Mark 8
1 In those days, there being again a great multitude, and they having nothing to eat, he called the disciples to him, and saith to them,
O günlerde yine büyük bir kalabalık toplandı. Yiyecek hiçbir şeyleri yoktu. O zaman İsa öğrencilerini yanına çağırıp onlara şöyle dedi:
2 I have compassion on the multitude, because they have remained with me now three days, and they have nothing to eat.
“Halka acıyorum. Üç gündür yanımdalar ve yiyecek bir şeyleri yok.
3 And if I send them away fasting to their houses, they will faint on the road; and some of them have come from altar.
Onları aç karnına evlerine gönderirsem, yolda bayılırlar. Hem de bazıları uzak yoldan geldiler.”
4 And his disciples answered him, Whence can ally one satisfy these men with bread here in a wilderness?
Öğrencileri şöyle cevap verdi: “Bunları doyurmak için insan nereden ekmek bulabilir? Burası ıssız yer.”
5 And he asked them, How many loaves have ye? And they said, Seven.
İsa onlara, “Kaç ekmeğiniz var?” diye sordu. “Yedi tane” dediler.
6 And he ordered the multitude to lie down on the ground; and he took the seven loaves, and gave thanks, and broke, and gave to his disciples to set before them; and they set them before the multitude.
İsa kalabalığa yere oturmalarını emretti. Sonra yedi ekmeği alıp şükretti, böldü ve dağıtmaları için öğrencilerine verdi. Onlar da kalabalığa dağıttılar.
7 And they had a few small fishes; and having blessed them, he set them before them.
Birkaç tane küçük balıkları da vardı. İsa bunlar için de şükretti ve öğrencilerin onları da dağıtmalarını söyledi.
8 And they ate, and were filled; and they took up of the fragments that remained, seven baskets.
Halk yiyip doydu. Yemek artıklarından yedi sepet dolusu toplandı.
9 And they were about four thousand; and he sent them away.
Orada aşağı yukarı dört bin kişi vardı. İsa onları evlerine gönderdi.
10 And immediately going on board the boat with his disciples, he came into the region of Dalmanutha.
Bundan hemen sonra öğrencileriyle birlikte tekneye bindi ve Dalmanuta taraflarına geçti.
11 And the Pharisees came out, and began to question with him, seeking of him a sign from heaven, trying him.
Ferisiler gelip İsaʼyla tartışmaya başladılar. Oʼnu denemek için gökten mucizevi bir işaret göstermesini istediler.
12 And sighing deeply in his spirit, he saith, Why doth this generation seek for a sign? Truly do I say to you, A sign will not he given to this generation.
İsa içinden derin bir ah çekip şöyle dedi: “Bu kuşak neden mucizevi bir işaret istiyor? Size doğrusunu söylüyorum: bu kuşağa hiçbir işaret gösterilmeyecek.”
13 And leaving them, he again went on board and crossed to the other side.
Onları bırakıp yine tekneye bindi ve gölün öbür kenarına geçti.
14 And they had forgotten to take bread, and had not in the boat with them more than one loaf.
Öğrenciler ekmek almayı unutmuşlardı. Teknede onların yanında sadece bir ekmek vardı.
15 And he charged them, saying, Take heed, beware of the leaven of the Pharisees, and the leaven of Herod.
İsa onları şöyle uyardı: “Dikkat edin! Ferisilerin ve Hirodesʼin mayasından sakının!”
16 And they reasoned among themselves, saying, It is because we have no bread.
Öğrenciler de birbirleriyle tartışmaya başladılar. “Ekmeğimiz yok diye öyle konuşuyor” dediler.
17 And knowing it, he saith to them, Why are ye reasoning, because ye have no bread? Do ye not yet perceive nor understand? Have ye your mind still blinded?
İsa bunu fark edince onlara şöyle dedi: “Neden ekmeğimiz yok diye birbirinizle tartışıyorsunuz? Hâlâ anlamıyor, akıl erdiremiyor musunuz? Kafanız bu kadar mı kalın?
18 Having eyes, do ye not see? and having ears, do ye not hear? And do ye not remember,
Gözleriniz var, görmüyor musunuz? Kulaklarınız var, işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz?
19 when I broke the five loaves among the five thousand, and how many baskets full of fragments ye took up? They say to him, Twelve.
Beş ekmeği beş bin kişi için böldüğüm zaman, kaç sepet dolusu ekmek ve balık parçası topladınız?” Oʼna, “On iki sepet” dediler.
20 When also the seven among the four thousand, how many baskets full of fragments did ye take up? And they say, Seven.
“Yedi ekmeği dört bin kişi için böldüğüm zaman, kaç sepet dolusu ekmek ve balık parçası topladınız?” Oʼna, “Yedi sepet” dediler.
21 And he said to them, Do ye not yet understand?
İsa onlara, “Hâlâ anlamıyor musunuz?” diye sordu.
22 And they come to Bethsaida. And they bring to him a blind man, and beseech him to touch him.
İsa ile öğrencileri Beytsayda köyüne geldikleri zaman, bazı kişiler İsaʼya kör bir adam getirdiler. İsaʼnın ona dokunup şifa vermesi için yalvardılar.
23 And taking the blind man by the hand, he led him out of the village; and spitting on his eyes, and putting his hands on him, he asked him if he saw anything.
İsa da kör adamı elinden tutup köyden dışarı çıkardı ve onun gözlerine tükürdü. Sonra elleriyle ona dokundu. “Bir şey görüyor musun?” diye sordu.
24 And he looked up, and said, I can see men, for I see them as trees, walking.
Adam yukarı baktı ve şöyle dedi: “İnsanlar görüyorum. Gördüğüm insanlar ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar.”
25 Then he again put his hands on his eyes, and he saw clearly, and was restored, and saw all things distinctly.
İsa bir daha elleriyle adamın gözlerine dokundu. Adam gözlerini iyice açtı. Gözleri şifa bulmuştu. Her şeyi açıkça görebiliyordu.
26 And he sent him away to his house, saying, Go not into the village.
İsa adama “Köye uğramadan evine dön!” dedi.
27 And Jesus went out, and his disciples, into the villages of Caesarea Philippi. And on the way he asked his disciples, saying to them, Who do men say that I am?
İsa öğrencileriyle birlikte oradan ayrıldı, Filipus Sezariyesi çevresindeki köylere gitti. Yolda öğrencilerine sordu: “İnsanlar benim kim olduğumu söylüyorlar?”
28 And they answered him, saying, John the Baptist; and others, Elijah; and others, One of the prophets.
Onlar da İsaʼya şöyle cevap verdiler: “‘Vaftizci Yahya,’ diyorlar, bazıları da ‘İlyas’ ya da ‘eski peygamberlerden biri’ diyorlar.”
29 And he asked them, But who do ye say that I am? Peter answering saith to him, Thou art the Christ.
İsa “Ya siz? Sizce ben kimim?” diye sordu. Petrus Oʼna şöyle cevap verdi: “Sen Mesihʼsin.”
30 And he strictly charged them to tell no one concerning him.
İsa da, “Benim hakkımda kimseye bir şey söylemeyin” diye öğrencilerini uyardı.
31 And he began to teach them that the Son of man must suffer many things, and be rejected by the elders and the chief priests and the scribes, and be put to death, and after three days rise again;
İsa öğrencilerine şunu öğretmeye başladı: “İnsan Oğluʼnun çok acı çekmesi lazım. Halkın liderleri, başrahipler ve Tevrat uzmanları tarafından reddedilip öldürülmesi, üç gün sonra ölümden dirilmesi lazım.”
32 and he told them this plainly. And Peter, taking him aside, began to rebuke him.
İsa bunları açıkça söyledi. Petrus Oʼnu bir kenara çekip azarlamaya başladı.
33 But he turning about and looking at his disciples, rebuked Peter, and saith, Get thee behind me, Satan! for thy thoughts are not on the things of God, but on those of men.
Fakat İsa dönüp öğrencilerine baktı ve Petrusʼu şöyle azarladı: “Çekil önümden, Şeytan! Çünkü düşüncelerin Allahʼtan değil, insandandır.”
34 And calling the multitude to him with his disciples also, he said to them, Whoever chooseth to follow me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
İsa hem kalabalığı, hem de öğrencilerini çağırıp onlara şöyle dedi: “Bir kişi peşimden gelmek isterse, kendini gözden çıkarsın, çarmıhını yüklensin ve yolumu tutsun.
35 For whoever chooseth to save his life, will lose it; but whoever shall lose his life for the sake of me and of the glad tidings, will save it.
Çünkü kim canını kurtarmak isterse, onu kaybedecek. Ama kim canını benim ve Müjdeʼnin uğruna kaybederse, onu kurtaracak.
36 For what doth it profit a man to gain the whole world, and forfeit his life?
Bir kişi bütün dünyayı kazanırsa, ama kendi canını kaybederse ona ne faydası olur?
37 For what can a man give as an exchange for his life?
İnsan, kendi canına karşılık olarak ne verebilir ki?
38 For whoever shall be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation, of him will also the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels.
Bu sadık olmayan ve günahkâr kuşağın önünde her kim benden ve sözlerimden utanırsa, İnsan Oğlu da geldiğinde, ondan utanacak. İnsan Oğlu Babasıʼnın görkemiyle ve kutsal meleklerle birlikte gelecek.”
