Lamentations 5
1 Remember, O Jehovah, what is come upon us! Look down and behold our reproach!
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Our inheritance is fallen to strangers, Our houses to aliens.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 We are orphans; we are without a father; Our mothers are as widows.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 Our water we drink for money; Our wood is sold to us.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 With the yoke upon our necks, we are driven; We are wearied, and have no rest.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 We have given the hand to the Egyptians, And to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Our fathers sinned; they are no more, And we bear their iniquities.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Servants rule over us; There is none that delivereth out of their hand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 With the peril of our lives we get our bread, Because of the sword of the wilderness.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Our skin is parched like an oven Because of the burnings of hunger.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 Matrons in Zion have they ravished, And maidens in the cities of Judah.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Princes were hanged up by their hand; The faces of the elders were not honored.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 Young men carried millstones, And boys fell under burdens of wood.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 The elders sit no more at the gate; The young men have ceased from their music.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 The joy of our heart is at an end; Our dancing is turned into mourning.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 The crown is fallen from our head; Woe unto us, that we have sinned!
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 For this is our heart faint, For these things our eyes are dim;
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 On account of mount Zion, which is desolate; Foxes roam over it.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 But thou, O Jehovah, sittest as king forever; Thy throne endureth from generation to generation.
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Wherefore dost thou wholly forget us, And abandon us, for so long a time?
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Turn us again to thee, O Jehovah, that we may be restored! Renew our days as of old!
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 For shouldst thou utterly reject us? Shouldst thou be so exceedingly wroth against us?
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
