Luke 7
1 When he had ended all his discourse in the hearing of the people, he entered Capernaum.
తతః పరం స లోకానాం కర్ణగోచరే తాన్ సర్వ్వాన్ ఉపదేశాన్ సమాప్య యదా కఫర్నాహూమ్పురం ప్రవిశతి
2 And a certain centurion's servant, who was dear to him, was sick, and about to die.
తదా శతసేనాపతేః ప్రియదాస ఏకో మృతకల్పః పీడిత ఆసీత్|
3 And having heard about Jesus, he sent to him elders of the Jews, and besought him to come and save his servant.
అతః సేనాపతి ర్యీశో ర్వార్త్తాం నిశమ్య దాసస్యారోగ్యకరణాయ తస్యాగమనార్థం వినయకరణాయ యిహూదీయాన్ కియతః ప్రాచః ప్రేషయామాస|
4 And they came to Jesus, and besought him earnestly, saying, He is worthy that thou shouldst do this for him;
తే యీశోరన్తికం గత్వా వినయాతిశయం వక్తుమారేభిరే, స సేనాపతి ర్భవతోనుగ్రహం ప్రాప్తుమ్ అర్హతి|
5 for he loveth our nation, and himself built the synagogue for us.
యతః సోస్మజ్జాతీయేషు లోకేషు ప్రీయతే తథాస్మత్కృతే భజనగేహం నిర్మ్మితవాన్|
6 And Jesus went with them. And when he was now not far from the house, the centurion sent friends, saying, Lord, trouble not thyself; for I am not worthy that thou shouldst come under my roof;
తస్మాద్ యీశుస్తైః సహ గత్వా నివేశనస్య సమీపం ప్రాప, తదా స శతసేనాపతి ర్వక్ష్యమాణవాక్యం తం వక్తుం బన్ధూన్ ప్రాహిణోత్| హే ప్రభో స్వయం శ్రమో న కర్త్తవ్యో యద్ భవతా మద్గేహమధ్యే పాదార్పణం క్రియేత తదప్యహం నార్హామి,
7 on which account I did not think myself worthy to come to thee; but command with a word, and let my servant be healed.
కిఞ్చాహం భవత్సమీపం యాతుమపి నాత్మానం యోగ్యం బుద్ధవాన్, తతో భవాన్ వాక్యమాత్రం వదతు తేనైవ మమ దాసః స్వస్థో భవిష్యతి|
8 For even I am a man set under authority, having soldiers under me; and I say to this one, Go, and he goeth; and to another, Come, and he cometh; and to my servant, Do this, and he doeth it.
యస్మాద్ అహం పరాధీనోపి మమాధీనా యాః సేనాః సన్తి తాసామ్ ఏకజనం ప్రతి యాహీతి మయా ప్రోక్తే స యాతి; తదన్యం ప్రతి ఆయాహీతి ప్రోక్తే స ఆయాతి; తథా నిజదాసం ప్రతి ఏతత్ కుర్వ్వితి ప్రోక్తే స తదేవ కరోతి|
9 And Jesus hearing this, wondered at him; and turning round said to the multitude that followed him, I say to you, Not even in Israel have I found such faith.
యీశురిదం వాక్యం శ్రుత్వా విస్మయం యయౌ, ముఖం పరావర్త్య పశ్చాద్వర్త్తినో లోకాన్ బభాషే చ, యుష్మానహం వదామి ఇస్రాయేలో వంశమధ్యేపి విశ్వాసమీదృశం న ప్రాప్నవం|
10 And they who were sent, returning to the house, found the servant well.
తతస్తే ప్రేషితా గృహం గత్వా తం పీడితం దాసం స్వస్థం దదృశుః|
11 And it came to pass the day after, that he was going to a city called Nain; and many of his disciples were with him, and a great multitude.
పరేఽహని స నాయీనాఖ్యం నగరం జగామ తస్యానేకే శిష్యా అన్యే చ లోకాస్తేన సార్ద్ధం యయుః|
12 And as he came near the gate of the city, lo! there was carried out dead an only son of his mother, and she was a widow; and a great multitude from the city was with her.
తేషు తన్నగరస్య ద్వారసన్నిధిం ప్రాప్తేషు కియన్తో లోకా ఏకం మృతమనుజం వహన్తో నగరస్య బహిర్యాన్తి, స తన్మాతురేకపుత్రస్తన్మాతా చ విధవా; తయా సార్ద్ధం తన్నగరీయా బహవో లోకా ఆసన్|
13 And when the Lord saw her, he was moved with compassion for her, and said to her, Weep not.
ప్రభుస్తాం విలోక్య సానుకమ్పః కథయామాస, మా రోదీః| స సమీపమిత్వా ఖట్వాం పస్పర్శ తస్మాద్ వాహకాః స్థగితాస్తమ్యుః;
14 And he came up, and touched the bier; and they who bore it stood still; and he said, Young man, I say to thee, Rise.
తదా స ఉవాచ హే యువమనుష్య త్వముత్తిష్ఠ, త్వామహమ్ ఆజ్ఞాపయామి|
15 And he that was dead sat up and began to speak; and he gave him to his mother.
తస్మాత్ స మృతో జనస్తత్క్షణముత్థాయ కథాం ప్రకథితః; తతో యీశుస్తస్య మాతరి తం సమర్పయామాస|
16 And fear seized on all, and they gave glory to God, saying, A great prophet hath risen up among us; and, God hath visited his people.
తస్మాత్ సర్వ్వే లోకాః శశఙ్కిరే; ఏకో మహాభవిష్యద్వాదీ మధ్యేఽస్మాకమ్ సముదైత్, ఈశ్వరశ్చ స్వలోకానన్వగృహ్లాత్ కథామిమాం కథయిత్వా ఈశ్వరం ధన్యం జగదుః|
17 And this report about him went forth in all Judaea, and in all the neighboring country.
తతః పరం సమస్తం యిహూదాదేశం తస్య చతుర్దిక్స్థదేశఞ్చ తస్యైతత్కీర్త్తి ర్వ్యానశే|
18 And the disciples of John told him all these things.
తతః పరం యోహనః శిష్యేషు తం తద్వృత్తాన్తం జ్ఞాపితవత్సు
19 And calling to him two of his disciples, John sent them to the Lord, saying, Art thou he that is to come, or are we to look for another?
స స్వశిష్యాణాం ద్వౌ జనావాహూయ యీశుం ప్రతి వక్ష్యమాణం వాక్యం వక్తుం ప్రేషయామాస, యస్యాగమనమ్ అపేక్ష్య తిష్ఠామో వయం కిం స ఏవ జనస్త్వం? కిం వయమన్యమపేక్ష్య స్థాస్యామః?
20 And the men came to him and said, John the Baptist hath sent us to thee, saying, Art thou he that is to come, or are we to look for another?
పశ్చాత్తౌ మానవౌ గత్వా కథయామాసతుః, యస్యాగమనమ్ అపేక్ష్య తిష్ఠామో వయం, కిం సఏవ జనస్త్వం? కిం వయమన్యమపేక్ష్య స్థాస్యామః? కథామిమాం తుభ్యం కథయితుం యోహన్ మజ్జక ఆవాం ప్రేషితవాన్|
21 In that hour he cured many of diseases, and plagues, and evil spirits, and to many who were blind he gave sight.
తస్మిన్ దణ్డే యీశూరోగిణో మహావ్యాధిమతో దుష్టభూతగ్రస్తాంశ్చ బహూన్ స్వస్థాన్ కృత్వా, అనేకాన్ధేభ్యశ్చక్షుంషి దత్త్వా ప్రత్యువాచ,
22 And he answered and said to them, Go and tell John what ye have seen and heard; that the blind receive sight, the lame walk, lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised, to the poor good tidings are brought;
యువాం వ్రజతమ్ అన్ధా నేత్రాణి ఖఞ్జాశ్చరణాని చ ప్రాప్నువన్తి, కుష్ఠినః పరిష్క్రియన్తే, బధిరాః శ్రవణాని మృతాశ్చ జీవనాని ప్రాప్నువన్తి, దరిద్రాణాం సమీపేషు సుసంవాదః ప్రచార్య్యతే, యం ప్రతి విఘ్నస్వరూపోహం న భవామి స ధన్యః,
23 and blessed is he, whoever shall find no occasion of stumbling in me.
ఏతాని యాని పశ్యథః శృణుథశ్చ తాని యోహనం జ్ఞాపయతమ్|
24 And when the messengers of John had departed, he began to say to the multitudes concerning John, What have ye gone out into the wilderness to see? the reeds shaken by the wind?
తయో ర్దూతయో ర్గతయోః సతో ర్యోహని స లోకాన్ వక్తుముపచక్రమే, యూయం మధ్యేప్రాన్తరం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిం వాయునా కమ్పితం నడం?
25 But what have ye gone out to see? a man clothed in soft raiment? Lo! they who wear gorgeous apparel, and live luxuriously, are in kings' palaces.
యూయం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిం సూక్ష్మవస్త్రపరిధాయినం కమపి నరం? కిన్తు యే సూక్ష్మమృదువస్త్రాణి పరిదధతి సూత్తమాని ద్రవ్యాణి భుఞ్జతే చ తే రాజధానీషు తిష్ఠన్తి|
26 But what have ye gone out to see? A prophet? Yea, I say to you, and more than a prophet.
తర్హి యూయం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిమేకం భవిష్యద్వాదినం? తదేవ సత్యం కిన్తు స పుమాన్ భవిష్యద్వాదినోపి శ్రేష్ఠ ఇత్యహం యుష్మాన్ వదామి;
27 This is he of whom it is written, “Lo! I send my messenger before thy face, who shall prepare thy way before thee.”
పశ్య స్వకీయదూతన్తు తవాగ్ర ప్రేషయామ్యహం| గత్వా త్వదీయమార్గన్తు స హి పరిష్కరిష్యతి| యదర్థే లిపిరియమ్ ఆస్తే స ఏవ యోహన్|
28 I say to you, Among those born of women there is no greater prophet than John; but he that is least in the kingdom of God is greater than he.
అతో యుష్మానహం వదామి స్త్రియా గర్బ్భజాతానాం భవిష్యద్వాదినాం మధ్యే యోహనో మజ్జకాత్ శ్రేష్ఠః కోపి నాస్తి, తత్రాపి ఈశ్వరస్య రాజ్యే యః సర్వ్వస్మాత్ క్షుద్రః స యోహనోపి శ్రేష్ఠః|
29 And all the people when they heard him, and the publicans, acknowledged God as righteous by being baptized with the baptism of John.
అపరఞ్చ సర్వ్వే లోకాః కరమఞ్చాయినశ్చ తస్య వాక్యాని శ్రుత్వా యోహనా మజ్జనేన మజ్జితాః పరమేశ్వరం నిర్దోషం మేనిరే|
30 But the Pharisees and the lawyers rejected the purpose of God toward themselves, not being baptized by him.
కిన్తు ఫిరూశినో వ్యవస్థాపకాశ్చ తేన న మజ్జితాః స్వాన్ ప్రతీశ్వరస్యోపదేశం నిష్ఫలమ్ అకుర్వ్వన్|
31 To what then shall I compare the men of this generation, and what are they like?
అథ ప్రభుః కథయామాస, ఇదానీన్తనజనాన్ కేనోపమామి? తే కస్య సదృశాః?
32 They are like children sitting in the market-place, and calling one to another, saying, We piped to you, and ye did not dance; we sung a dirge, and ye did not weep.
యే బాలకా విపణ్యామ్ ఉపవిశ్య పరస్పరమ్ ఆహూయ వాక్యమిదం వదన్తి, వయం యుష్మాకం నికటే వంశీరవాదిష్మ, కిన్తు యూయం నానర్త్తిష్ట, వయం యుష్మాకం నికట అరోదిష్మ, కిన్తు యుయం న వ్యలపిష్ట, బాలకైరేతాదృశైస్తేషామ్ ఉపమా భవతి|
33 For John the Baptist hath come not eating bread, nor drinking wine; and ye say, He hath a demon.
యతో యోహన్ మజ్జక ఆగత్య పూపం నాఖాదత్ ద్రాక్షారసఞ్చ నాపివత్ తస్మాద్ యూయం వదథ, భూతగ్రస్తోయమ్|
34 The Son of man hath come eating and drinking; and ye say, Behold, a glutton and a wine-bibber, a friend of publicans and sinners!
తతః పరం మానవసుత ఆగత్యాఖాదదపివఞ్చ తస్మాద్ యూయం వదథ, ఖాదకః సురాపశ్చాణ్డాలపాపినాం బన్ధురేకో జనో దృశ్యతామ్|
35 But wisdom is acknowledged by all her children.
కిన్తు జ్ఞానినో జ్ఞానం నిర్దోషం విదుః|
36 And one of the Pharisees asked him to eat with him; and he went into the Pharisee's house, and reclined at the table.
పశ్చాదేకః ఫిరూశీ యీశుం భోజనాయ న్యమన్త్రయత్ తతః స తస్య గృహం గత్వా భోక్తుముపవిష్టః|
37 And lo! a woman who was in the city, a sinner, learning that he was at table in the Pharisee's house, brought an alabaster-bottle of ointment,
ఏతర్హి తత్ఫిరూశినో గృహే యీశు ర్భేక్తుమ్ ఉపావేక్షీత్ తచ్ఛ్రుత్వా తన్నగరవాసినీ కాపి దుష్టా నారీ పాణ్డరప్రస్తరస్య సమ్పుటకే సుగన్ధితైలమ్ ఆనీయ
38 and standing behind at his feet, weeping, began to wet his feet with tears, and wiped them with the hair of her head, and kissed his feet, and anointed them with the ointment.
తస్య పశ్చాత్ పాదయోః సన్నిధౌ తస్యౌ రుదతీ చ నేత్రామ్బుభిస్తస్య చరణౌ ప్రక్షాల్య నిజకచైరమార్క్షీత్, తతస్తస్య చరణౌ చుమ్బిత్వా తేన సుగన్ధితైలేన మమర్ద|
39 And the Pharisee who had invited him, when he saw this, said within himself, This man, if he were a prophet, would know who, and what sort of woman, this is that toucheth him; for she is a sinner.
తస్మాత్ స నిమన్త్రయితా ఫిరూశీ మనసా చిన్తయామాస, యద్యయం భవిష్యద్వాదీ భవేత్ తర్హి ఏనం స్పృశతి యా స్త్రీ సా కా కీదృశీ చేతి జ్ఞాతుం శక్నుయాత్ యతః సా దుష్టా|
40 And Jesus answering said to him, Simon, I have somewhat to say to thee. And he saith, Teacher, say on.
తదా యాశుస్తం జగాద, హే శిమోన్ త్వాం ప్రతి మమ కిఞ్చిద్ వక్తవ్యమస్తి; తస్మాత్ స బభాషే, హే గురో తద్ వదతు|
41 A certain money-lender had two debtors; one owed five hundred denaries, and the other fifty.
ఏకోత్తమర్ణస్య ద్వావధమర్ణావాస్తాం, తయోరేకః పఞ్చశతాని ముద్రాపాదాన్ అపరశ్చ పఞ్చాశత్ ముద్రాపాదాన్ ధారయామాస|
42 When they had nothing to pay, he freely remitted the debt of both. Which of them, now, will love him the most?
తదనన్తరం తయోః శోధ్యాభావాత్ స ఉత్తమర్ణస్తయో రృణే చక్షమే; తస్మాత్ తయోర్ద్వయోః కస్తస్మిన్ ప్రేష్యతే బహు? తద్ బ్రూహి|
43 Simon answering said, He, I suppose, to whom he remitted the most. And he said to him, Thou hast judged rightly.
శిమోన్ ప్రత్యువాచ, మయా బుధ్యతే యస్యాధికమ్ ఋణం చక్షమే స ఇతి; తతో యీశుస్తం వ్యాజహార, త్వం యథార్థం వ్యచారయః|
44 And turning to the woman, he said to Simon, Seest thou this woman? I entered thy house, no water didst thou give me for my feet; but she wet my feet with tears, and wiped them with her hair.
అథ తాం నారీం ప్రతి వ్యాఘుఠ్య శిమోనమవోచత్, స్త్రీమిమాం పశ్యసి? తవ గృహే మయ్యాగతే త్వం పాదప్రక్షాలనార్థం జలం నాదాః కిన్తు యోషిదేషా నయనజలై ర్మమ పాదౌ ప్రక్షాల్య కేశైరమార్క్షీత్|
45 No kiss didst thou give me; but she, from the time I came in, did not cease to kiss my feet.
త్వం మాం నాచుమ్బీః కిన్తు యోషిదేషా స్వీయాగమనాదారభ్య మదీయపాదౌ చుమ్బితుం న వ్యరంస్త|
46 My head with oil thou didst not anoint; but she anointed my feet with costly ointment.
త్వఞ్చ మదీయోత్తమాఙ్గే కిఞ్చిదపి తైలం నామర్దీః కిన్తు యోషిదేషా మమ చరణౌ సుగన్ధితైలేనామర్ద్దీత్|
47 Wherefore, I say to thee, her many sins have been forgiven; for she loved much; but he to whom little is forgiven loveth little.
అతస్త్వాం వ్యాహరామి, ఏతస్యా బహు పాపమక్షమ్యత తతో బహు ప్రీయతే కిన్తు యస్యాల్పపాపం క్షమ్యతే సోల్పం ప్రీయతే|
48 And he said to her, Thy sins have been forgiven.
తతః పరం స తాం బభాషే, త్వదీయం పాపమక్షమ్యత|
49 And those who were at table with him began to say within themselves, Who is this that even forgiveth sins?
తదా తేన సార్ద్ధం యే భోక్తుమ్ ఉపవివిశుస్తే పరస్పరం వక్తుమారేభిరే, అయం పాపం క్షమతే క ఏషః?
50 But he said to the woman, Thy faith hath saved thee; go in peace.
కిన్తు స తాం నారీం జగాద, తవ విశ్వాసస్త్వాం పర్య్యత్రాస్త త్వం క్షేమేణ వ్రజ|
