Mark 7
1 And there come together to him the Pharisees, and some of the scribes, who came from Jerusalem;
ಅನನ್ತರಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ ಆಗತಾಃ ಫಿರೂಶಿನೋಽಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತಾಃ|
2 and seeing some of his disciples eating bread with defiled, that is, unwashed hands,
ತೇ ತಸ್ಯ ಕಿಯತಃ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಅಶುಚಿಕರೈರರ್ಥಾದ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಹಸ್ತೈ ರ್ಭುಞ್ಜತೋ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಾನದೂಷಯನ್|
3 (for the Pharisees, and all the Jews, unless they wash their hands often, do not eat, holding fast the tradition of the elders;
ಯತಃ ಫಿರೂಶಿನಃ ಸರ್ವ್ವಯಿಹೂದೀಯಾಶ್ಚ ಪ್ರಾಚಾಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಂ ಸಮ್ಮನ್ಯ ಪ್ರತಲೇನ ಹಸ್ತಾನ್ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ನ ಭುಞ್ಜತೇ|
4 and on coming from the marketplace, unless they bathe, they do not eat; and there are many other things which they have received to hold, the dipping of cups, and pitchers, and brazen vessels; )
ಆಪನಾದಾಗತ್ಯ ಮಜ್ಜನಂ ವಿನಾ ನ ಖಾದನ್ತಿ; ತಥಾ ಪಾನಪಾತ್ರಾಣಾಂ ಜಲಪಾತ್ರಾಣಾಂ ಪಿತ್ತಲಪಾತ್ರಾಣಾಮ್ ಆಸನಾನಾಞ್ಚ ಜಲೇ ಮಜ್ಜನಮ್ ಇತ್ಯಾದಯೋನ್ಯೇಪಿ ಬಹವಸ್ತೇಷಾಮಾಚಾರಾಃ ಸನ್ತಿ|
5 then the Pharisees and scribes ask him, Why do not thy disciples walk according to the tradition of the elders, but eat bread with defiled hands?
ತೇ ಫಿರೂಶಿನೋಽಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಯೀಶುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಪ್ರಾಚಾಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಾನುಸಾರೇಣ ನಾಚರನ್ತೋಽಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೈಃ ಕುತೋ ಭುಜಂತೇ?
6 And he said to them, Well did Isaiah prophesy of you hypocrites, as it is written, “This people honoreth me with their lips, but their heart is far from me.
ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಕಪಟಿನೋ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಉದ್ದಿಶ್ಯ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಯುಕ್ತಮವಾದೀತ್| ಯಥಾ ಸ್ವಕೀಯೈರಧರೈರೇತೇ ಸಮ್ಮನ್ಯನತೇ ಸದೈವ ಮಾಂ| ಕಿನ್ತು ಮತ್ತೋ ವಿಪ್ರಕರ್ಷೇ ಸನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಮನಾಂಸಿ ಚ|
7 But in vain do they worship me, teaching as doctrines the commandments of men.”
ಶಿಕ್ಷಯನ್ತೋ ಬಿಧೀನ್ ನ್ನಾಜ್ಞಾ ಭಜನ್ತೇ ಮಾಂ ಮುಧೈವ ತೇ|
8 Laying aside, the commandment of God, ye hold fast the tradition of men.
ಯೂಯಂ ಜಲಪಾತ್ರಪಾನಪಾತ್ರಾದೀನಿ ಮಜ್ಜಯನ್ತೋ ಮನುಜಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಂ ರಕ್ಷಥ ಕಿನ್ತು ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲಂಘಧ್ವೇ; ಅಪರಾ ಈದೃಶ್ಯೋನೇಕಾಃ ಕ್ರಿಯಾ ಅಪಿ ಕುರುಧ್ವೇ|
9 And he said to them, Full well do ye reject the commandment of God, that ye may keep your tradition!
ಅನ್ಯಞ್ಚಾಕಥಯತ್ ಯೂಯಂ ಸ್ವಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಸ್ಯ ರಕ್ಷಾರ್ಥಂ ಸ್ಪಷ್ಟರೂಪೇಣ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲೋಪಯಥ|
10 For Moses said, “Honor thy father and thy mother;” and, “He that curseth father or mother, let him surely die.”
ಯತೋ ಮೂಸಾದ್ವಾರಾ ಪ್ರೋಕ್ತಮಸ್ತಿ ಸ್ವಪಿತರೌ ಸಮ್ಮನ್ಯಧ್ವಂ ಯಸ್ತು ಮಾತರಂ ಪಿತರಂ ವಾ ದುರ್ವ್ವಾಕ್ಯಂ ವಕ್ತಿ ಸ ನಿತಾನ್ತಂ ಹನ್ಯತಾಂ|
11 But ye say, If a man say to his father or mother, Whatever thou mightst receive in aid from me is Corban, that is, a gift to God, [[he is not bound by the command. Thus]]
ಕಿನ್ತು ಮದೀಯೇನ ಯೇನ ದ್ರವ್ಯೇಣ ತವೋಪಕಾರೋಭವತ್ ತತ್ ಕರ್ಬ್ಬಾಣಮರ್ಥಾದ್ ಈಶ್ವರಾಯ ನಿವೇದಿತಮ್ ಇದಂ ವಾಕ್ಯಂ ಯದಿ ಕೋಪಿ ಪಿತರಂ ಮಾತರಂ ವಾ ವಕ್ತಿ
12 ye suffer him no longer to do anything for his father or his mother;
ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಮಾತುಃ ಪಿತು ರ್ವೋಪಕಾರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ತಂ ವಾರಯಥ|
13 making void the word of God by your tradition, which ye have handed down; and many such things ye do.
ಇತ್ಥಂ ಸ್ವಪ್ರಚಾರಿತಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯೇನ ಯೂಯಮ್ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಮುಧಾ ವಿಧದ್ವ್ವೇ, ಈದೃಶಾನ್ಯನ್ಯಾನ್ಯನೇಕಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕುರುಧ್ವೇ|
14 And again calling the multitude to him, he said to them, Hearken to me all of you, and understand.
ಅಥ ಸ ಲೋಕಾನಾಹೂಯ ಬಭಾಷೇ ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಮದ್ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣುತ ಬುಧ್ಯಧ್ವಞ್ಚ|
15 Nothing that entereth into a man from without can defile him; but the things that come out of him are what defile a man.
ಬಾಹ್ಯಾದನ್ತರಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ ಈದೃಶಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ, ವರಮ್ ಅನ್ತರಾದ್ ಬಹಿರ್ಗತಂ ಯದ್ವಸ್ತು ತನ್ಮನುಜಮ್ ಅಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
17 And when he had gone into the house from the crowd, his disciples asked him concerning the parable.
ತತಃ ಸ ಲೋಕಾನ್ ಹಿತ್ವಾ ಗೃಹಮಧ್ಯಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟಸ್ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಾರ್ಥಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|
18 And he saith to them, Are ye too so without discernment? Do ye not understand that whatever thing from without entereth into a man, cannot defile him?
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ತಾನ್ ಜಗಾದ ಯೂಯಮಪಿ ಕಿಮೇತಾದೃಗಬೋಧಾಃ? ಕಿಮಪಿ ದ್ರವ್ಯಂ ಬಾಹ್ಯಾದನ್ತರಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಿಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ವೇ?
19 because it entereth not into his heart, but into the stomach; and goeth out into the drain, which cleanseth all kinds of food.
ತತ್ ತದನ್ತರ್ನ ಪ್ರವಿಶತಿ ಕಿನ್ತು ಕುಕ್ಷಿಮಧ್ಯಂ ಪ್ರವಿಶತಿ ಶೇಷೇ ಸರ್ವ್ವಭುಕ್ತವಸ್ತುಗ್ರಾಹಿಣಿ ಬಹಿರ್ದೇಶೇ ನಿರ್ಯಾತಿ|
20 And he said, That which cometh out of a man, that defileth a man.
ಅಪರಮಪ್ಯವಾದೀದ್ ಯನ್ನರಾನ್ನಿರೇತಿ ತದೇವ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
21 For from within, out of the heart of men, come forth evil thoughts, fornications,
ಯತೋಽನ್ತರಾದ್ ಅರ್ಥಾನ್ ಮಾನವಾನಾಂ ಮನೋಭ್ಯಃ ಕುಚಿನ್ತಾ ಪರಸ್ತ್ರೀವೇಶ್ಯಾಗಮನಂ
22 thefts, murders, adulteries, covetousness, iniquities, deceit, wantonness, an evil eye, blasphemy, pride, foolishness.
ನರವಧಶ್ಚೌರ್ಯ್ಯಂ ಲೋಭೋ ದುಷ್ಟತಾ ಪ್ರವಞ್ಚನಾ ಕಾಮುಕತಾ ಕುದೃಷ್ಟಿರೀಶ್ವರನಿನ್ದಾ ಗರ್ವ್ವಸ್ತಮ ಇತ್ಯಾದೀನಿ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
23 All these evil things come from within, and defile a man.
ಏತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ದುರಿತಾನ್ಯನ್ತರಾದೇತ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ|
24 And rising up, he departed thence into the borders of Tyre; and entering into a house, he desired that no one should know it; but he could not escape notice.
ಅಥ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಸೋರಸೀದೋನ್ಪುರಪ್ರದೇಶಂ ಜಗಾಮ ತತ್ರ ಕಿಮಪಿ ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಸರ್ವ್ವೈರಜ್ಞಾತಃ ಸ್ಥಾತುಂ ಮತಿಞ್ಚಕ್ರೇ ಕಿನ್ತು ಗುಪ್ತಃ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಶಾಕ|
25 But a woman, whose young daughter had an unclean spirit, immediately hearing of him, came in, and fell at his feet.
ಯತಃ ಸುರಫೈನಿಕೀದೇಶೀಯಯೂನಾನೀವಂಶೋದ್ಭವಸ್ತ್ರಿಯಾಃ ಕನ್ಯಾ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಾಸೀತ್| ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ತದ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ತತ್ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಚ್ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ
26 The woman was a Greek, a Syrophoenician by nation; and she besought him that he would cast out the demon from her daughter.
ಸ್ವಕನ್ಯಾತೋ ಭೂತಂ ನಿರಾಕರ್ತ್ತಾಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಂ ಕೃತವತೀ|
27 And he said to her, Let the children be filled first; for it is not well to take the children's bread and throw it to the little dogs.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತಾಮವದತ್ ಪ್ರಥಮಂ ಬಾಲಕಾಸ್ತೃಪ್ಯನ್ತು ಯತೋ ಬಾಲಕಾನಾಂ ಖಾದ್ಯಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಕುಕ್ಕುರೇಭ್ಯೋ ನಿಕ್ಷೇಪೋಽನುಚಿತಃ|
28 But she answered, and saith to him, Yea, Lord; even the little dogs under the table eat of the children's crumbs.
ತದಾ ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ತಮವಾದೀತ್ ಭೋಃ ಪ್ರಭೋ ತತ್ ಸತ್ಯಂ ತಥಾಪಿ ಮಞ್ಚಾಧಃಸ್ಥಾಃ ಕುಕ್ಕುರಾ ಬಾಲಾನಾಂ ಕರಪತಿತಾನಿ ಖಾದ್ಯಖಣ್ಡಾನಿ ಖಾದನ್ತಿ|
29 And he said to her, For this saying go thy way; the demon hath gone out of thy daughter.
ತತಃ ಸೋಽಕಥಯದ್ ಏತತ್ಕಥಾಹೇತೋಃ ಸಕುಶಲಾ ಯಾಹಿ ತವ ಕನ್ಯಾಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಭೂತೋ ಗತಃ|
30 And going away to her house, she found the child laid upon the bed, and the demon gone out.
ಅಥ ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ಗೃಹಂ ಗತ್ವಾ ಕನ್ಯಾಂ ಭೂತತ್ಯಕ್ತಾಂ ಶಯ್ಯಾಸ್ಥಿತಾಂ ದದರ್ಶ|
31 And again leaving the borders of Tyre, he came through Sidon to the lake of Galilee, through the midst of the borders of Decapolis.
ಪುನಶ್ಚ ಸ ಸೋರಸೀದೋನ್ಪುರಪ್ರದೇಶಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ದಿಕಾಪಲಿದೇಶಸ್ಯ ಪ್ರಾನ್ತರಭಾಗೇನ ಗಾಲೀಲ್ಜಲಧೇಃ ಸಮೀಪಂ ಗತವಾನ್|
32 And they bring to him one that was deaf, and had an impediment in his speech, and beseech him to lay his hand upon him.
ತದಾ ಲೋಕೈರೇಕಂ ಬಧಿರಂ ಕದ್ವದಞ್ಚ ನರಂ ತನ್ನಿಕಟಮಾನೀಯ ತಸ್ಯ ಗಾತ್ರೇ ಹಸ್ತಮರ್ಪಯಿತುಂ ವಿನಯಃ ಕೃತಃ|
33 And taking him aside from the multitude, he put his fingers into his ears, and having spit, touched his tongue;
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಾರಣ್ಯಾತ್ ತಂ ನಿರ್ಜನಮಾನೀಯ ತಸ್ಯ ಕರ್ಣಯೋಙ್ಗುಲೀ ರ್ದದೌ ನಿಷ್ಠೀವಂ ದತ್ತ್ವಾ ಚ ತಜ್ಜಿಹ್ವಾಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ|
34 and looking up to heaven, he sighed, and saith to him, Ephphatha, that is, Be opened.
ಅನನ್ತರಂ ಸ್ವರ್ಗಂ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ದೀರ್ಘಂ ನಿಶ್ವಸ್ಯ ತಮವದತ್ ಇತಫತಃ ಅರ್ಥಾನ್ ಮುಕ್ತೋ ಭೂಯಾತ್|
35 And his ears were opened; and the string of his tongue was immediately loosed, and he spoke plain.
ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತಸ್ಯ ಕರ್ಣೌ ಮುಕ್ತೌ ಜಿಹ್ವಾಯಾಶ್ಚ ಜಾಡ್ಯಾಪಗಮಾತ್ ಸ ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಕ್ಯಮಕಥಯತ್|
36 And he charged them to tell no one; but the more he charged them, the more did they publish it.
ಅಥ ಸ ತಾನ್ ವಾಢಮಿತ್ಯಾದಿದೇಶ ಯೂಯಮಿಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ಮಾ ಕಥಯತ, ಕಿನ್ತು ಸ ಯತಿ ನ್ಯಷೇಧತ್ ತೇ ತತಿ ಬಾಹುಲ್ಯೇನ ಪ್ರಾಚಾರಯನ್;
37 And they were beyond measure astonished, saying, He hath done all things well; he maketh both the deaf to hear, and the dumb to speak.
ತೇಽತಿಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ಪರಸ್ಪರಂ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ಸ ಬಧಿರಾಯ ಶ್ರವಣಶಕ್ತಿಂ ಮೂಕಾಯ ಚ ಕಥನಶಕ್ತಿಂ ದತ್ತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಂ ಕರ್ಮ್ಮೋತ್ತಮರೂಪೇಣ ಚಕಾರ|
