Mark 8
1 In those days, there being again a great multitude, and they having nothing to eat, he called the disciples to him, and saith to them,
ตทา ตตฺสมีปํ พหโว โลกา อายาตา อตเสฺตษำ โภชฺยทฺรวฺยาภาวาทฺ ยีศุ: ศิษฺยานาหูย ชคาท, ฯ
2 I have compassion on the multitude, because they have remained with me now three days, and they have nothing to eat.
โลกนิวเห มม กฺฤปา ชายเต เต ทินตฺรยํ มยา สารฺทฺธํ สนฺติ เตษำ โภชฺยํ กิมปิ นาสฺติฯ
3 And if I send them away fasting to their houses, they will faint on the road; and some of them have come from altar.
เตษำ มเธฺย'เนเก ทูราทฺ อาคตา: , อภุกฺเตษุ เตษุ มยา สฺวคฺฤหมภิปฺรหิเตษุ เต ปถิ กฺลมิษฺยนฺติฯ
4 And his disciples answered him, Whence can ally one satisfy these men with bread here in a wilderness?
ศิษฺยา อวาทิษุ: , เอตาวโต โลกานฺ ตรฺปยิตุมฺ อตฺร ปฺรนฺตเร ปูปานฺ ปฺราปฺตุํ เกน ศกฺยเต?
5 And he asked them, How many loaves have ye? And they said, Seven.
ตต: ส ตานฺ ปปฺรจฺฉ ยุษฺมากํ กติ ปูปา: สนฺติ? เต'กถยนฺ สปฺตฯ
6 And he ordered the multitude to lie down on the ground; and he took the seven loaves, and gave thanks, and broke, and gave to his disciples to set before them; and they set them before the multitude.
ตต: ส ตาโลฺลกานฺ ภุวิ สมุปเวษฺฏุมฺ อาทิศฺย ตานฺ สปฺต ปูปานฺ ธฺฤตฺวา อีศฺวรคุณานฺ อนุกีรฺตฺตยามาส, ภํกฺตฺวา ปริเวษยิตุํ ศิษฺยานฺ ปฺรติ ทเทา, ตตเสฺต โลเกภฺย: ปริเวษยามาสุ: ฯ
7 And they had a few small fishes; and having blessed them, he set them before them.
ตถา เตษำ สมีเป เย กฺษุทฺรมตฺสฺยา อาสนฺ ตานปฺยาทาย อีศฺวรคุณานฺ สํกีรฺตฺย ปริเวษยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺฯ
8 And they ate, and were filled; and they took up of the fragments that remained, seven baskets.
ตโต โลกา ภุกฺตฺวา ตฺฤปฺตึ คตา อวศิษฺฏขาไทฺย: ปูรฺณา: สปฺตฑลฺลกา คฺฤหีตาศฺจฯ
9 And they were about four thousand; and he sent them away.
เอเต โภกฺตาร: ปฺรายศฺจตุ: สหสฺรปุรุษา อาสนฺ ตต: ส ตานฺ วิสสรฺชฯ
10 And immediately going on board the boat with his disciples, he came into the region of Dalmanutha.
อถ ส ศิษฺย: สห นาวมารุหฺย ทลฺมานูถาสีมามาคต: ฯ
11 And the Pharisees came out, and began to question with him, seeking of him a sign from heaven, trying him.
ตต: ปรํ ผิรูศิน อาคตฺย เตน สห วิวทมานาสฺตสฺย ปรีกฺษารฺถมฺ อากาศียจิหฺนํ ทฺรษฺฏุํ ยาจิตวนฺต: ฯ
12 And sighing deeply in his spirit, he saith, Why doth this generation seek for a sign? Truly do I say to you, A sign will not he given to this generation.
ตทา โส'นฺตรฺทีรฺฆํ นิศฺวสฺยากถยตฺ, เอเต วิทฺยมานนรา: กุตศฺจินฺหํ มฺฤคยนฺเต? ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ พฺรวีมิ โลกาเนตานฺ กิมปิ จิหฺนํ น ทรฺศยิษฺยเตฯ
13 And leaving them, he again went on board and crossed to the other side.
อถ ตานฺ หิตฺวา ปุน รฺนาวมฺ อารุหฺย ปารมคาตฺฯ
14 And they had forgotten to take bread, and had not in the boat with them more than one loaf.
เอตรฺหิ ศิไษฺย: ปูเปษุ วิสฺมฺฤเตษุ นาวิ เตษำ สนฺนิเธา ปูป เอเกอว สฺถิต: ฯ
15 And he charged them, saying, Take heed, beware of the leaven of the Pharisees, and the leaven of Herod.
ตทานีํ ยีศุสฺตานฺ อาทิษฺฏวานฺ ผิรูศินำ เหโรทศฺจ กิณฺวํ ปฺรติ สตรฺกา: สาวธานาศฺจ ภวตฯ
16 And they reasoned among themselves, saying, It is because we have no bread.
ตตเสฺต'โนฺยนฺยํ วิเวจนํ กรฺตุมฺ อาเรภิเร, อสฺมากํ สนฺนิเธา ปูโป นาสฺตีติ เหโตริทํ กถยติฯ
17 And knowing it, he saith to them, Why are ye reasoning, because ye have no bread? Do ye not yet perceive nor understand? Have ye your mind still blinded?
ตทฺ พุทฺวฺวา ยีศุเสฺตโภฺย'กถยตฺ ยุษฺมากํ สฺถาเน ปูปาภาวาตฺ กุต อิตฺถํ วิตรฺกยถ? ยูยํ กิมทฺยาปิ กิมปิ น ชานีถ? โพทฺธุญฺจ น ศกฺนุถ? ยาวททฺย กึ ยุษฺมากํ มนำสิ กฐินานิ สนฺติ?
18 Having eyes, do ye not see? and having ears, do ye not hear? And do ye not remember,
สตฺสุ เนเตฺรษุ กึ น ปศฺยถ? สตฺสุ กรฺเณษุ กึ น ศฺฤณุถ? น สฺมรถ จ?
19 when I broke the five loaves among the five thousand, and how many baskets full of fragments ye took up? They say to him, Twelve.
ยทาหํ ปญฺจปูปานฺ ปญฺจสหสฺราณำ ปุรุษาณำ มเธฺย ภํกฺตฺวา ทตฺตวานฺ ตทานีํ ยูยมฺ อวศิษฺฏปูไป: ปูรฺณานฺ กติ ฑลฺลกานฺ คฺฤหีตวนฺต: ? เต'กถยนฺ ทฺวาทศฑลฺลกานฺฯ
20 When also the seven among the four thousand, how many baskets full of fragments did ye take up? And they say, Seven.
อปรญฺจ ยทา จตุ: สหสฺราณำ ปุรุษาณำ มเธฺย ปูปานฺ ภํกฺตฺวาททำ ตทา ยูยมฺ อติริกฺตปูปานำ กติ ฑลฺลกานฺ คฺฤหีตวนฺต: ? เต กถยามาสุ: สปฺตฑลฺลกานฺฯ
21 And he said to them, Do ye not yet understand?
ตทา ส กถิตวานฺ ตรฺหิ ยูยมฺ อธุนาปิ กุโต โพทฺวฺวุํ น ศกฺนุถ?
22 And they come to Bethsaida. And they bring to him a blind man, and beseech him to touch him.
อนนฺตรํ ตสฺมินฺ ไพตฺไสทานคเร ปฺราปฺเต โลกา อนฺธเมกํ นรํ ตตฺสมีปมานีย ตํ สฺปฺรษฺฏุํ ตํ ปฺรารฺถยาญฺจกฺริเรฯ
23 And taking the blind man by the hand, he led him out of the village; and spitting on his eyes, and putting his hands on him, he asked him if he saw anything.
ตทา ตสฺยานฺธสฺย กเรา คฺฤหีตฺวา นคราทฺ พหิรฺเทศํ ตํ นีตวานฺ; ตนฺเนเตฺร นิษฺฐีวํ ทตฺตฺวา ตทฺคาเตฺร หสฺตาวรฺปยิตฺวา ตํ ปปฺรจฺฉ, กิมปิ ปศฺยสิ?
24 And he looked up, and said, I can see men, for I see them as trees, walking.
ส เนเตฺร อุนฺมีลฺย ชคาท, วฺฤกฺษวตฺ มนุชานฺ คจฺฉโต นิรีกฺเษฯ
25 Then he again put his hands on his eyes, and he saw clearly, and was restored, and saw all things distinctly.
ตโต ยีศุ: ปุนสฺตสฺย นยนโย รฺหสฺตาวรฺปยิตฺวา ตสฺย เนเตฺร อุนฺมีลยามาส; ตสฺมาตฺ ส สฺวโสฺถ ภูตฺวา สฺปษฺฏรูปํ สรฺวฺวโลกานฺ ททรฺศฯ
26 And he sent him away to his house, saying, Go not into the village.
ตต: ปรํ ตฺวํ คฺรามํ มา คจฺฉ คฺรามสฺถํ กมปิ จ กิมปฺยนุกฺตฺวา นิชคฺฤหํ ยาหีตฺยาทิศฺย ยีศุสฺตํ นิชคฺฤหํ ปฺรหิตวานฺฯ
27 And Jesus went out, and his disciples, into the villages of Caesarea Philippi. And on the way he asked his disciples, saying to them, Who do men say that I am?
อนนฺตรํ ศิไษฺย: สหิโต ยีศุ: ไกสรียาผิลิปิปุรํ ชคาม, ปถิ คจฺฉนฺ ตานปฺฤจฺฉตฺ โก'หมฺ อตฺร โลกา: กึ วทนฺติ?
28 And they answered him, saying, John the Baptist; and others, Elijah; and others, One of the prophets.
เต ปฺรตฺยูจุ: ตฺวำ โยหนํ มชฺชกํ วทนฺติ กินฺตุ เกปิ เกปิ เอลิยํ วทนฺติ; อปเร เกปิ เกปิ ภวิษฺยทฺวาทินามฺ เอโก ชน อิติ วทนฺติฯ
29 And he asked them, But who do ye say that I am? Peter answering saith to him, Thou art the Christ.
อถ ส ตานปฺฤจฺฉตฺ กินฺตุ โกหมฺ? อิตฺยตฺร ยูยํ กึ วทถ? ตทา ปิตร: ปฺรตฺยวทตฺ ภวานฺ อภิษิกฺตสฺตฺราตาฯ
30 And he strictly charged them to tell no one concerning him.
ตต: ส ตานฺ คาฒมาทิศทฺ ยูยํ มม กถา กไสฺมจิทปิ มา กถยตฯ
31 And he began to teach them that the Son of man must suffer many things, and be rejected by the elders and the chief priests and the scribes, and be put to death, and after three days rise again;
มนุษฺยปุเตฺรณาวศฺยํ พหโว ยาตนา โภกฺตวฺยา: ปฺราจีนโลไก: ปฺรธานยาชไกรธฺยาปไกศฺจ ส นินฺทิต: สนฺ ฆาตยิษฺยเต ตฺฤตียทิเน อุตฺถาสฺยติ จ, ยีศุ: ศิษฺยานุปเทษฺฏุมารภฺย กถามิมำ สฺปษฺฏมาจษฺฏฯ
32 and he told them this plainly. And Peter, taking him aside, began to rebuke him.
ตสฺมาตฺ ปิตรสฺตสฺย หเสฺตา ธฺฤตฺวา ตํ ตรฺชฺชิตวานฺฯ
33 But he turning about and looking at his disciples, rebuked Peter, and saith, Get thee behind me, Satan! for thy thoughts are not on the things of God, but on those of men.
กินฺตุ ส มุขํ ปราวรฺตฺย ศิษฺยคณํ นิรีกฺษฺย ปิตรํ ตรฺชยิตฺวาวาทีทฺ ทูรีภว วิฆฺนการินฺ อีศฺวรียการฺยฺยาทปิ มนุษฺยการฺยฺยํ ตุภฺยํ โรจตตรำฯ
34 And calling the multitude to him with his disciples also, he said to them, Whoever chooseth to follow me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
อถ ส โลกานฺ ศิษฺยำศฺจาหูย ชคาท ย: กศฺจินฺ มามนุคนฺตุมฺ อิจฺฉติ ส อาตฺมานํ ทามฺยตุ, สฺวกฺรุศํ คฺฤหีตฺวา มตฺปศฺจาทฺ อายาตุฯ
35 For whoever chooseth to save his life, will lose it; but whoever shall lose his life for the sake of me and of the glad tidings, will save it.
ยโต ย: กศฺจิตฺ สฺวปฺราณํ รกฺษิตุมิจฺฉติ ส ตํ หารยิษฺยติ, กินฺตุ ย: กศฺจินฺ มทรฺถํ สุสํวาทารฺถญฺจ ปฺราณํ หารยติ ส ตํ รกฺษิษฺยติฯ
36 For what doth it profit a man to gain the whole world, and forfeit his life?
อปรญฺจ มนุช: สรฺวฺวํ ชคตฺ ปฺราปฺย ยทิ สฺวปฺราณํ หารยติ ตรฺหิ ตสฺย โก ลาภ: ?
37 For what can a man give as an exchange for his life?
นร: สฺวปฺราณวินิมเยน กึ ทาตุํ ศกฺโนติ?
38 For whoever shall be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation, of him will also the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels.
เอเตษำ วฺยภิจาริณำ ปาปินาญฺจ โลกานำ สากฺษาทฺ ยทิ โกปิ มำ มตฺกถาญฺจ ลชฺชาสฺปทํ ชานาติ ตรฺหิ มนุชปุโตฺร ยทา ธรฺมฺมทูไต: สห ปิตุ: ปฺรภาเวณาคมิษฺยติ ตทา โสปิ ตํ ลชฺชาสฺปทํ ชฺญาสฺยติฯ
