйсаға қарап кетивататти;
30 But seeing the wind, he was afraid; and beginning to sink, he cried out, saying, Lord, save me!
лекин боранниң қаттиқ чиқиватқанлиғини көрүп қорқуп, суға чөкүшкә башлиди: — Рәб, мени қутқузувалғайсән! — дәп вақириди.
31 And Jesus immediately stretched out his hand, and took hold of him, and said to him, Thou of little faith, why didst thou doubt?
Әйса дәрһал қолини узитип, уни тутувалди вә униңға: — Әй ишәши аҗиз бәндә, немишкә гуман қилдиң? — деди.
32 And when they had got into the boat, the wind ceased.
Улар кемигә чиққанда, шамал тохтиди.
33 And they that were in the boat fell down before him, saying, Truly thou art the Son of God.
Кемидә олтарғанлар униң алдиға келип сәҗдә қилип: — Бәрһәқ, сән Худаниң Оғли екәнсән, — дейишти.
34 And crossing over, they came to land, to Gennesaret.
Улар деңизниң қарши тәрипигә өткәндә, Гиннисарәт жутида [қуруқлуққа] чиқти.
35 And the men of that place, when they saw who he was, sent out into all that country round, and brought to him all the diseased,
У йәрдики адәмләр уни тонуп қелип, әтраптики барлиқ җайларға хәвәр әвәтти; шуниң билән кишиләр барлиқ бемарларни униң алдиға елип кәлди;
36 and besought him that they might only touch the fringe of his garment; and as many as touched were made well.
улар униңдин бемарларниң һеч болмиғанда униң тониниң пешигә болсиму қолини тәккүзүвелишиға йол қоюшини өтүнди. Униңға қолини тәккүзгәнләрниң һәммиси сәллимаза сақайди.
