Mark 6
1 And he went out from thence, and cometh into his own country; and his disciples follow him.
அநந்தரம்’ ஸ தத்ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய ஸ்வப்ரதே³ஸ²மாக³த: ஸி²ஷ்யாஸ்²ச தத்பஸ்²சாத்³ க³தா: |
2 And when the sabbath was come, he began to teach in the synagogue. And most people when they heard him were astonished, saying, Whence hath this man these things? And what is the wisdom which is given him? And how is it that such miracles are wrought by his hands?
அத² விஸ்²ராமவாரே ஸதி ஸ ப⁴ஜநக்³ரு’ஹே உபதே³ஷ்டுமாரப்³த⁴வாந் ததோ(அ)நேகே லோகாஸ்தத்கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா விஸ்மித்ய ஜக³து³: , அஸ்ய மநுஜஸ்ய ஈத்³ரு’ஸீ² ஆஸ்²சர்ய்யக்ரியா கஸ்மாஜ் ஜாதா? ததா² ஸ்வகராப்⁴யாம் இத்த²மத்³பு⁴தம்’ கர்ம்ம கர்த்தாம் ஏதஸ்மை கத²ம்’ ஜ்ஞாநம்’ த³த்தம்?
3 Is not this the carpenter, the son of Mary, and brother of James, and Joses, and Judah, and Simon? And are not his sisters here with us? And they took offence at him.
கிமயம்’ மரியம: புத்ரஸ்தஜ்ஞா நோ? கிமயம்’ யாகூப்³-யோஸி-யிஹுதா³-ஸி²மோநாம்’ ப்⁴ராதா நோ? அஸ்ய ப⁴கி³ந்ய: கிமிஹாஸ்மாபி⁴: ஸஹ நோ? இத்த²ம்’ தே தத³ர்தே² ப்ரத்யூஹம்’ க³தா: |
4 And Jesus said to them, A prophet is not without honor except in his own country, and among his own kindred, and in his own house.
ததா³ யீஸு²ஸ்தேப்⁴யோ(அ)கத²யத் ஸ்வதே³ஸ²ம்’ ஸ்வகுடும்பா³ந் ஸ்வபரிஜநாம்’ஸ்²ச விநா குத்ராபி ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ அஸத்க்ரு’தோ ந ப⁴வதி|
5 And he could not do any miracle there, except that he laid his hand upon a few sick persons, and cured them.
அபரஞ்ச தேஷாமப்ரத்யயாத் ஸ விஸ்மித: கியதாம்’ ரோகி³ணாம்’ வபு: ஷு ஹஸ்தம் அர்பயித்வா கேவலம்’ தேஷாமாரோக்³யகரணாத்³ அந்யத் கிமபி சித்ரகார்ய்யம்’ கர்த்தாம்’ ந ஸ²க்த: |
6 And he wondered at their want of faith. And he went about the surrounding villages teaching.
அத² ஸ சதுர்தி³க்ஸ்த² க்³ராமாந் ப்⁴ரமித்வா உபதி³ஷ்டவாந்
7 And he calleth to him the twelve, and began to send them forth by two and two; and gave them power over the unclean spirits;
த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய அமேத்⁴யபூ⁴தாந் வஸீ²கர்த்தாம்’ ஸ²க்திம்’ த³த்த்வா தேஷாம்’ த்³வௌ த்³வௌ ஜநோ ப்ரேஷிதவாந்|
8 and commanded them that they should take nothing for the way but a staff only; no bread, no bag, no money in their girdle;
புநரித்யாதி³ஸ²த்³ யூயம் ஏகைகாம்’ யஷ்டிம்’ விநா வஸ்த்ரஸம்’புட: பூப: கடிப³ந்தே⁴ தாம்ரக²ண்ட³ஞ்ச ஏஷாம்’ கிமபி மா க்³ரஹ்லீத,
9 but to be shod with sandals; and, Do not put on two coats.
மார்க³யாத்ராயை பாதே³ஷூபாநஹௌ த³த்த்வா த்³வே உத்தரீயே மா பரித⁴த்³வ்வம்’|
10 And he said to them, Wherever ye enter a house, there abide fill ye leave that place.
அபரமப்யுக்தம்’ தேந யூயம்’ யஸ்யாம்’ புர்ய்யாம்’ யஸ்ய நிவேஸ²நம்’ ப்ரவேக்ஷ்யத² தாம்’ புரீம்’ யாவந்ந த்யக்ஷ்யத² தாவத் தந்நிவேஸ²நே ஸ்தா²ஸ்யத²|
11 And whatever place shall not receive you, nor hear you, when ye go thence, shake off the dust under your feet as a testimony to them.
தத்ர யதி³ கேபி யுஷ்மாகமாதித்²யம்’ ந வித³த⁴தி யுஷ்மாகம்’ கதா²ஸ்²ச ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி தர்ஹி தத்ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²நஸமயே தேஷாம்’ விருத்³த⁴ம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ தா³தும்’ ஸ்வபாதா³நாஸ்பா²ல்ய ரஜ: ஸம்பாதயத; அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வச்மி விசாரதி³நே தந்நக³ரஸ்யாவஸ்தா²த: ஸிதோ³மாமோரயோ ர்நக³ரயோரவஸ்தா² ஸஹ்யதரா ப⁴விஷ்யதி|
12 And they went out and preached that men should repent;
அத² தே க³த்வா லோகாநாம்’ மந: பராவர்த்தநீ: கதா² ப்ரசாரிதவந்த: |
13 and they cast out many demons, and anointed with oil many sick persons, and healed them.
ஏவமநேகாந் பூ⁴தாம்’ஸ்²ச த்யாஜிதவந்தஸ்ததா² தைலேந மர்த்³த³யித்வா ப³ஹூந் ஜநாநரோகா³நகார்ஷு: |
14 And king Herod heard of him (for his name was spread abroad), and he said, John the Baptizer hath risen from the dead, and therefore do these powers work in him. But others said, It is Elijah.
இத்த²ம்’ தஸ்ய ஸுக்²யாதிஸ்²சதுர்தி³ஸோ² வ்யாப்தா ததா³ ஹேரோத்³ ராஜா தந்நிஸ²ம்ய கதி²தவாந், யோஹந் மஜ்ஜக: ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தி²த அதோஹேதோஸ்தேந ஸர்வ்வா ஏதா அத்³பு⁴தக்ரியா: ப்ரகாஸ²ந்தே|
15 And others said, It is a prophet, as one of the prophets.
அந்யே(அ)கத²யந் அயம் ஏலிய: , கேபி கதி²தவந்த ஏஷ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ யத்³வா ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ ஸத்³ரு’ஸ² ஏகோயம்|
16 But Herod hearing of it said, John, whom I beheaded, hath risen again.
கிந்து ஹேரோத்³ இத்யாகர்ண்ய பா⁴ஷிதவாந் யஸ்யாஹம்’ ஸி²ரஸ்²சி²ந்நவாந் ஸ ஏவ யோஹநயம்’ ஸ ஸ்²மஸா²நாது³த³திஷ்ட²த்|
17 For Herod himself had sent forth and seized John, and bound him in prison, on account of Herodias, his brother Philip's wife; for he had married her.
பூர்வ்வம்’ ஸ்வப்⁴ராது: பி²லிபஸ்ய பத்ந்யா உத்³வாஹம்’ க்ரு’தவந்தம்’ ஹேரோத³ம்’ யோஹநவாதீ³த் ஸ்வபா⁴த்ரு’வதூ⁴ ர்ந விவாஹ்யா|
18 For John had said to Herod, It is not lawful for thee to have thy brother's wife.
அத: காரணாத் ஹேரோத்³ லோகம்’ ப்ரஹித்ய யோஹநம்’ த்⁴ரு’த்வா ப³ந்த⁴நாலயே ப³த்³த⁴வாந்|
19 And Herodias was enraged against him, and wished to put him to death, but could not.
ஹேரோதி³யா தஸ்மை யோஹநே ப்ரகுப்ய தம்’ ஹந்தும் ஐச்ச²த் கிந்து ந ஸ²க்தா,
20 For Herod feared John, knowing that he was a righteous and holy man, and was regardful of him; and on hearing him, was in much anxiety, and listened to him gladly.
யஸ்மாத்³ ஹேரோத்³ தம்’ தா⁴ர்ம்மிகம்’ ஸத்புருஷஞ்ச ஜ்ஞாத்வா ஸம்மந்ய ரக்ஷிதவாந்; தத்கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தத³நுஸாரேண ப³ஹூநி கர்ம்மாணி க்ரு’தவாந் ஹ்ரு’ஷ்டமநாஸ்தது³பதே³ஸ²ம்’ ஸ்²ருதவாம்’ஸ்²ச|
21 And a convenient day having come, when Herod on his birthday made a supper for his nobles and chief captains and the principal men of Galilee,
கிந்து ஹேரோத்³ யதா³ ஸ்வஜந்மதி³நே ப்ரதா⁴நலோகேப்⁴ய: ஸேநாநீப்⁴யஸ்²ச கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²யஸ்²ரேஷ்ட²லோகேப்⁴யஸ்²ச ராத்ரௌ போ⁴ஜ்யமேகம்’ க்ரு’தவாந்
22 and the daughter of Herodias came in and danced, she pleased Herod and those at table with him; and the king said to the damsel, Ask of me whatever thou wilt, and I will give it thee.
தஸ்மிந் ஸு²ப⁴தி³நே ஹேரோதி³யாயா: கந்யா ஸமேத்ய தேஷாம்’ ஸமக்ஷம்’ ஸம்’ந்ரு’த்ய ஹேரோத³ஸ்தேந ஸஹோபவிஷ்டாநாஞ்ச தோஷமஜீஜநத் ததா ந்ரு’ப: கந்யாமாஹ ஸ்ம மத்தோ யத்³ யாசஸே ததே³வ துப்⁴யம்’ தா³ஸ்யே|
23 And he swore to her, Whatever thou shalt ask of me, I will give thee, to the half of my kingdom.
ஸ²பத²ம்’ க்ரு’த்வாகத²யத் சேத்³ ராஜ்யார்த்³த⁴மபி யாசஸே தத³பி துப்⁴யம்’ தா³ஸ்யே|
24 And she went out and said to her mother, What shall I ask? And she said, The head of John the Baptizer.
தத: ஸா ப³ஹி ர்க³த்வா ஸ்வமாதரம்’ பப்ரச்ச² கிமஹம்’ யாசிஷ்யே? ததா³ ஸாகத²யத் யோஹநோ மஜ்ஜகஸ்ய ஸி²ர: |
25 And she came in immediately with haste to the king, and asked, saying, I desire that thou wilt give me immediately on a platter the head of John the Baptist.
அத² தூர்ணம்’ பூ⁴பஸமீபம் ஏத்ய யாசமாநாவத³த் க்ஷணேஸ்மிந் யோஹநோ மஜ்ஜகஸ்ய ஸி²ர: பாத்ரே நிதா⁴ய தே³ஹி, ஏதத்³ யாசே(அ)ஹம்’|
26 And the king was exceedingly sorry; but on account of his oaths, and of those at table with him, he would not refuse her.
தஸ்மாத் பூ⁴போ(அ)திது³: கி²த: , ததா²பி ஸ்வஸ²பத²ஸ்ய ஸஹபோ⁴ஜிநாஞ்சாநுரோதா⁴த் தத³நங்கீ³கர்த்தும்’ ந ஸ²க்த: |
27 And the king immediately sent one of his guards, and ordered his head to be brought. And he went and beheaded him in the prison,
தத்க்ஷணம்’ ராஜா கா⁴தகம்’ ப்ரேஷ்ய தஸ்ய ஸி²ர ஆநேதுமாதி³ஷ்டவாந்|
28 and brought his head on a platter, and gave it to the damsel; and the damsel gave it to her mother.
தத: ஸ காராகா³ரம்’ க³த்வா தச்சி²ரஸ்²சி²த்வா பாத்ரே நிதா⁴யாநீய தஸ்யை கந்யாயை த³த்தவாந் கந்யா ச ஸ்வமாத்ரே த³தௌ³|
29 And his disciples, when they heard of it, came and took up his body, and laid it in a tomb.
அநநதரம்’ யோஹந: ஸி²ஷ்யாஸ்தத்³வார்த்தாம்’ ப்ராப்யாக³த்ய தஸ்ய குணபம்’ ஸ்²மஸா²நே(அ)ஸ்தா²பயந்|
30 And the apostles gather together to Jesus, and told him all which they had done and taught.
அத² ப்ரேஷிதா யீஸோ²: ஸந்நிதௌ⁴ மிலிதா யத்³ யச் சக்ரு: ஸி²க்ஷயாமாஸுஸ்²ச தத்ஸர்வ்வவார்த்தாஸ்தஸ்மை கதி²தவந்த: |
31 And he saith to them, Come ye by yourselves apart into a desert place, and rest a while. For there were many coming and going; and they had no leisure, even to eat.
ஸ தாநுவாச யூயம்’ விஜநஸ்தா²நம்’ க³த்வா விஸ்²ராம்யத யதஸ்தத்ஸந்நிதௌ⁴ ப³ஹுலோகாநாம்’ ஸமாக³மாத் தே போ⁴க்தும்’ நாவகாஸ²ம்’ ப்ராப்தா: |
32 And they went away into a desert place in the boat apart.
ததஸ்தே நாவா விஜநஸ்தா²நம்’ கு³ப்தம்’ க³க்³மு: |
33 And many saw them departing, and knew them, and ran together on foot thither from all the cities, and arrived before them.
ததோ லோகநிவஹஸ்தேஷாம்’ ஸ்தா²நாந்தரயாநம்’ த³த³ர்ஸ², அநேகே தம்’ பரிசித்ய நாநாபுரேப்⁴ய: பதை³ர்வ்ரஜித்வா ஜவேந தைஷாமக்³ரே யீஸோ²: ஸமீப உபதஸ்து²: |
34 And when he came forth, he saw a great multitude, and was moved with compassion for them, because they were as sheep not having a shepherd; and he began to teach them many things.
ததா³ யீஸு² ர்நாவோ ப³ஹிர்க³த்ய லோகாரண்யாநீம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தேஷு கருணாம்’ க்ரு’தவாந் யதஸ்தே(அ)ரக்ஷகமேஷா இவாஸந் ததா³ ஸ தாந நாநாப்ரஸங்கா³ந் உபதி³ஷ்டவாந்|
35 And late in the day his disciples came to him, and said, This is a desert place, and it is now late;
அத² தி³வாந்தே ஸதி ஸி²ஷ்யா ஏத்ய யீஸு²மூசிரே, இத³ம்’ விஜநஸ்தா²நம்’ தி³நஞ்சாவஸந்நம்’|
36 send them away, that they may go into the surrounding fields and villages, and buy themselves something to eat.
லோகாநாம்’ கிமபி கா²த்³யம்’ நாஸ்தி, அதஸ்²சதுர்தி³க்ஷு க்³ராமாந் க³ந்தும்’ போ⁴ஜ்யத்³ரவ்யாணி க்ரேதுஞ்ச ப⁴வாந் தாந் விஸ்ரு’ஜது|
37 But he answering said to them, Give ye them to eat. And they say to him, Shall we go and buy two hundred denaries' worth of bread, and give them to eat?
ததா³ ஸ தாநுவாச யூயமேவ தாந் போ⁴ஜயத; ததஸ்தே ஜக³து³ ர்வயம்’ க³த்வா த்³விஸ²தஸம்’க்²யகை ர்முத்³ராபாதை³: பூபாந் க்ரீத்வா கிம்’ தாந் போ⁴ஜயிஷ்யாம: ?
38 He saith to them, How many loaves have ye? Go and see. And when they knew, they say, Five, and two fishes.
ததா³ ஸ தாந் ப்ரு’ஷ்ட²வாந் யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ கதி பூபா ஆஸதே? க³த்வா பஸ்²யத; ததஸ்தே த்³ரு’ஷ்ட்வா தமவத³ந் பஞ்ச பூபா த்³வௌ மத்ஸ்யௌ ச ஸந்தி|
39 And he ordered them to make all lie down in companies upon the green grass.
ததா³ ஸ லோகாந் ஸ²ஸ்போபரி பம்’க்திபி⁴ருபவேஸ²யிதும் ஆதி³ஷ்டவாந்,
40 And they lay down in ranks, by hundreds, and by fifties.
ததஸ்தே ஸ²தம்’ ஸ²தம்’ ஜநா: பஞ்சாஸ²த் பஞ்சாஸ²ஜ்ஜநாஸ்²ச பம்’க்திபி⁴ ர்பு⁴வி ஸமுபவிவிஸு²: |
41 And taking the five loaves and the two fishes, he looked up to heaven and blessed, and broke the loaves, and gave them to the disciples to set before them; and the two fishes he divided among them all.
அத² ஸ தாந் பஞ்சபூபாந் மத்ஸ்யத்³வயஞ்ச த்⁴ரு’த்வா ஸ்வர்க³ம்’ பஸ்²யந் ஈஸ்²வரகு³ணாந் அந்வகீர்த்தயத் தாந் பூபாந் ப⁴ம்’க்த்வா லோகேப்⁴ய: பரிவேஷயிதும்’ ஸி²ஷ்யேப்⁴யோ த³த்தவாந் த்³வா மத்ஸ்யௌ ச விப⁴ஜ்ய ஸர்வ்வேப்⁴யோ த³த்தவாந்|
42 And they all ate, and were filled.
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வாத்ரு’ப்யந்|
43 And they took up twelve baskets full of the fragments, and of the fishes.
அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யா அவஸி²ஷ்டை: பூபை ர்மத்ஸ்யைஸ்²ச பூர்ணாந் த்³வத³ஸ² ட³ல்லகாந் ஜக்³ரு’ஹு: |
44 And they who ate of the loaves were five thousand men.
தே போ⁴க்தார: ப்ராய: பஞ்ச ஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
45 And he immediately constrained his disciples to get into the boat, and to go before to the other side to Bethsaida, while he sent the multitude away.
அத² ஸ லோகாந் விஸ்ரு’ஜந்நேவ நாவமாரோடு⁴ம்’ ஸ்வஸ்மாத³க்³ரே பாரே பை³த்ஸைதா³புரம்’ யாதுஞ்ச ஸ்²ஷ்யிந் வாட⁴மாதி³ஷ்டவாந்|
46 And when he had taken leave of them, he went away into the mountain to pray.
ததா³ ஸ ஸர்வ்வாந் விஸ்ரு’ஜ்ய ப்ரார்த²யிதும்’ பர்வ்வதம்’ க³த: |
47 And when evening came, the boat was in the midst of the lake; and he was alone on the land.
தத: ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸத்யாம்’ நௌ: ஸிந்து⁴மத்⁴ய உபஸ்தி²தா கிந்து ஸ ஏகாகீ ஸ்த²லே ஸ்தி²த: |
48 And when he saw them toiling hard in rowing, for the wind was against them, about the fourth watch of the night he cometh to them, walking upon the lake. And he would have passed by them;
அத² ஸம்முக²வாதவஹநாத் ஸி²ஷ்யா நாவம்’ வாஹயித்வா பரிஸ்²ராந்தா இதி ஜ்ஞாத்வா ஸ நிஸா²சதுர்த²யாமே ஸிந்தூ⁴பரி பத்³ப்⁴யாம்’ வ்ரஜந் தேஷாம்’ ஸமீபமேத்ய தேஷாமக்³ரே யாதும் உத்³யத: |
49 but they, seeing him walking upon the lake, thought it was a spectre, and cried out.
கிந்து ஸி²ஷ்யா: ஸிந்தூ⁴பரி தம்’ வ்ரஜந்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா பூ⁴தமநுமாய ருருவு: ,
50 For they all saw him, and were terrified. But he immediately spoke with them, and saith to them, Be of good cheer; it is I, be not afraid.
யத: ஸர்வ்வே தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா வ்யாகுலிதா: | அதஏவ யீஸு²ஸ்தத்க்ஷணம்’ தை: ஸஹாலப்ய கதி²தவாந், ஸுஸ்தி²ரா பூ⁴த, அயமஹம்’ மா பை⁴ஷ்ட|
51 And he went up to them into the boat, and the wind ceased. And they were exceedingly astonished, beyond measure.
அத² நௌகாமாருஹ்ய தஸ்மிந் தேஷாம்’ ஸந்நிதி⁴ம்’ க³தே வாதோ நிவ்ரு’த்த: ; தஸ்மாத்தே மந: ஸு விஸ்மிதா ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
52 For they did not consider the matter of the loaves; but their heart was hardened.
யதஸ்தே மநஸாம்’ காடி²ந்யாத் தத் பூபீயம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம ந விவிக்தவந்த: |
53 And crossing over, they came to land, to Gennesaret; and anchored there.
அத² தே பாரம்’ க³த்வா கி³நேஷரத்ப்ரதே³ஸ²மேத்ய தட உபஸ்தி²தா: |
54 And when they had come out of the boat, the people immediately knowing who he was,
தேஷு நௌகாதோ ப³ஹிர்க³தேஷு தத்ப்ரதே³ஸீ²யா லோகாஸ்தம்’ பரிசித்ய
55 ran through all that region, and began to carry about on beds those that were sick to the place where they heard he was.
சதுர்தி³க்ஷு தா⁴வந்தோ யத்ர யத்ர ரோகி³ணோ நரா ஆஸந் தாந் ஸர்வ்வாந க²ட்வோபரி நிதா⁴ய யத்ர குத்ரசித் தத்³வார்த்தாம்’ ப்ராபு: தத் ஸ்தா²நம் ஆநேதும் ஆரேபி⁴ரே|
56 And wherever he entered into villages or cities or the open country, they laid the sick in the market-places, and besought him that they might touch if it were but the fringe of his garment; and as many as touched him were made well.
ததா² யத்ர யத்ர க்³ராமே யத்ர யத்ர புரே யத்ர யத்ர பல்ல்யாஞ்ச தேந ப்ரவேஸ²: க்ரு’தஸ்தத்³வர்த்மமத்⁴யே லோகா: பீடி³தாந் ஸ்தா²பயித்வா தஸ்ய சேலக்³ரந்தி²மாத்ரம்’ ஸ்ப்ரஷ்டும் தேஷாமர்தே² தத³நுஜ்ஞாம்’ ப்ரார்த²யந்த: யாவந்தோ லோகா: பஸ்ப்ரு’ஸு²ஸ்தாவந்த ஏவ க³தா³ந்முக்தா: |
